Wysoki, dobrze zbudowany, silny. Euron Pyke to idealny materiał na wojownika. Już sam fakt że mierzy odrobinę ponad 6 stóp wzbudza strach w przeciwnikach, rzadko kto ma ochotę z nim zadrzeć. Boki głowy goli, zostawia włosy jedynie na środku. Robi z nich warkocze, które następnie łączy w kucyk. Brodę zaczął zapuszczać w 21 dniu imienia i od tamtej pory nie zgolił jej ani razu, od czasu do czasu pdocinając tylko tak aby miała odpowiednią, ustaloną przez niego długość. Błękitne oczy odziedziczone po matce zdają się być przeciwwagą do ogólnego wizerunku olbrzyma. Ciepłe i głębokie zdają się mówić, że i w nim jest choćby odrobina dobra. Nawet jeżeli tak jest, Euron nigdy tego nie okazuje. Dla przeciwników mściwy i bezlitosny. Poddaje się jedynie gdy sytuacja jest już beznadziejna.

Pyke nie przykłada większej wagi do strojów jakie nosi. Jak typowy mieszkaniec Żelaznych Wysp uważa, że za złoto należy płacić żelazem. Nie posiada żadnych ozdób. Dba jedynie o swój wielki, dwuręczny topór,  który otrzymał od ojca. Często ostrzy go i trenuje walkę nim.

Pewnego zimowego wieczora w 234 roku po lądowaniu Aegona I Targaryena w zamku Hammerhorn na Wielkiej Wyk na świat przyszedł Euron. Jego matka, ledwie szesnastoletnia dziewczyna pochodząca z Zachodnich Ziem, była służką starej lady Goodbrother. Kilka lat wcześniej została uratowana z tonącego statku przez lorda Goodbrothera, który na swoim drakkarze patrolował okolice rodzinnej wyspy. Jako że była za młoda na morską żonę, lord postanowił, że zostanie służką jego żony.

W ostatnich dniach 233 roku po lądowaniu Aegona w Hammerhorn z wizytą przebywał lord Blacktyde. Młoda Lanna (bo tak miała na imię matka Eurona) bardzo mu się spodobała. Po wieczornej uczcie zaś postanowił ją posiąść co też uczynił tej samej nocy. Dziewięć miesięcy później na świat przyszedł jego bękarci syn. W wyniku nacisków lady Goodbrother, która bardzo przywiązała się do młodej dziewczyny, zobowiązał się płacić niewielkie sumy na jego utrzymane pod jednym wszakże warunkiem. Bękart nigdy nie postawi stopy na Blacktyde bo inaczej zginie. Jako że urodził się na zamku postanowiono, że nauczony zostanie przynajmniej podstaw czytania i pisania a także walki za co jego matka była bardzo wdzięczna, gdyż sama była niepiśmienna. Oprócz tych nielicznych chwil gdy przebywał z nauczycielami Euron tak naprawdę wychowywał się sam. Od zawsze ciekawski myszkował po całym zamku, a odkąd skończył 12 dni imienia i zaprzestano jego edukacji, także po innych częściach Wielkiej Wyk. Przez swoją ciekawość nieomal zginął. Gdy miał jeszcze 5 dni imienia, ostatniego roku srogiej zimy, podczas jednej z przechadzek po zamkowych murach poślizgnął się i spadł. Jako że było to późnym wieczorem znaleziono go dopiero następnego dnia rankiem całego wyziębniętego. Jego matka zawsze powtarzała,  że jeszcze godzina czy dwie i zginął by pod murami zamku.

Lanna zmarła w wieku w 16 dniu imienia Eurona. Chłopak nie bardzo przeżył śmierć swojej matki. Wkrótce potem  chłopaka wydalono z Hammerhorn. Szybko jednak wziął sprawy w swoje ręce. Znalazł pracę u jednego z kowali na Wielkiej Wyk. Dzięki swojej posturze i sile miał naturalne predyspozycje do tej pracy a jego pracodawca bardzo zadowolony z jego pracy już po roku obiecał mu jedną ze swoich córek jeśli ten zgodzi się po jego śmierci prowadzić interes. Dla młodego chłopaka było to jednak za mało. Postanowił zrobić coś na co nie pozwalano mu przez całe życie. Euron popłynął na Blacktyde.

Nie od razo udało mu się dostać do zamku ojca. Zaczepił go i jego świtę dopiero gdy lord wracał z podróży do domu. Wcale nie chciał uwierzyć w opowieść Pyke'a jednak podobieństwo to jego samego z czasów młodości było uderzające. Jedynie kolor oczu odziedziczył po matce. Gdy sprawa już się wyjaśniła lord Blacktyde początkowo postanowił oddać bękarta Utopionemu Bogowi tak jak 17 lat wcześniej zapowiedział. Szkoda mu było jednak zmarnować potencjał Eurona. Niewielu było na Żelaznych Wyspach mężczyzn tak wielkich jak on. Przyjął go więc na swój statek - "Czarną Noc". Pyke szybko wyrobił sobie wśród pozostałych członków załogi opinię człowieka zimnego i zamkniętego w sobie aczkolwiek pracowitego i bardzo sumiennego. Przez wiele lat służył swojemu ojcu aż do dnia gdy zdał sobie sprawę,  że mimo tego iż jego osoba budziła grozę w większości mieszkańców Blacktyde on sam nigdy nie osiągnie tam wiele. Pożegnał się z zamkiem ojca i wyruszył na wyspę Pyke. Tam zaciągnął się na jeden z drakkarów, który miał brać udział w ataku na Lannisport. Nim jednak wdarł się na pole bitwy został zraniony strzałą w bark co na chwilę go zamroczyło. Gdy znów gotów był ruszyć do ataku Żelaźni Ludzie zaczęli się wycofywać co też i on uczynił. Wrócił na Pyke. Gdy już się wyleczył postanowił zweryfikować swoje życiowe plany.