Rodzina Targaryen pochodzi z legendarnego miasta Valyrii, które znajdowało się na wschodnim kontynencie - Essos. Przed Zgubą Valyrii, kataklizmie, który zniszczył starożytną cywilizację, Targaryenowie odeszli na Smoczą Skałę, najbardziej na zachód wysunięty przyczółek w rozległym imperium Valyrii. Sto lat po Zgubie Valyrii, Aegon I, zwany Zdobywcą, rozpoczął podbój kontynentu Westeros, lądując ze smokami i armią (w miejscu, gdzie później założył stolicę - Królewską Przystań) na jego wschodnim wybrzeżu. Ugięło się pod nim sześć z siedmiu królestw kontynentu (siódme, Dorne, zostało włączone do królestwa później, przez małżeństwo polityczne). Smoki Targaryenów, które były ostatnimi żyjącymi ze swego gatunku, wyginęły 100 lat po Podboju.

Unikalnie wśród rodzin szlacheckich Westeros, ród Targaryen praktykuje na valyriańską modłę małżeństwa między braćmi i siostrami. Zwrot "krew smoka" odnosi się do wielu typowych cech Targaryenów: srebrnozłotych lub platynowych włosów i fiołkowych oczu.

Czerwony, trójgłowy smok na czarnym tle będący herbem rodu symbolizuje Aegona Zdobywcę oraz jego dwie siostry: Rhaenys i Visenyę, z którymi to podbił Westeros. Dziedzic rodu, a zatem również Żelaznego Tronu i tytułu króla, tytułuje się Księciem Smoczej Skały, natomiast młodsi członkowie głównej linii do 261 roku po Lądowaniu Aegona Zdobywcy nosili miano Księżniczek i Książąt Summerhall, jednakże po tragedii, która strawiła zamek, tytuł ten przestał być używany.

Wojna zaczęła się w 2 roku przed lądowaniem, gdy Aegon Targaryen i jego dwie siostry a zarazem żony - Rhaenys i Visenya wylądowali z mniej niż 1600 mężczyzn na wschodnim wybrzeżu Westeros, przy ujściu Czarnego Nurtu. Wcześniej Targaryenowie panowali na Smoczej Skale, na którą przybyli sto lat przed Zgubą Valyrii, by założyć tam przyczółek Imperium.

Targaryenowie starali się poszerzyć należące do nich tereny. Aegon rozdarty był pomiędzy chęcią podboju Westeros, a podporządkowaniem Wolnych Miast, które po upadku Imperium toczyły krwawe spory. Odrzucił jednak prośby kilku z miast, by wrócił do Essos i pomógł im się zjednoczyć i wybrał znacznie bardziej ambitny plan inwazji Westeros. Z ograniczoną liczebnością wojska, Targaryenowie zdawali sobie sprawę z tego, że ich główną i ostateczną bronią będą smoki.

Harren Czarny, król Żelaznych Wysp i Dorzecza był bliski zakończenia budowy swojego ogromnego zamku, Harrenhal, i mówiono, że planuje dalsze podboje. Argillac Arogancki przestraszył się gdy usłyszał te wieści i zaproponował Aegonowi sojusz. Chciał stworzyć pewnego rodzaju strefę buforową między sobą a Harrenem. Zaoferował Aegonowi rękę swej córki, Argelli a także wiele ziem, choć duża część z nich w rzeczywistości była w posiadaniu Harrena.

Aegon odmówił i zamiast tego zaproponował pomoc swemu najlepszemu przyjacielowi (i podobno bękarciemu bratowi), Orysowi Baratheonowi. Argilac uznał to za ciężką zniewagę. Potem Aegon wezwał swe chorągwie i naradził się z nimi i swymi siostrami; w wyniku tej narady, Targaryenowie wysłali kruki do każdego z Siedmiu Królestw. Poinformowali ich, że "Będzie tylko jeden król" i że ci, którzy ugną przed nim kolano, zachowają swoje ziemie i tytuły.

A ci, którzy tego nie zrobią, zostaną zniszczeni.

Aegon otrzymał wtedy propozycję małżeństwa i sojuszu z królową regentką Doliny Sharrą Arryn, jeśli tylko uczyni jej syna swym dziedzicem. Mariya Martell, księżniczka Dorne odpowiedziała, że będzie jego sojusznikiem przeciwko Królowi Burzy, ale nie uklęknie przed nim. Aegon odrzucił obie te oferty, a żaden z innych władców się nie poddał.

