Ta położona na wzgórzu z którego rozpościera się widok na cały port tawerna pamięta czasy Aegona I, któremu zresztą lokal zawdzięcza swoją nazwę. Podobno w tym właśnie miejscu król osądził i skazał na karę spalenia żywcem załogę jednego z okrętów która w czasie podróży ze starego kraju zbuntowała się i zabawiała się w łupienie kupców. Obecnie karczma uchodzi za najprzyzwoitszy przybytek w dzielnicy portowej, oferujący niezłą kuchnię i wyborne ale, w połączeniu z szerokimi prywatnymi tarasami pozwalającymi obserwować wpływające do portu statki.

Poprowadził kuzyna zatłoczonymi ulicami. Zmierzali w kierunku portu, jednakże przebicie się przez tłumy znajdujące się na drodze nie było łatwe. Wielu ludzi stało na zewnątrz kompletnie bez celu, zajmując jedynie miejsce i blokując ruch. Pospólstwu chwilę to zajęło, ale w końcu zorientowali się, kto stąpał wśród nich. Ród Baratheon można spokojnie określić jako jeden z największych i najważniejszych w całym Westeros, toteż ludzie dosyć płochliwie zaczęli ustępować miejsca. U Leytona wywołało to jedynie ciche westchnięcie, ale nie powiedział ani słowa. Po co miał sobie utrudniać przemarsz?
-Ano, Orys mógłby się pojawić - rzucił, gdy kuzyn wspomniał jego brata -Ostatnio nie miałem okazji zamienić z nim nawet słowa. Ja to z reguły zajęty nie jestem, bo co mogę robić oprócz ciągłego treningu, nie? - ciągnął - No cóż, za to on ma swoje statki, morze i do tego jeszcze jest dziedzicem rodu. Kupa roboty. Do tego dowalili mu jeszcze ten sąd. Cieszę się, że nie jestem na jego miejscu- skrzywił się lekko na myśl o załatwianiu tylu spraw na raz. Jego lenistwo kompletnie uniemożliwiało mu pełnienia tak ważnej roli. Na całe to nie na niego padło dziedziczenie.
-Z drugiej strony... nudna robi się walka z tymi samymi ludźmi, uderzanie tych samych manekinów. W końcu ile można, nie? Może powinienem pojechać na jakiś turniej, czy coś...- westchnął i zaśmiał się nerwowo. Nie czuł się do końca swobodnie z powodu "nowego" wyglądu, ale zaczynał się trochę rozluźniać. Chociaż wciąż poruszał się trochę sztywno, to mówił dużo bardziej otwarcie i unikał formalnych zwrotów.
W końcu wkroczyli do dzielnicy portowej. Cóż, zapewnienia Leytona na temat zapachu nie sprawdziły się do końca.
-Przynajmniej nie śmierdzi gównem - wyszczerzył się, gdy do jego nozdrzy doszedł ostry zapach ryb i potu, jaki produkowali pracownicy portu, którzy ich mijali - W tawernie jest lepiej. Zapewniam. Stoi trochę dalej, więc cały ten syf tam nie dociera. Przyjemny zapach ale, zmieszany z dobrym żarcie. To czego człowiekowi potrzeba. Czasem nawet zapalą jakieś świeczki, coby ładniej pachniało - dodał, wciąż szczerząc zęby w uśmiechu. Nie chciał za bardzo rozgadywać się na ulicach. Wolał zasiąść sobie przy stoliku i pogawędzić popijając ale. Zaczął odczuwać burczenie w brzuchu. Żołądek zaczął upominać się o należne mu jedzenie. Leyton w żaden sposób nie był w stanie mu odmówić. Na całe szczęście znajdowali się już u drzwi przybytku. Mężczyzna pchnął drzwi i bez zbędnych ceregieli ruszył do swojego ulubionego stolika. Cóż, trudno było mówić o ulubionym stoliku, gdy jadło się w tawernie jedynie kilka razy, Wybrał go jednak ze względu na specyficzne ustawienie tarasu. Jego towarzysze mogli swobodnie obserwować morze i majestatyczne statki przybijające do portu, zaś on sam obrócony był do tych wszystkich widoków plecami. Miejsce spodobało mu się tak bardzo, że zapłacił właścicielowi trochę więcej, aby stolik pozostał zarezerwowany tylko dla niego na czas jego pobytu.
