Jest w pewnym sensie typowym smukłym łucznikiem - biega po lasach, strzela do zwierząt (i ludzi), a przy okazji oczywiście tłucze się z pomocą tego, co ma pod ręką. To taki pierwszy rzut oka - rzeczywiście, jest dość smukły, tego nie można mu odmówić. Ciało budowane przez te kilka lat przebywania w więzieniu i zwykłej bytności na Żelaznych Wyspach jest akurat całkiem niczego sobie, ot, kilka blizn w okoliccach żeber po wesołym smaganiu biczem i przypalaniu boczków, ale to przecież niiic. Ach, te zgrabne łydeczki, na które nikt nie spojrzy, bo za zimno. Ach, te kilka innych części ciała, na które też raczej nie będzie dane nikomu spojrzeć (raczej). Jego głowę okala ciemna czupryna koloru raczej czarnego, do tego dochodzą niebieskie, wodniste oczy, dość jasna skóra i lekki zarost (on pilnuje, żeby był lekki, choć z drugiej strony długa broda osłania od zimna...). Nie jest specjalnie wysoki, raczej średniego wzrostu, mierzy sobie powyżej 180 cm, ale poniżej 185 cm, czyli całkiem nieźle, mimo wszystko. Ręce ma wyćwiczone głównie do pracy z łukiem, ewentualnie do noszenia ciężkich rzeczy, choć wiadomo, że ludziom, którzy się wprawiają w łucznictwie, ciężkich rzeczy do rąk dawać się nie powinno. Mimo wszystko - biceps i triceps są wyćwiczone na tyle, na ile mogą. Ubiera się w to, w co może się ubierac w takich warunkach, czyli jakieś szaro-brązowo-czarne ubrania z ciepłego materiału i oczywiście płaszcz taki, jaki powinien nosić każdy brat z Nocnej Straży. Do tego zawsze na rękach ma rękawice, chyba że jest ciepło (czyli zawsze je nosi).
Biografia
Urodził się na Wielkiej Wyk jako owoc miłości nieznanego mężczyzny i praczki. Może w sumie nie tak nieznanego - cała wieś trąbiłą o tym, kim mógłby być ów ojciec, ale nikt nie chciał o tym poinformować najbardziej interesującego się tym tematen Rubena. Dzieciństwo upłynęło pod znakiem zabawy i ciężkiego wychowania młodego bękarta, który za nic miał sobie uwagi wszystkich mieszkańców wsi i jako podrostek postanowił wyruszyć w świat. Jedensatoletni chłopiec przemierzający wraz z kilkoma koleżkami Żelazne Wyspy tak właściwie nie był niczym dziwnym. Gorzej, że cała banda pojawiała się we wsi i potrafiła okraść prawie każdego. Trafiło w końcu na dzień, w którym kradzież nie mogła ujść na sucho, ale tym razem tylko kolegom Rubena. On nie dał się tak łatwo złapać i wędrował przez pewien czas sam, okradając wszystko, co się dało po drodze. Trudno było z tego wyżyć i trzeba przyznać, że pewnego dnia młody Pyke po prostu był na tyle nieuważny, że postanowił zwędzić coś jakiemuś piratowi. Może nie jakiemuś specjalnie legendarnemu, ale z pewnością takiemu, który nie dał uciec złodziejaszkowi. Widząc nędzę chłopca i myśląc, że może mu to przynieść jakąś korzyść, przygarnął dzieciaka. Od tego dnia Ruben mógł uczyć się z powodzeniem, jak polować, oprawiać zwierzynę, strzelać z łuku i walczyć prostą bronią, a ponadto pomagał kobiecie, która mieszkała wraz z jego opiekunem. Mijały lata, a pirat pewnego dnia zniknął. Ruben został sam z piracką kobietą i żyli tak jedynie przez kilka tygodni - okazało się, że długi starego pirata doprowadziły go do śmierci i tak miało też sie stać z chłopakiem i kobietą. O ile Pyke zdołał się uratować, to kobieta miała już problem - zginęła zapewne podczas próby ucieczki przed wierzycielami. Ręka sprawiedliwości nie musiała sięgać daleko i w końcu Ruben też musiał odpłacić za swoje rzekome winy. Odnalazł go jakiś strażnik prawa, który dostał rozkazy od bogatych ludzi - kazali mu schwytać chłopaka. W więzieniu przesiedział trzy lata, a potem otrzymał swego rodzaju amnestię. Jako, że na Murze byli potrzebni ludzie, mógł wybra, czy chce wyruszyć tam, czy też zostać w lochu. Wszystko było lepsze od tego więzienia, więc Ruben długo się nie zastanawiał. Podróż na Mur nie trwała zbyt długo, a przyjęcie tam też nie należało do najcieplejszych. Dopiero, gdy mógł pokazać swoje umiejętności, które nabył u starego pirata, zyskał względny szacunek społeczności - w końcu takie chude toto i nie wiadomo, kto się z tym bratał w więzieniu. Kawką stał się głównie przez to, że wybitnie potrafi naśladować dźwięki wydawane przez te ptaki i między innymi dzięki temu świetnie kamuflował się w lasach. Zwiadowcą został dość szybko, ale dopiero kilka razy wyruszył za mur i to na niewielkie odległości. To właśnie w Nocnej Straży zrozumiał w miarę Starych Bogów i to im poświecił swój żywot. Od momentu, w którym wstąpił do Nocnej Straży minęły 4 lata.
Ekwipunek
Krótki miecz, długi łuk, strzały, kołczan, dwie cięciwy, zbroja skórzana, czarny płaszcz, w miarę dobre buty, rękawice skórzane, nóż do oprawiania zwierzyny, kilka kompletów ubrań.
