Allya Baratheon

Aparycja

Allya, nim stała się dorosłą, pewną siebie i piękną kobietą, jako mała dziewczynka znacznie odbiegała od kanonu typowej "małej damy". Miała piegi, którymi jej twarz usiana była tak gęsto, że sprawiały wrażenie, jakby jasna cera była niemalże oliwkowa. Bracia, zwłaszcza Aylward, niejednokrotnie nie szczędzili jej kpin, wymyślając coraz to barwniejsze określenia pod adresem małego piegusa i przewidując, że z podobną prezencją skończy jako septa. Gdyby tego było mało, dziewczynka była też bardzo chuda i wysoka, przez co nie dysponowała choćby minimalną gracją, sprawiając wrażenie wychudzonego konia, zamkniętego w składzie szklanych kielichów. Ogólny wygląd przysparzał jej wielu kompleksów, zwłaszcza wobec od dziecka ślicznej młodszej siostry, przez co zamknęła się w sobie, a na każdą zaczepkę reagowała tak, jak każdy Baratheon - czyli bardzo wybuchowo.
Jednak gdy hormony i wiek młodzieńczy doszły do głosu, Allya przestała być tą, z której wyśmiewali się chłopcy. Jej włosy ściemniały, przybierając bardziej orzechowy odcień, a piegi częściowo wyjaśniały, ukazując gładką, pozbawioną niedoskonałości cerę. Spojrzenie niebieskich jak bezchmurne niebo oczu nabrało pewności siebie, kiedy biust gwałtownie się wypełnił, a wzrost zapewnił jej wręcz idealną figurę. W ruchach dziewczyny nie ma już niezgrabności - porusza się płynnie, prosto i z gracją. Nie wiadomo czy to wpływ długoletniej nauki tańca i szermierki, jej nagłego wzrostu samoakceptacji, czy innego czynnika, jednakże jakby na to nie spojrzeć: Allya nie przypomina już tej zgarbionej dziewczynki, która przed laty starała się zwracać na siebie jak najmniej uwagi. Nie jest może klasycznie piękna, ale ma w sobie coś interesującego. Często wykorzystuje swoją aparycję do tego, aby zrobić na złość braciom, którzy kiedyś z niej drwili i chociaż nie ma już im tego za złe, lubi satysfakcję płynącą z tej niewielkiej zemsty.
Ale spójrzmy teraz na jej twarz - usta ma dość pełne, to właśnie one najszybciej przyciągają uwagę obserwatora, zwłaszcza, że Allya często uśmiecha się nieświadomie w sposób bardzo delikatny i zmysłowy jednocześnie. Jej nos, lekko zadarty, pasuje do miękkich rysów twarzy i wąskiego podbródka. Baratheonówna brwi ma ciemne, tak jak rzęsy, które są grube, gęste oraz długie. Kości policzkowe, ładnie zaokrąglone i lekko wystające, sprawiają, że twarz nie wydaje się kanciasta, tylko proporcjonalna i kobieca. Jeśli chodzi o strój Allya wielbi klasykę i kobiecość. Uwielbia jasne suknie z ciekawymi wzorami oraz głębokim dekoltem, który tylko uwydatnia jej atuty. Włosy zwykle rozpuszcza, ale czasami można ją zobaczyć w luźnym warkoczu lub koku - to znak, że wyrusza na polowanie lub ma zamiar stoczyć z bratem potyczkę na miecze, by nie wyjść z wprawy. Unika słońca jak tylko może, bowiem przez nie ma jeszcze więcej piegów, a jej włosy przybierają lekko wyblakły odcień.

