Helaena Targaryen

Aparycja

Takiej osobie jak ona bardzo ciężko jest zniknąć w tłumie, co stanowi pewną ironię, zważywszy na to, jak bardzo niekiedy by tego pragnęła. Wcale nie chodzi o to, że jest jakoś wyjątkowo piękna - aczkolwiek valyriańska uroda wyróżniałaby się wszędzie. Helaena wygląda jak typowa członkini swojego rodu. Długie, bardzo jasne, wręcz wpadające w srebro włosy łagodnymi falami otaczają jej owalną twarz o lekko zadartym nosie, niedużych ustach i wyrazistych kościach policzkowych. Najczęściej nosi je rozpuszczone lub związane w luźny, prosty warkocz. Tym, co przyciąga, są jej oczy o odcieniu głębokiego fioletu i tajemnicze, nieprzeniknione spojrzenie, po którym ciężko poznać, co tak naprawdę czuje czy myśli. To samo można powiedzieć o jej wyrazie twarzy, masce, pod którą się skrywa. Nie uśmiecha się zbyt często, a przynajmniej nie robi tego szczerze - choć wielu uważa, że powinna, bo dodaje jej to dodatkowego uroku. Posiada również wyjątkowo gładką, bardzo bladą skórę, bez żadnych blizn, no bo skąd księżniczka miałaby je mieć?
Budową ciała zaś zdecydowanie się nie wyróżnia - przeciętny jak na kobietę wzrost, figura również przeciętna, a niektórzy uważają, że wręcz za chuda. Wszystko to sprawia, iż wygląda delikatnie i krucho, nie jest zbyt silna fizycznie, bo też nie przeszła żadnego treningu.
Zazwyczaj sprawia wrażenie oazy spokoju, której nic nie ruszy, gdyż zdecydowanie nie należy do wrażliwych osób, a wszystkie emocje chowa wewnątrz, bo pokazanie ich uważa za słabość. Rzadko można ją dostrzec w centrum uwagi, najczęściej stoi gdzieś z boku, w cieniu i obserwuje otoczenie lub wręcz przeciwnie, patrzy na nie lekko nieobecnym wzrokiem. Porusza się niemal bezszelestnie, z gracją właściwą księżniczce.
Całe życie powtarzano jej, jak bardzo wygląd jest ważny dla kogoś takiego jak ona. Zawsze dbano o to, by prezentowała się nienagannie, aż wreszcie weszło jej to w krew i sama zaczęła pamiętać o tym, że każdy aspekt jej aparycji jest kluczowy. Oczywiście dysponuje szeroką kolekcją sukienek na różne okazje, w najróżniejszych kolorach i fasonach, lecz ona zdecydowanie preferuje te ciemniejsze i stonowane - czarne, bordowe, granatowe, ciemnoszare czy ciemnofioletowe - w tych czuje się najlepiej, zaś bardzo rzadko można ją zobaczyć we wszelkich jaskrawościach. Zaś jeśli chodzi o dodatki, nie potrafi się obejść bez srebrnej biżuterii. Uwielbia srebro i to właśnie z tego kruszcu wykonana jest większość zawartości jej szkatułki z ozdobami.
Gdyby nie typowo valyriańskie cechy, z pewnością ciężko byłoby ją dostrzec wśród tych wszystkich pięknych, bogato ubranych, pewnych siebie i przyciągających spojrzenia samym stylem bycia kobiet, których tak wiele się przewija przez Królewską Przystań. Helaena pod wieloma względami stanowi ich przeciwieństwo, ale zapewne w tym także jest pewien urok, który jednak nie każdy potrafi dostrzec.