Przed rozpoczęciem inwazji, Aegon rzekomo odwiedził w tajemnicy kilka westeroskich miast i zamków, obserwując je i zwracając uwagę na siłę każdego króla i lorda, oraz to jaką cieszyli się lojalnością ze strony swych podwładnych (niektórzy maestrowie zaprzeczają że Aegon postawił stopę w Westeros przed inwazją). Nakazał budowę Malowanego Stołu w twierdzy na Smoczej Skale - jest to dokładna, rzeźbiona mapa całego kontynentu. Najwyraźniej postrzegał Westeros jako jedną ziemię, pomimo tego, że kontynent był długo podzielony na Siedem Królestw, a zjednoczony został dopiero pod jego rządami.

W trakcie Podboju, Aegon i jego rodzina nawróciła się na Wiarę Siedmiu ale odmówiła rezygnacji z valyriańskiej praktyki poligamii i kazirodztwa. Ogromna charyzma i bystrość Aegona zażegnała ten spór, ale kiedy zmarł i jego zrodzony z kazirodzctwa syn Aenys objął tron, zostało to powszechnie potępione. Wiara Wojująca rozpoczęła krwawe powstanie, z którym Aenys nie był w stanie sobie poradzić. Wyznaczył swojego przyrodniego brata Maegora jako Namiestnika by położył kres buntowi, ale Maegor tłumił powstanie ciężką ręką, a rozlew krwi był tak ogromny, że namistnik stał się znany jako Maegor Okrutny. Kiedy Aenys umarł i Maegor objął tron​​, sytuacja uległa pogorszeniu. Wiele tysięcy walczących po obu stronach żołnierzy zginęło a Maegor zmarł zapewne od ran nabytych od Żelaznego Tronu, który objął po nim syn Aenysa, Jaehaerys. Jaehaerys był spokojnym i dobrym królem i zaoferował Wierze amnestię pod warunkiem likwidacji Wiary Wojującej, a Wielki Septon niechętnie przyjął tę ofertę.

Najstarszy syn Aegona III, Daeron objął tron ​​w wieku zaledwie czternastu lat. Pomimo młodego wieku, Daeron "Młody Smok" był fantastycznym wojownikiem i ogólnie utalentowanym chłopcem. Z jego rozkazu armia Siedmiu Królestw najechała Dorne, planując zmusić je do ugięcia kolan przed Żelaznym Tronem. Po miesiącach walk, Daeron został nagrodzony zwycięstwem. Niestety, niemądrze zostawił Tyrella z Wysogrodu jako swojego przedstawiciela w Dorne i wywołał ogromny bunt w zaledwie tydzień od pierwotnego zwycięstwa. Daeron wrócił z armią, ale tym razem cały lud powstał przeciwko niemu i podczas rzezi która z tego wynikła, czterdzieści tysięcy osób straciło życie, a wśród nich i król (w zaledwie osiemnastym roku życia). Jego kuzyn Aemon, który zdobył uznanie na wojnie i został nazwany Smoczym Rycerzem, został uwięziony w tej fazie konfliktu. Baelor, brat Daerona, święty człowiek, który wolał życie religijne, został koronowany na króla i wynegocjował pokój z Dorne oraz uwolnił Aemona Smoczego Rycerza.

Baelor rządził przez dziesięć lat, ale spędził większość tego czasu na religijnej kontemplacji lub modlitwie nad ostatnimi trzema smoczymi jajami, mając nadzieję, że się wyklują. Jego wuj Viserys rządził jako Namiestnik, zarówno przez czas panowania Baelora jak i Daerona, gdy ten walczył w Dorne. Baelor zagłodził się na śmierć w religijnej gorliwości i Viserys objął tron jako Viserys II, ale zmarł zaledwie rok później, a jego następcą został jego syn, Aegon IV Targaryen.

Jaehaerys zmarł po pięćdziesięciu latach rządów i jego wnuk Viserys I objął tron ​​po nim, rządząc czasem pokoju i dobrobytu. Jego śmierć była jednak punktem zapalnym poważnego kryzysu, gdy jego córka, Rhaenyra, którą przygotowywał do rządów po swej śmierci, została wyparta przez swojego przyrodniego brata Aegona, którego zachęcił do sięgnięcia po koronę lord dowódca Gwardi Królewskiej, Criston Cole oraz królowa wdowa Alicent Hightower. Wynikiem tego była dwuletnia wojna domowa zwana Tańcem Smoków (129 - 131 AL), która pochłonęła wiele istnień z młodszych i dalszych gałęzi rodu Targaryenów oraz wiele smoków. Wojna zakończyła się śmiercią Rhaenyry która została pożarta przez smoka brata, ale Aegon, rządzący jako Aegon II, nie pożył długo i syn Rhaenyry objął tron ​​jako Aegon III, aby zakończyć konflikt poślubił córkę Aegona II, Jaehaere. Nawiedzany przez wspomnienia wojny, Aegon III bał się smoków i ostatni targaryeński smok zginął w czasie jego rządów.