Gestem zasugerował kuzynowi, aby zasiadł przy stoliku, sam zaś zajął swoje miejsce. Wziął głęboki wdech, delektując się zapachem mięsa oraz ale, który wypełnił jego nozdrza. Sam zapach Królewskiej Przystani nie przeszkadzał mu ani trochę, ale tawerna oferowała dużo przyjemniejsze woń. Może nie proponowała tego co najlepsze przybytki w Westeros, ale powiedzmy sobie szczerze - młody Baratheon nigdy nie należał do eleganckich. Proste, swojskie przyjemności trafiały do niego dużo bardziej niż te wykwintne.
-Dla mnie to co ostatnio - zwrócił się z uśmiechem do kelnerki, która przybyła obsłużyć ich niemal natychmiastowo. W międzyczasie dwójka jego towarzyszy-ochroniarzy zajęła miejsca w pobliskim stoliku - dosyć blisko, być mieć wszystko na widoku, jednakże nie na tyle, by przeszkadzać Baratheonom w rozmowie. Młodzieniec pozwolił kuzynowi zamówić, po czym skierował do niego tradycyjne pytanie
-No, to opowiadaj. Co tam słychać u ciebie?

Leyton rozejrzał się spokojnie po tawernie. Przybytek należał do całkiem popularnych, toteż liczba klientów nie mogła dziwić. Większość stolików była zajęta, ludzie korzystali z wolnej chwili, aby napić się ze znajomymi. Ci bardziej samotni zajmowali miejsca gdzieś w kątach, tajemniczo lustrując wzrokiem resztę lokalu. Nic niezwykłego, tak wyglądała niemal każda dobrze prosperująca tawerna. Mężczyzna doceniał jednak klimat takich miejsc. Zatłoczone, pełne rozmów i wesołych krzyków, tajemniczych szeptów oraz wściekłych wrzasków, z pięknymi kelnerkami przemykającymi między stolikami, odbierającymi i roznoszącymi zamówienia. Czasem można było gromki śmiech dużej grupy, gdy jeden z nich postanowił figlarnie klepnąć służkę po tyłku. Zawsze wywoływało to na jego twarzy uśmiech. Takie miejsca były dla niego nie tylko urokliwe, ale również bardzo mu bliskie. Dużo czasu spędzał w przybytkach tego typu. Przez większość pobytu w Królewskiej Przystani był raczej spięty, w końcu nadarzyła się dobra okazja, żeby się odprężyć.
-Może masz rację, jednak nie jestem do końca pewien, czy należy to do najciekawszych zajęć - wzruszył ramionami-Co zaś się tyczy sukcesji... wolałbym, żeby wszystko zostało tak jak jest. Po panu ojcu na jego stołku zasiądzie Orys i miejmy nadzieję, że zostanie tam cholernie długo - kiwnął nieznacznie głową, jakby na potwierdzenie swoich słów-Zaś im dalej ja jestem od tego stołka, tym lepiej dla nas. Władza i ja...łagodnie ujmując, nie kochamy się. To byłby tragiczny związek - dodał po chwili zastanowienia, z lekkim uśmiechem na twarzy. Poszerzył się on, gdy kelnerka przybyła z ale oraz ich posiłkiem. Już po zapachu trunku można było się domyślić, że nie były to szczyny podawane w tańszych lokalach, lecz prawdopodobnie alkohol trzymany specjalnie dla takich klientów jak Baratheonowie. Co zaś tyczy się talerzy - był to doskonale przyprawiony pstrąg, wyłożony na liściach, których nazwy Leyton nawet nie znał (i prawdopodobnie nie interesowały go one zbytnio). Na boku talerza leżała skrojona cytryna, jej użycie zależało już od preferencji. Młodzieniec zdecydowanie nie szczędził swojej rybie, wyciskając cytrynę do końca.
