W słoneczne dni nie sposób było się oprzeć kąpieli w zimnych i odświeżających wodach Dorzecza. Było to ulubione zajęcie wielu młodych członków szlachetnych rodów zamieszkujących ten region, a rodzina Tullych nie stanowiła pod tym względem wyjątku. Kilka młodych dziewcząt właśnie igrało z jednym z żywiołów, śmiejąc się przy tym głośno z zamkowych plotek. Tylko jedna z nich jak dotąd nie zamoczyła swoich stóp. Zamiast spędzać czas z towarzyszkami, wolała leżeć na miękkiej trawie i wpatrywać się w bezchmurne niebo. W swych drobnych dłoniach trzymała starą książkę, której jednak nie czytała. Jej niebieskawe oczy wolały skupić swą uwagę na przelatującym ptactwie niż na literkach. Niektórzy ludzie twierdzili, że barwa jej oczu przypomina bardziej turkus niż błękit, inni natomiast mówili, że mają one w sobie coś niezwykłego i hipnotyzującego. Dziewczyna jednak uważała, że takim gadaniem ludzie próbują się przypodobać jej rodzinie. Wstała. Długie kasztanowo-rude włosy zaczęły falować na wietrze. To zdecydowanie o nie młoda panna dbała najbardziej, co było widać po ich lśniących końcówkach.
-Celia, chodź do nas! - krzyknęła jedna z kąpiących się dziewczyn. Niebieskooka zdjęła pantofle wykonane z miękkiej skóry i pobiegła do wody. Ciało miała gibkie, a sama poruszała się zwinnie. Była dosyć wysoka jak na swój wiek, co sprawiało wrażenie, że jest strasznie chuda. W rzeczywistości Celia Tully była wytrzymałą dziewczyną, a wszystko to dzięki częstym przebywaniu w siodle. Jazda konna potrafi bowiem przyzwyczaić ciało do lepszego znoszenia wysiłku. Kiedy Celia znalazła się na brzegu, delikatnie i z gracją weszła do wody, zupełnie nie przejmując się tym, że właśnie zamoczyła jedną ze swych ulubionych sukienek.

CO TAKIEGO DZIAŁO SIĘ OD MOMENTU NARODZIN TWOJEJ POSTACI? W CO NAJMNIEJ 10 ZDANIACH OPISZ JEJ HISTORIĘ, NIE ZAPOMINAJĄC ZARÓWNO O PRZEŁOMOWYCH, JAK I MNIEJ ISTOTNYCH, LECZ RÓWNIE CIEKAWYCH MOMENTACH ŻYCIA.