Posiada parę głębokich ciemno brązowych oczu i jeszcze bardziej ciemne, prawie czarne włosy, które mają skłonność do skręcania się w gorętsze dni. Dzięki doświadczeniom na morzu i lądzie stał się przystosowany do raczej aktywnego trybu życia. Przez samą żeglugę po ciepłych rejonach nabrał opalenizny i może również wtedy pojawił się po raz pierwszy jego temperament zazwyczaj powodowany niecierpliwością. Należy prędzej do tych zwinnych, aniżeli przesadnych osiłków. Z niezwykłą łatwością porusza się po słonych wodach lecz od jazdy konnej preferuje już dwie stopy twardo stąpające po ziemi. Warto wspomnieć, że jako posiadacz donośnego głosu dobrze czuje się w roli lidera, a tym samym jego ton potrafi dla kogoś innego brzmieć wyniosłością, a nie wszędzie ułatwia to negocjacje. Posiada dwie skrzętnie ukrywane przez odzienie blizny. Od maleńkości ma w zwyczaju by ruszać się jak marynarz i łypać nieufnie wzrokiem lecz zwalcza te nawyki gdy nie jest pośród własnej załogi.

"Nie każdy jest przeznaczony do wielkich celów"

Po tym jak w niejasnych okolicznościach towarzyszących śmierci dziedzica Greyjoyów wymazano imię Hurleya z linii sukcesji rodu, a wkrótce potem na rzecz zawieruchy wojennej kolejno Castera, czy Prudence dało się wyczuć jak bardzo zmieniają się nastroje panujące pośród ludu Żelaznych. Brak zwycięstw na polu bitewnym musiał w końcu zaskutkować całkowitym przyznaniem się do porażki - łupy jeśli jakieś w ogóle zostały przywłaszczone nie były współmierne do strat jakie odniesiono. Co więcej bez potencjalnego dziedzica majątku Pyke reszta rodów przypominała sobie o swoich roszczeniach, prawach i niemal zapomnianych utarczkach, które teraz nabierały na sile w imię walki o panowanie. Taki stan rzeczy nie służył nikomu - ani tym, których majątek strawiła pożoga wojny, ani tym, którzy z polityką nie mieli nic wspólnego. Ludzie z początku wyciszeni szybko porzucili żałobne nastroje by wykorzystać każdą nadarzającą się sposobność na wzajemne obwinianie i skakanie sobie do gardeł - tym skutkowała niepewność i poczucie zagrożenia towarzyszące trosce o przyszłość. Lord Greyjoy wiedział, że długo nie mogą trwać te machlojki, bo rozedrą cały archipelag wojną domową, która dla jego i tak już uszczuplonych szeregów oznaczałaby prawdopodobnie pustoszące wyniszczenie oraz odsłonięcie na ewentualne ataki z zewnątrz. Tym samym wbrew podejrzeniom chyba wszystkich możnowładców, miłościwie panujący zamiast uciszać nadgorliwców stalą postanowił przypomnieć im, że ma jeszcze dziedzica, w którego żyłach płynie ta sama krew. Posłano z wieściami kruka, którego bezpośrednim celem był dom rodu Baratheon - Koniec Burz, twierdza gdzie jeszcze za młodu oddany w opiekę Gareth miał uniknąć potencjalnych nieszczęść, które w końcu zebrały swe krwawe żniwo na jego rodzeństwie. Co ważniejsze również tutaj miał się wychować na męża stanu i rycerza godnego by niegdyś przyjąć tytuł lordowski choć należy też przyznać, bo żadna to tajemnica, że zarówno w ten sposób utrwalano zdrowe stosunki pomiędzy obydwoma rodami. Wszystko wskazywało na to, że nadchodził czas świeżej bryzy dla Wyspiarzy - pytanie tylko jak długo będzie trwać taki stan rzeczy? Ile potrzeba aby zachwiać delikatnym porządkiem?