Biografia

Allya Baratheon, druga córka Lorda Baratheona, pana na Końcu Burzy i... bliźniacza siostra nieokrzesanego Aylwarda Baratheona. Tak można określić jej historię w wielkim skrócie - a i dla wielu byłaby niezwykle abstrakcyjna. W Westeros na świat przychodzi niewielu bliźniaków, zwłaszcza wśród wysokich rodów Siedmiu Królestw. Jakie więc zaskoczenie musiało zapanować na Końcu Burzy, gdy tuż po tym, jak z łona Lady Baratheon wyskoczył Aylward, na świat zaczęło dosłownie pchać się drugie dziecko. Co ciekawsze, dziewczynka. Allya jest młodsza od swego brata bliźniaka dokładnie o dwadzieścia siedem przepełnionych bólem i krzykiem minut. Dwadzieścia siedem minut, które sam Aylward niejednokrotnie wykorzystuje, powtarzając, że to on jest starszy i ma decydujący głos. Naturalnie, jak na bliźniacze rodzeństwo przystało, pod pewnymi względami są wręcz identyczni - upór i wybuchowość to właśnie te względy. Są niczym dwa ogniska, które w razie połączenia w jedno, wzniecają największy pożar, jaki kiedykolwiek widział człowiek. I choć jedynymi podobnymi cechami wyglądu, które ze sobą dzielą, to ciemne włosy i jasne, bystre spojrzenie, wielu ludzi prawie natychmiast zauważa w nich rodzeństwo. Allya od dziecka, jak na prawdziwego Baratheona przystało, nie stroniła od polowań i częstych wędrówek po lesie - podczas jednej z nich dorobiła się nawet delikatnej blizny na ramieniu. Wkrótce okazało się także, że posiada wrodzony dar do władania lekkim orężem hucznie nazywanym przez pannicę "mieczem" (każdy rycerz prędzej nazwałby ostrze Baratheonówny wykałaczką) - i choć septa uważała, że damie nie przystoi zachowywać się jak mężczyzna, Allya niejednokrotnie toczyła boje z braćmi, ponosząc sromotne porażki w każdym z pojedynków. Dziś co prawda nie posiada zbyt wielu okazji, by pochwalić się swym niewielkim, acz w pełni wystarczającym kunsztem, zachowała jednak gibką sylwetkę i szybkość ruchów, które rzadko spotkać można u jakiejkolwiek Lady. Nigdy nie przykładała uwagi do haftowania, wyszywania i dziergania, choć jej palcom nie można odmówić zręczności - dość prędko odkryła zresztą, że pióro oraz pergamin czasami są w stanie zdziałać znacznie więcej niż miecz. Dlatego też od szesnastego dnia imienia Allya jęła wdrażać się w politykę Siedmiu Królestw, pozornie jako niezainteresowany obserwator życia na królewskim dworze, w rzeczywistości jednak z każdej wizyty w Królewskiej Przystani wyciągając błyskotliwe wnioski. I choć z całych sił pragnęła uniknąć duszącej, przesyconej łgarstwem atmosfery stolicy... ucieczka z raz obranej ścieżki okazała się znacznie trudniejsza, niż sama Baratheonówna mogłaby przypuszczać. Wraz z wejściem w dorosłe życie, oczy jej rodziców coraz częściej zwracały się ku synom Lordów, zarówno z północy, jak i południa - jednak każda próba wydania Allyi za mąż kończyła się ostrą kłótnią i w efekcie: całkowitym fiaskiem. Sama dziewczyna solennie obiecała sobie, że nie poślubi mężczyzny, którego nie kocha. Na domiar złego, jej serce nie jest płoche, tak jak u większości kobiet - trudno zatem przebić się przez twardą skorupę ostrożności i swego rodzaju oschłości, którą cechuje się Baratheonówna w kontaktach damsko-męskich. Wielu powiada, iż jedyny mężczyzna, jakiego obdarzyła uczuciem to jej bliźniaczy brat... i tylko bogowie wiedzą, ile w tych słowach prawdy - opinia ta zresztą wystawiona została na próbę, gdy najstarszy brat Allyi, Orys Baratheon, zaaranżował zrękowiny swej siostry ze Skarbnikiem Wysogrodu. Licząca dwadzieścia trzy dni imienia panna Baratheon wyruszyła do Reach, by poznać swego przyszłego pana męża i boleśnie przekonać się, iż nie jest w stanie do końca żywota sprzeciwiać się cudzej woli.

Ekwipunek

~ lekkie, poręczne ostrze z Essos, idealnie przystosowane do kruchej sylwetki właścicielki i będące prezent urodzinowym od Aylwarda; oręż zwykle spoczywa ukryty w kufrze i używany jest tylko w sytuacjach kryzysowych (tych los niestety nigdy nie nastarcza, przez co broń już dawno pokryła śniedź),
~ złoty naszyjnik w kształcie jelenich rogów, delikatnie układający się na smukłej szyi dziewczyny,
~ szaty, w różnych wzorach i kolorach - zwykle jednak idealnie dopasowane do sylwetki i podkreślające ją w subtelny sposób,
~ srebrny pierścień rodowy na serdecznym palcu lewej ręki,
~ klacz o wdzięcznym imieniu Burza,
~ mieszek z kilkoma złotymi smokami, srebrnymi jeleniami oraz miedziakami,
~ chusteczka w rodowych barwach ozdabiana na krawędziach złotym ornamentem,
~ czysty pergamin, pióro i kałamarz z czarnym tuszem,
~ flakonik wonności z Wolnych Miast.

acidbrain