// port w Przystani

- Wiem, że dźwięczna..- W pewien sposób statek Pru otrzymał imię, po swej kapitance. Spora część rodziny mówiła na Prudence cholera, ze względu na jej charakter. Zawsze robiła co chciała, chodziła swymi ścieżkami, niczym się nie przejmowała, nikt nie potrafił nad nią zapanować. Była idealnym kapitanem. Na samym początku nie było łatwo, no ale.. odnalazła się w tym, co robiła. Była w końcu córą morza, po śmierci matki nikt już nie zwracał uwagi, że to raczej nie jest zajęcie dla kobiety, przywykli do tego. A i ona stała się silniejsza. Teraz to w ogóle uciekła z niej resztka wrażliwości, była twarda jak kamień. Co jej pozostawało? Musiała przejąć obowiązki swych braci, został przecież tylko Caster, ktoś musiał zająć się rodem. Leżało to w dużej części na jej barkach. Była zadowolona, nie potrzebowała niczego więcej do szczęścia, no, poza zemstą. Nie płakała, postanowiła załatwić tą sprawę w inny sposób.
- Mam nadzieję, że mówisz prawdę..- Nie chciała mieszać się w kolejny konflikt nie doprowadziwszy pierwszego do końca. Żelaźni nie byli aż tak silni. Odprowadziła mężczyznę wzrokiem, kiedy poszedł się przebrać. Naprawdę był ogromny, przez co może zbyt długo zawiesiła na nim wzrok. Sama poszła do swej kajuty, by ściągnąć kolczugę, nie będzie jej tymczasowo potrzebna. Rozplątała swoje włosy, ubrała lekką, czarną tunikę no i skórzane spodnie, z nimi się nigdy nie rozstawała. Oczywiście miała przy sobie sztylet, bez tego się nie ruszała. Przystanęła i pozwoliła, by wiatr plątał jej włosy. Uwielbiała morze.
Zdziwiło ją zachowanie Retha, który usiadł przy wiośle. Co najlepsze jego ludzie zrobili to samo, widać było nawet, że powoli dogadują się z jej ludźmi, co napawało ją optymizmem, zobaczymy, co z tego wyjdzie.
- Nie wiem, czy masz świadomość, w zasadzie nie zdziwiłabym się, gdyby nie obiło się to o Twe uszy..- W końcu, u nich była wojna, kto by się tam przejmował jakimś zamachem i porwaniem.
- Kilka tygodni temu zostałam porwana, jednemu z mych załogantów udało się mnie uratować, całkiem przypadkiem.- Była niezmiernie wdzięczna Vardisowi, tak to pewnie nie miałaby już języka.
- Mój starszy brat został zamordowany w tym samym czasie..- Mówiła to z dziwnym opanowaniem.
- Mamy dowody, iż byli to Lannisterowie, rozmawiałam z królem, wie o tym co zamierzam..- Liczyła na to, że jej nie ukarze dzięki temu.. zobaczymy.
- Także płyniemy na wojnę, mam nadzieję, że Cię to cieszy?- Zerknęła na wiosłującego towarzysza.
Płynęli już kilka dni, Prue z dnia na dzień, coraz bardziej odżywała. Widać było, że jej tego brakowało.

- Jestem pewna, że byli to Lannisterowie, być może oburzyli się, iż nasze rody nie chciały się połączyć mimo propozycji..- Na samą myśli Prue robiło się niedobrze. Jak ona mogłaby wyjść za Lannistera? Paniczowie o bladych twarzach, tak bardzo zadbani i denni.
- A najstarszy z mych braci miał poślubić Bethany Frey, zresztą ona również nie żyje już jakiś czas..- Ostatnio w życiu Prue więcej było trupów niżeli żywych osób.
- Nie wiem, jaki sens był w porwaniu mnie wraz z ciotką króla, aczkolwiek zrobili to, a ja chcę im to wynagrodzić..- Nigdy nie zapomni czasu spędzonego w celi. Zostawiło to w niej całkiem głęboką ranę.
- My i te 6 okrętów płyniemy do Starego Dębu, tam ma czekać na nas reszta floty, ja jestem odpowiedzialna za podbój Lannisport, nie wiem, czy wiesz, nie zamierzamy im zabierać ziem, nie, tylko wynieść co się da, w końcu My nie siejemy..- Oj będą grabić, palić wszystko co będzie na ich drodze.
- Może nawet uda nam się złapać jakichś zakładników..- Prue zapewne by się coś przytrafiło i dziedzic Lannisterów umarły śmiercią naturalną w dziwnej okoliczności, musiała się im odwdzięczyć.
- Tak, posiadamy jakieś kruki..- Wezwała jednego z mężczyzn nieopodal, by zaprowadził Retha do pomieszczenia, w którym się one znajdowały.
Miała świadomość, że ludziom z Doliny pływanie nie przychodzi tak łatwo, a mijał już któryś z kolejnych dni..
- Jeśli będziecie chcieli spędzić trochę czasu na lądzie, dajcie znać, możemy zrobić postój..- Powiedziała do Rethela i zatrzymała się za nim. Mijał kolejny dzień, jeszcze trochę czasu i zaatakują.

Greyjoyowie nie schodzili na stały ląd, ponieważ nigdy nie kończyło się to dobrze. Brali, co było im potrzebne, resztę niszczyli i wracali do siebie. Taka ich natura. Pru nie była inna, nie wyobrażała sobie życia na lądzie. Może byli w stanie podbić zamki, jednak kto by to utrzymał? Na pewno nie ona, ogólnie ich ród nie miał głowy to takich spraw.
Prudence doglądała swojej załogi. Działali sprawnie jak zawsze, wszystko szło po jej myśli, jak do tej pory. Może karma teraz była po jej stronie? Utopiony bóg wziął córkę krakena pod swoje skrzydła, a może bardziej płetwy?
Jej towarzysz wysłał kruki, zapewne musiał poinformować, gdzie się znajduje. Jeszcze ktoś by pomyślał, że gdzieś zaginął. W sumie, co ją to interesowało.
- Hmm, nie odmówiłabym..- Może uda jej się dowiedzieć czegoś więcej i rozgryźć Pana Royce'a. Taki przynajmniej był plan.
- Załoga nie wytrzymałaby długo bez wina, także chodź za mną..- Prudence miała swoją beczkę dornijskiego wina. Było to jedno, z jej ulubionych. Zaprowadziła go pod pokład do swej kajuty, która pełna była ksiąg. Stało kilka niedopalonych świec. Ogólnie rzecz biorąc pomieszczenie było ciemne, jednak nie zimne, można było się tu poczuć jak w domu. Wyciągnęła dwa srebrne kielichy i postawiła je na stoliku. Nalała krwistoczerwonego wina, po czym przesunęła jeden w stronę mężczyzny.