Wygląda tak, jak przystało na prawdziwego bękarta, czyli jest podobny do tatusia, wszak nasienie jest silne. A tatuś miał ciemne włosy i jaśniutkie oczęta, gdyby nie był Manderlym, mógłby z powodzeniem zostać Baratheonem, tak się jednak nie stało - ogólna brzydota syrenek wdałą się jednak we znaki. Z pewnością Elias nie należy do najwyższych mężczyzn, aczkolwiek jego bujna czupryna stara się nadrobić braki. Nawet, jeśli jest niski, nie można odmówić jego budowie - przy byciu bękartem trzeba jednak coś ze sobą zrobić, żeby nie stać się popychadłem. Z początku może wyglądać dość niepozornie, ale to nie powinno nikogo zmylić - ramiona są silne, podoibnie jak nogi, co sprawia, że Elias jest jednym z lepszych wojowników Północy. Zazwyczaj ubiera się tak, jak przystało na członka rodzinnej gwardii - skórzanka, dobre buty, skórzane rękawice, herb Manderlych na piersi, jak zwykle.

Urodził się w domu zarządcy Manderlych - ich córka jakos dziwnym trafem znalazła się pewnej nocy w łożu brata lorda i jakoś tak sie stało, że owocem tej jednej nocy okazał się być Elias. Wychowywał się tam, gdzie się urodził - rzadko kiedy zabierano go, by mógł zobaczyć się z ojcem, a on sam nigdy za tym nie przepadał. Mimo wszystko to właśnie jego rodziciel załatwił mu możliwość ćwiczenia ze strażą w Białym Porcie i to dzięki temu doświadczeniu Elias został już jej szeregach.
Zdarzyło mu się wyruszać ze swoim ojcem w najróżniejsze miejsca - opłynął całe wschodnie Westeros, zwiedził także nieco Dorzecza i Północy, oczywiście. To tam właśnie miał okazję do przetestowania swoich umiejętności przy praniu mord przypadkowych lub nieprzypadkowych panów (na szczęśnie nie pań), oczywiście mniej lub bardziej szlachenego urodzenia (choć gdzież mu tam do lordów i ich synów!). Karczemna sława rozniosłą sie z pewnością po Północy, została też w niektórych, miejszych lub większych częściach Westeros.
Oprócz tego zdarzało mu się romansować z wieloma pannami, nie tylko tymi z Północy, ale także stamtąd, gdzie się znajdował. Czasem kończyło się na siniakach, czasem na poważniejszej sprawie... Oczywiście, zawsze mierzył siły na zamiary, żeby przez przypadek nie znaleźć się w łożu jakiejś wysoko postawionej lady i nie skończyć na stryczku. Instynkt samozachowawczy pomógł mu już wiele razy.
Jego rodzice wciaż się świetnie mają, podobnie zresztą jak Biały Port, jego miecz, ukochany pies, którego odnalazł podczas jednej z wędrówek po północnych rubieżach, jego ukochany wałach, który jest w pewnym sensie kpiną z dumnych syrenek. Nieywparzony język już tylko co jakis czas daje się we znaki... Generalnie żyje mu się z dużą ilością kobiet, wina i roboty. Czegóż więcej chcieć?