-Smacznego kuzynie. Mam nadzieję, że opłaci ci się ryzyko brania żarcia w ciemno - uśmiechnął się lekko i pożarł jeden kawałek -Wspaniałe. Dziękuję ci, złotko - uśmiechnął się do kelnerki i wyciągnął w jej kierunku dwie monety. Jedna wystarczała by opłacić posiłek z nawiązką, zaś druga stanowiła napiwek. Trudno to było porównywać z szalonymi kwotami, jakie szlachcicom zdarzało się wydawać, ale mimo wszystko było to więcej, niż dziewczyna zarabiała na co dzień. Leyton starał się zachować pewien umiar pomiędzy skąpstwem a rozrzutnością.
-Świetnie! Dawno nie miałem okazji skrzyżować mieczy z nikim poważnym - rzucił, pozwalając sobie na przerwę między kęsami. Upił trochę ale, po czym kontynuował-W Końcu Burzy chyba znam na pamięć ruchy i możliwości każdego z lepszych wojowników. Nie mówię, że nie bywają oni wyzwaniem, w końcu to całkiem dobrzy wojownicy. Ale czuję, że potrzebuję jakiegoś powiewu świeżości w moim treningu. Nie chcę popaść w rutynę, najgorsze co mogłoby mnie spotkać - upił kolejny, duży łyk trunku, po czym umieścił w swoich ustach duży kawał pstrąga. Chwilę zajęło mu przeżucie i przełknięcie wszystkiego.
-No tak, Harrenhall. Prawie o nim zapomniałem... cholera, chciałbym tam być, spróbować się - - rzucił, ale wzruszył lekko ramionami-No cóż, teraz trochę za późno dla mnie, ale jeżeli dobrze kojarzę... to są tam zarówno Aylward jak i Derek, co nie? Mam nadzieję, że idzie im całkiem nieźle - uśmiechnął się lekko. Liczył zwłaszcza na swojego brata. Miał okazję oglądać jego umiejętności na żywo kilkukrotnie. Z pewnością był jednym z najlepszych rycerzy w całym Westeros. Swego kuzyna również nie skazywał na porażkę. Szczerze wierzył, że pokaże on pełnię swoich umiejętności i dotrze do finału turnieju.
-Obowiązki z reguły takie są. Nudne i męczące. Dlatego ich unikam -wyszczerzył zęby w uśmiechu, po chwili podnosząc kufel i upijając spory łyk ale-Ja sam myślałem, żeby trochę pojeździć, zobaczyć w końcu trochę świata - dodał i rozłożył się wygodnie na krześle. Pstrąg całkowicie zniknął z jego talerza, zaś w kuflu pozostało jeszcze trochę alkoholu-No, ale masz jakieś konkretne plany? Miejsca, które chcesz zobaczyć?

-Następnym razem...- kiwnął jeszcze nieznacznie głową, dobrze wiedząc, że okazja nie natrafi się najszybciej. Pozostawił jednakże ten temat za sobą. Nie widział sensu w rozwodzeniu się w kółko na ten sam temat, zwłaszcza, że poruszanie go trochę go bolało. Skierował puste spojrzenie na strop. Słysząc komentarz o północy zaśmiał się krótko i upił łyk ale.
-Wydaje mi się, że oni lubią sobie tak czasem przymarznąć. Albo przynajmniej im to nie przeszkadza. Mają to w genach, czy coś- uśmiechnął się lekko. Podobało mu się ciepło, jakie niosła ze sobą południowa część Westeros. Klimat Końca Burzy zdawał mu się po prostu idealny. Leyton lubił myśleć, że po prostu urodził się tam, gdzie powinien.
-No, i tego się trzymajmy. Orys zostanie lordem, a po nim lordem zostanie jego syn, jego wnuk, prawnuk... no, rozumiesz o co chodzi. Im dalej ja od tej rangi jestem, tym lepiej. Dla mnie, i dla nas - zaśmiał się cierpko i obrócił kufel od niechcenia, chcąc po prostu zająć czym ręce.