Biografia

Każdy wie, jakie wymagania stawiane są przed młodymi, szlachetnie urodzonymi damami - w przypadku Helaeny nie było inaczej. No, może z jednym małym wyjątkiem - od niej zawsze wymagano więcej. W końcu urodziła się jako księżniczka ze słynnego rodu Targaryenów. Rodzice marzyli, aby idealną, dobrze wychowaną kobietą, która godnie będzie reprezentowała swoją rodzinę, tak więc gdy tylko osiągnęła odpowiedni wiek, musiała się zmierzyć z licznymi lekcjami u najlepszych nauczycieli, maestra czy sept, podczas których przyswajała sobie wszystkie umiejętności, które księżniczka posiadać powinna. Z oczywistych względów nigdy niczego jej nie brakowało. I tak powoli dorastała, a w jej życiu nie działo się zupełnie nic wyjątkowego. Oczywiście idealnym dzieckiem nie była (bo przecież nikt nie jest idealny), ale bardzo się starała nikogo nie zawieść i chętnie uczęszczała na lekcje, jednak najbardziej pokochała książki - lubiła czytać zwłaszcza o historii swoich przodków i innych rodów Westeros, a także Valyrii, nauka valyriańskiego również szła jej bardzo dobrze. Rodzice właściwie nie mieliby na co narzekać, gdyby nie kilka szczegółów, z których pierwszym były wędrówki młodej księżniczki po zamku. Choć niektórych przytłaczały stare, ponure mury Smoczej Skały, Helaena czuła się w nich wyśmienicie. Gdy choć na chwilę służba bądź strażnicy spuszczali ją z oczu, wymykała się i snuła po korytarzach i komnatach, przesuwała delikatnymi palcami po grubych murach oraz rzeźbach, które kiedyś ją przerażały, a w miarę, jak dorastała, coraz bardziej się nimi fascynowała, dużo również myślała o całych pokoleniach Targaryenów, które chodziły tamtędy przed nią. Oczywiście starano się na różne sposoby ukrócić te wędrówki Helaeny, jednak ona zawsze znajdowała sposób, zresztą już wkrótce poznała każdy zakamarek zamku (a przynajmniej ich większość), co tylko ułatwiało sprawę. Bardzo często po prostu brała książkę, zaszywała się gdzieś w wieży lub zapomnianej komnacie i pogrążała się w lekturze lub po prostu bez celu wpatrywała się w okna, dopóki ktoś jej nie znalazł i nie odprowadził do sypialni. Doskonale zdawała sobie sprawę z faktu, iż to denerwuje jej rodziców i nie powinna tak postępować, ale nie potrafiła się również powstrzymać - mimo, że pragnęła być dobrą córką, potrzebowała także trochę wolności, a czuła ją tylko wtedy. Kolejny problem tkwił w jej usposobieniu - na lekcjach uważała, bo sama chciała się czegoś nauczyć, jednakże podczas spotkań z przedstawicielami innych rodów, wspólnych kolacji czy innych wydarzeń, które wydawały jej się nudne, często siedziała nieobecna, zatopiona w swoich myślach i nie zwracała uwagi na to, co się do niej mówi, zdarzało jej się również siedzieć i patrzeć w jeden punkt bez większego celu. Pod tym względem uważano ją za nieco dziwną, bo nigdy nie była jednym z tych wesołych dzieci, których wszędzie pełno, wręcz przeciwnie - cicha, trzymająca się na uboczu, mająca swój świat, nie zwracająca na siebie uwagi i nieco tajemnicza, w pewien sposób dystansująca się od wszystkich. W końcu jej charakter został jednak zaakceptowany, bo nie dało się jej w żaden sposób zmienić, a jednocześnie dobrze i szybko się uczyła, nie sprawiając przy tym żadnych wielkich kłopotów.
Jak dla większości rodziny, wreszcie i na Helaenę przyszedł czas opuszczenia Smoczej Skały, gdzie się wychowała i udania się na stałe do Królewskiej Przystani. U niej nastąpiło to stosunkowo późno, bo dopiero gdy miała 15 dni imienia, a więc do stolicy trafiła już jako uważana za dojrzałą kobietę. Zdecydowanie nie było jej łatwo przystosować się do życia w nowym miejscu, które tak diametralnie różniło się od rodzinnej Smoczej Skały. Chcąc nie chcąc musiała w jakimś stopniu się zmienić, by sprostać wyjątkowej sytuacji, gdzie ciągle czuła się obserwowana, gdzie bezustannie odbywały się jakieś wydarzenia o których słyszano później w całym Westeros, gdzie ciągle przewijali się zupełnie nowi i obcy dla niej ludzie. Na początku pozostała sobą, starała się trzymać z daleka od wielkiej gry i intryg toczących się nieustannie w murach zamku, jednak wreszcie, jako członkini rodziny królewskiej, została w to wszystko wciągnięta i musiała znaleźć swój własny sposób na przetrwanie, swoją drogę. Po raz kolejny jej zdolność szybkiego przyswajania informacji się przydała - nauczyła się kłamać. I niemal natychmiast okazało się, że jest w tym całkiem dobra, może brakowało jej wieloletniego doświadczenia, które posiadała większość Królewskiej Przystani, ale jakoś sobie radziła. Po swojemu. Błyskawicznie dostosowywała się do sytuacji, mówiła innym to, co chcieli usłyszeć, zakładała maski i przede wszystkim uważnie obserwowała, starając się niczego nie przeoczyć, a wewnątrz wciąż pozostawała sobą. Nigdy nie zależało jej na władzy, zdobywaniu wpływów czy pozycji, nie kręciły jej intrygi ani polityka. W pewien sposób nie pasowała do tego świata, ani miejsca, w którym się znalazła. Najlepiej czuła się ukryta w cieniu, pozostająca tam tak długo, jak to możliwe, a zmuszona do wyjścia - radziła sobie na swój sposób, bo wbrew pozorom pozostawała o wiele silniejsza, niż można się było spodziewać po kimś takim jak ona - w końcu należała do Targaryenów.     

Ekwipunek

- srebrny diadem wysadzany krwistoczerwonymi rubinami, przeznaczony głównie na oficjalne uroczystości
- łańcuszek ze srebrnym wisiorkiem w kształcie trójgłowego smoka
- pieczęć rodu Targaryenów
- pióro, pergamin i atrament
- własnoręcznie wyszywana czarna chustka z inicjałami i wzorem czerwonych smoków
- przybory do szycia
- kolekcja obszernych ksiąg o różnorodnej tematyce, spisanych po valyriańsku i w języku powszechnym
- skórzana sakiewka z monetami
- kilka buteleczek perfum z Wolnych Miast
- szkatułka z biżuterią i ozdobami (głównie ze srebra)
- dwa kufry pełne butów i ubrań na różne okazje
- krótki sztylet do samoobrony, w nagłych wypadkach, którego jeszcze nigdy nie użyła

acidbrain