Ezekiel Greyjoy jest wysokim, przekwitającym mężczyzną. W czasach swojej młodości uchodził nawet za czarującego młodzieńca, ale żelaźni ludzie nie dbają przesadnie o urodę którą zresztą Ezekiel dawno już utracił. Dwa palce lewej dłoni, serdeczny i mały stracił w wyniku znanej na wyspach pijackiej zabawy. Ubiera się skromnie i praktycznie, zazwyczaj nosi wysokie buty, wąskie spodnie i luźną lnianą koszulę, kiedy wymagają tego warunki zakłada też płaszcz czy pelerynę. Mimo że nie jest mocno zbudowany, jest znany ze swojej ciężkiej ręki. Ma podłużną twarz, czarne zazwyczaj zresztą tłuste włosy i głębokie zmarszczki dodające mu powagi. Pod rzadkimi brwiami znajdują się jego drobne, błyszczące, czarne oczy. Usta, najczęściej wykrzywione w wyraz zniesmaczenia za wąskimi wargami ukrywają rząd nierównych i pożółkłych lecz stosunkowo zdrowych zębów. Moża poza tym zauważyć po jego uśmiechu że cierpi na szkorbut dziąseł.

Ezekiel urodził się jako trzeci syn w rodzie Greyjoyów. Nie był dziedzicem, oczywiście do czasu gdy ktoś nie zepchnąłby jego starszych braci z wieży... Niestety, w czasach swojej młodości Ezekiel był zbyt szlachetny aby to uczynić. Myślał że jest przygotowany aby resztę życia spędzić w cieniu brata i niestety, mylił się. O ile we wcześniejszych latach swojego życia trójkę młodych Greyjoyów łączyła braterska przyjaźń, to z momentem odziedziczenia wysp przez Fergala zaczęli wyraźnie się od siebie oddalać. Średni z trójki założył własną rodzinę, zaś Ezekiel pozostał w Pyke. Frustrowało go że z całej jego pracy profity zbiera Fergal, że ten rzadko słuchał jego rad i że zamiast prowadzić izolacyjną politykę względem królestwa utrzymywał kontakty z żelaznym tronem. Patrzył jak gromadził góry złota w skarbcu, jak on, władca żelaznych ludzi daje się zwieść chciwości i gromadzi złoto. Człowiek z wysp zdaniem Ezekiela nie potrzebował złota, gdyż płacił "żelazną cenę". W końcu zaczął coraz cześciej, i na coraz dłużej opuszczać Pyke. Wybierał się wtedy na morze, by łupić kupieckie statki bądź plądrować mniejsze osady w Essos i na Summer Isles. Ostatni raz wyruszył z Pyke w roku 259 AL i po długiej drodze dotarł do Summer Isles. Wylądował na jednej z mniejszych wysp archipelagu i pod osłoną nocy zaatakował osadę tubylców, lecz tym razem nie splądrował jej. Postanowił zniewolić mieszkańców i użyć ich do wybudowania obozu dla jego ludzi oraz w dalszej perspektywie bazy w przypadku dalszej ekspansji na Summer Islands. Ezekiel szybko odkrył że ze wszystkich bogactw jakie wyspa ma do zaoferowania jest jeden szczególny surowiec. Tak zwane złote drewno, idealne do konstrukcji okrętów. Za pomocą pozyskanych niewolników rozpoczął budowę nowego okrętu dla siebie. Wybudowany okręt: "Krzyk Niewolnicy" był większy i pojemniejszy niż jakikolwiek okręt dotąd wybudowany przez żelaznych ludzi. Nie tracił przy tym wiele z szybkości przez surowiec z jakiego był wykonany. Po wybudowaniu okrętu postanowił wrócić do Westeros z tak małą załogą jak to tylko było możliwe i zrekrutować więcej awanturników by pomogli opanować mu wyspę pełną tak niezwykłego surowca, jednak gdy przybył na miejsce dowiedział się o śmierci trzech synów Fergala oraz klęsce żelaznych ludzi w bitwie o Lannisport. Gdyby nie żyjący syn jego bratanka, od władzy dzieliłoby go znowu jedynie dwóch greyjoyów, ale zarówno dzieciaka, jak i braci którzy nie odnieśli do tego czasu sukcesów politycznych można było usunąć. Tym bardziej że Ezekiel miał asa w rękawie, swoją osadę na południowych wyspach i możliwośc pozyskania cennego surowca. Na chwilę obecną zrezygnował z osobistego udziału w pozyskiwaniu złotego drzewa na Summer Isles, jednakże wysłał tam kolejny okręt wypełniony wiernymi mu ludźmi. Niestety nie mógł nawiązać kontaktu z pierwszymi żelaznymi ludźmi na tamtej wyspie, którzy równie dobrze mogli utracić osadę.