-Ale fakt faktem, sojusze są ważne. Zwłaszcza w miejscu, gdzie każdy czyha, aby dorwać się tobie do gardła, wypatrując każdego potknięcia... tylko utrzymując dobre relacje mamy szansę utrzymać naszą pozycję...- westchnął ciężko -Nawet nie wiesz kuzynie, jak ja nie trawię tej polityki. Za dużo w tym pieprzenia. Jakby się ludzie nie mogli dogadać przy piwie. To nie dla mnie. Od tego mam na szczęście was - wyszczerzył zęby w uśmiechu -Wy myślicie, ja... nie przeszkadzam. Robię coś, jak mi każą. Dobry układ - uśmiech nie zszedł z jego twarzy, kiedy wznieśli toast za całą rodzinę.
-Dobrze to słyszeć. Jakby nie patrzeć, jest częścią naszej rodzinki. Dobre wieści zawsze cieszą -przetarł brodę parę razy, po raz kolejny rozglądając się mozolnie po tawernie-Dobrze się dobraliście. Wierny mąż, słodka żonka. Udana z was para - kiwnął głową i sięgnął po kufel. Na całe szczęście nie zdążył się napić, gdy uwaga kuzyna o znalezieniu żony wywołała u niego głośne parsknięcie.
-Kuzynie, kuzynie... Obydwoje wiemy, że kiepski ze mnie byłby mąż... nie ważne jak bym się starał. Ja to ja. Więc módlmy się, żeby pan Ojciec nie potrzebował żadnych politycznych układów w najbliższej przyszłości. Ktoś taki jak Shanley tylko by się marnował u mojego boku. Także... lepiej od tego tematu trzymać się póki co daleko. Zwłaszcza w obecności pana Ojca - uśmiechnął się i upił łyk ale. Znów skupił swoje nieobecne spojrzenie na kuzynie.
-Nie dziwię ci się. Tyle godzin na koniu... tyłek drętwieje, a jak się jeszcze taką podróż zapije ale, to oczy się same zamykają. Dopijmy spokojnie to co mamy w kuflach, pogadajmy jeszcze chwilkę, kawał czasu w końcu od ostatniego spotkania!, a potem do spania. Jutro też jest dzień - pociągnął mały łyk i poruszył się w krześle, poprawiając pozycję -Czasu sporo, to fakt, a jest i co oglądać. Jak ktoś lubi podziwiać architekturę, to czasem i same ulice mogą być ciekawe - sam Leyton takim fanem nigdy nie był, ale kto wie, jakie ukryte pasje posiadał jego kuzyn?

-Głupoty to moja specjalność - zaśmiał się, ale uśmiech zszedł po chwili z jego twarzy-Wiem kuzynie, że masz rację. Póki co cieszę się jednak wolnością, prostotą życia. Ja po prostu każdego dnia wstaję i idę machać mieczem. Ale i mój dzień nadejdzie. Zostanę wplątany w cały ten wielki gówniany świat. Im później tym lepiej.
Wzruszył ramionami. Był względem tego wszystkiego sceptycznie nastawiony. Podobało mu się jego życie. Jedyne, czego potrzebował to jakieś wyzwanie. Walka, wojna, turniej - cokolwiek. Liczył, że zdąży sprawdzić się w prawdziwym boju chociaż raz, nim jego życie obróci się o 180 stopni.
Wszelkie obowiązki, spotkania, wyjazdy w głębi ducha przerażały go. Po cichu liczył, że jakoś go to ominie.
-Zmieni, nie zmieni.... najpierw trzeba taką idealną wybrankę znaleźć. Zaś miłość... nie zawsze się w Westeros małżeństwom trafia. Polityka kuzynie, ta sama polityka przed którą mnie ostrzegasz - westchnął. Taki obrót spraw jeszcze mniej mu pasował. Nie potrafiłby przeciwstawić się ojcu w kwestii ożenku. Nie spieszyło mu się z tym jednak. Małżeństwo bez miłości zdawało mu się mdłe i nieprzyjemne. Czasem jednak...trzeba było się poświęcić. Dla rodziny.
-Nie ma sprawy, kuzynie. Odpoczynek to ważna sprawa. Wiem co mówię. Macham tym mieczem tyle lat w końcu! Jak się porządnie nie wyśpisz to będziesz żałować! - uśmiechnął się do niego lekko, aby dodać po chwili -Odprowadzić cię do zamku, czy dasz radę dojść sam?