Aegon IV był uznanym wojownikiem, ale po objęciu tronu bardzo się zmienił; stał się rażąco gruby i zainteresował się sprawami ciała. Miał wiele kochanek i mnóstwo bękartów, ale był szalenie zazdrosny. Kiedy złapał Terrence'a Toyne'a, rycerza z jego Gwardii Królewskiej w łóżku z jedną ze swoich kochanek, zabił ich oboje. Bracia Toyne'a próbowali go pomścić ale brat króla, Aemon Smoczy Rycerz oddał za niego życie.

Aegon IV był niezadowolony ze swego prawowitego syna, Daerona, uznając go słabym, gdyż był bardziej zainteresowany mądrościami uzyskanymi z książek i od maesterów niż wojną oraz walką. Ożenił Daerona z księżniczką Myriah Martell z Dorne, aby zachęcić ten region do pokojowego dołączenia do Siedmiu Królestw, ale ku swemu przerażeniu jego syn zdawał się przejmować dornijskie zwyczaje. Najstarszy naturalny syn Aegona, Daemon, był całkiem inny. Silny, wysoki chłopak, znany był ze swych umiejętności walki już gdy miał dwanaście lat. Aegon IV uznał go za swojego syna i ku zaskoczeniu całego dworu królewskiego, dał mu miecz przodków o nazwie Blackfyre. Daemon wyrósł na potężnego wojownika z legendarną reputacją, a wraz z nim inne bękarty Aegona, również dzielni wojownicy, w tym Aegor Rivers. Aegon IV na łożu śmierci rozważał podobno ustanowienie Daemona swym dziedzicem.

Daeron objął tron​​ jako Daeron II i rządził pokojowo przez dziesięć lat, ale był bardzo pro-dornijski; obiecał poślubić swoją siostrę Daenerys księciu Moranowi Martellowi, w zamian za co Moran wreszcie przyłączył Dorne do Siedmiu Królestw. Daenerys była podobno miłością Daemona, który nosił teraz nazwisko "Blackfyre" ze względu na swój miecz. Potem pojawiły się pogloski że Daeron II był rzeczywiście synem swego wuja, Aemona Smoczego Rycerza, a zatem nie miał praw do tronu. Daemon Blackfyre chcąc zdobyć dla siebie Żelazny Tron, wywołał krwawą całoroczną wojnę zwaną Rebelią Blackfyre. Pod koniec wojny Daemon i jego dwoje najstarszych synów zginęli, a jego młodsi synowie i Aegor Rivers zostali zmuszeni do emigracji. Daeron II rządził przez jeszcze piętnaście lat, dając krainie pokój i dobrobyt, przez co został nazwany "Dobrym".

Kiedy Daeron II zmarł, jego syn Aerys objął Żelazny Tron, był on jednak samotnikiem, pozostawiającym krainę w rękach swojego wuja i Namiestnika, Bryndena Riversa. Aerys I zmarł po 12 latach rządów, a jego następcą został jego brat Maekar. Maekar nie spodziewał się dziedziczenia, ponieważ był jedynie czwartym synem króla Daerona, ale rządził w miarę dobrze, dopóki nie został zabity w walce z wyjętym spod prawa lordem.

Śmierć Maekara zapoczątkowała kryzys sukcesji, ponieważ jego dwaj najstarsi synowie, Daeron i Aerion już zmarli; Daeron przez ospę, a Aerion od wypicia dzikiego ognia. Daeron pozostawił po sobie lekko ograniczoną umysłowo córkę i synka Aeriona. Została zwołana Wielka Rada, w celu omówienia sprawy. Córka Daerona została uznana za nieodpowiednią ze względu na jej płeć i brak zdolności intelektualnych. Rada ominęła też Aeriona z powodu obaw, że dziecko mogło odziedziczyć po ojcu niestabilność umysłową. Tron zaproponowano trzeciemu synowi Maekara, Aemonowi, który szkolił się, aby być maesterem. Aemon odrzucił koronę i tym samym najmłodszy syn Maekara, Aegon objął tron​​, stając się Aegonem V, znanym jako Aegon Niespodziewany, ponieważ był dopiero czwartym synem czwartego syna. Aemon dołączył do Nocnej Straży wkrótce po tym, jak jego młodszy brat został koronowany, gdyż nie chciał, by wrogowie użyli go przeciwko bratu.