Droga była znacznie przyjemniejsza niż dotychczas. Zrobiło się chłodniej niż w Stolicy co też przyniosło ulgę, problemem stał się tylko mniej przyjazny teren. Cóż, ale jakoś musieli sobie z tym poradzić!
-To strasznie zagmatwane i obawiam się, że jedyną osobą, która mogła to wyjaśnić, spaliłam na stosie w Stawie Dziewic. - Odpowiedziała po chwili ciszy. bolał ją ten temat, a zdrada najemnika jeszcze bardziej. -Podobno to sprawa kogoś zza Wąskiego Morza... kogoś kogo wołają Gryf... działał przez pośredników... przynajmniej tak twierdził zamachowiec, którego udało się pochwycić... Bjornowi. Choć teraz przypuszczam, że to wszystko od początku było jedną wielką farsą by zyskać moje zaufanie. Teraz... wszyscy zamachowcy, którzy usiłowali mnie zamordować w Królewskiej Przystani nie żyją i nie żyje Hakoon ze swoim oddziałem najemników. Nic więcej się nie dowiem, póki kolejna szumowina nie będzie usiłowała utoczyć mi krwi, albo wywieźć za morze. - Była bezsilna i to ją straszliwie denerwowało. Straciła okazję by dowiedzieć się czegoś więcej, w gniewie rzuciła na stos być może ważne źródło informacji... cóż, stało się i się nie odstanie. Jeśli ten tajemniczy Gryf zza Morza wciąż chce ją dostać, Bjorn nie był ostatnim wysłanym zbirem. -Prócz tego obawiam się też spisku przeciwko Smokom. Stary Walder Frey został oskarżony... nie miałam na to sił. Królewska Przystań nie jest miejscem, dla kogoś takiego jak ja... nie jestem królową by być ważną figurą w tych wszystkich politycznych grach, a dla króla jestem tylko nazwiskiem, które może korzystnie sprzedać. - Za dużo gada, zdecydowanie za dużo, ale było czuć w jej słowach rozgoryczenie i żal. Kochała swoją rodzinę, wszystkich i każdego z osobna... nie każdy Targaryen był jednak taki jak ona... a może ona nie była taka jak każdy Targaryen?...

-Nie wiem co tym myśleć i prawdę mówiąc, nie chcę męczyć się i zadręczać pytaniami i wątpliwościami... na drugim końcu królestwa chciałabym choć trochę od tego odpocząć.- odpowiedziała ucinając temat. Była niemal na miejscu, po wielu trudach i niebezpieczeństwach, po trudnej decyzji i ze złamanym, naiwnym sercem.-Wierz mi ser, akurat do towarzystwa dwornych dam nie tęsknię. Brak mi tylko ciepłego i miękkiego łóżka.- westchnęła tęsknie. Ta podróż uświadomiła jej dobitnie czego tak naprawdę było jej brak - mężczyzny - męża, który zapewni jej dobre życie, ciepło, bezpieczeństwo i da dzieci. - Udamy się do Orlego Gniazda. Jesteśmy niezapowiedzianymi gośćmi w Dolinie, sądzę, że dobrze będzie udć się do jej pana. Tam zobaczymy co dalej, być może wybiorę sie też do Royców do Runestone. Poza ty Orle Gniazdo zawsze też chciałam zobaczyc, szkoda zmarnować okazję.- zakomunikowała. Postanowione, cel - góry.

Przenosimy się tutaj.