Daenerys Velaryon

Aparycja

Niewinna. Tak po krótce możnaby było opisać urodę Daenerys. W żyłach młodej dziewczyny ewidentnie płynie krew starej Valyrii, dzięki której odziedziczyła dość nietypowy wygląd, który na pewno przykuje uwagę niejednej osoby. Wielu powiedziałoby, że jest śliczną dziewczyną. Ma dość okrągłą buzię, nie ma możliwości dostrzec na niej jakichś szczególnie wyostrzonych rys twarzy... albo po prostu ich jeszcze nie widać, w końcu dziewczę ma dopiero czternaście lat i przez kolejne kilka lat jej wygląd może drastycznie się zmienić. Spogląda na świat z bezbronnych, jednakże nieco ciekawskich, fioletowych oczu. Czasami obserwując młodą Velaryonkę możnaby było uznać, że widzi świat po raz pierwszy. Nad nimi znajdują się natomiast równe, wyraziste, ciemne brwi. Niżej natomiast widnieje prosty nos i pełne, zróżowiałe usta, na których rzadko kiedy widać uśmiech, a szkoda, bo uśmiech to rzeczywiście ma piękny. Długie, zadbane, srebrne i gęste włosy okalają jej małe, niewinne liczko. Zdawałoby się, że są tego samego koloru, co światło księżyca oświetlające wszystko, gdy zapadnie zmrok. Posiada dość wysokie czoło, jednak nie przesadzając z tym określeniem. Daenerys charakteryzuje jasna, zadbana i można rzec, że porcelanowa cera. Delikatna, miła w dotyku. Nigdy nie pojawiła się na niej żadna skaza, żaden siniak, żadne otarcie. I to tylko dlatego, że nie była specjalnie chętna do zabaw i wolałaby spędzać swój wolny czas w zamku, a nie biegając z dzieciakami i wspinając się na drzewa, aby potem z nich spaść i wylądować u maestra. Całe jej ciało wydaje się być nadzwyczaj delikatne. Ma proste plecy, nie garbi się.
Można zauważyć, że jest już dorosła fizycznie. Odznacza się to chociażby tym, że na jej klatce piersiowej rozwinęły się już piersi, które nie są ani za wielkie, ani za małe, ot średnie. Jest szczupłej budowy, jednak nie cherlawej - niska (mierzy koło 156 cm wzrostu), ma wąską talię, dość krótkie nogi, okrągłe biodra. Nie wydaje się być osobą zwinną ani wysportowaną, co w sumie jest prawdą. Chociażby po jej wyglądzie można stwierdzić, że została urodzona damą i bieganie po lesie, polowanie na króliki to nie jest jej bajka. Stąpa miękko, wolno i delikatnie, nie okazując przy tym żadnej wyższości nad nikim. Sprawia wrażenie zgubionej dziewczynki, która tylko czeka na wyciągniętą pomocną dłoń. Ma dobry gust, jeśli chodzi o ubiór - jeśli ma okazję, to zawsze stara się dobierać najlepsze materiały, najlepsze kolory i najlepszy krój. Nie jest może jakąś znawczynią, czy krawcową, ale ma świadomość tego, w czym czuje się najlepiej, więc służki przymykały na to oko i pozwalały jej wybierać, co bardzo radowało młodą dziewczynę.

Biografia

Niemal piętnaście lat temu na świat zostało wydane drugie dziecko wujostwa aktualnego lorda Driftmarku. Kilkanaście wiosen po Maevarze, rodzice mogli w końcu poszczycić się śliczną dziewczynką, która od zawsze nie była zbytnio chętna do zawierania znajomości, przez co stawała się nieco samotna. Na imię miała Daenerys, choć w sumie nie widziała w nim jakiegoś większego znaczenia. Wiedziała jedynie, że jej imieniczka urodzona w rodzie czerwonych smoków została wydana za księcia Dorne. Nie przywiązywała większej uwagi do swojego mienia, pomijając jedynie nazwisko. Ze swego nazwiska była bardzo dumna, bowiem nie każdy może pochwalić się gorącą krwią starej Valyrii w swoich żyłach, sięgając aż do czasów podboju Aegona i jego samego. Niewątpliwie między Velaryonami a Targaryenami zawsze była bliska relacja, co można wywnioskować chociażby po tym, że wielu królów brało kobiety z ów rodu za swe żony, aby stawały się królowymi i wydawały na świat potomków Siedmiu Królestw. Było to niezwykłym zaszczytem - owszem, ale samej dziewczynie nie wydawało się, że prędko się to stanie. Ba, miała nadzieję, że nigdy nie zostanie wydana za mąż, jednakże jako wysoko urodzona dama może być z tym większy problem.
Od dziecka była postrzegana jako dziwna. Rzadko kiedy wychodziła na świeże powietrze, aby pobawić się z miejscowymi dziećmi, których było stosunkowo mało. Ale była ciekawską dziewczynką! I to bardzo. Nie ujawniała się z tym, w końcu nie chciała grać komuś na nerwach. Mimo tego wiedziała, że i tak nikt nie zwróciłby jej uwagi. No, może poza wyjątkiem matki, której była oczkiem w głowie. Nic dziwnego, w końcu córki z matkami mają znacznie bliższą i cieplejszą relację niźli z ojcami. Lecz to nie znaczyło, że nie kocha ojca! Bo kocha go bardzo, nie tylko za to, że często dostaje to co zapragnie - ale też za to, że zawsze jest dla niej uprzejmy i lubi wytłumaczyć co nieco o historii, którą Dany była tak bardzo zafascynowana.
Jej dzieciństwo minęło jej stosunkowo szybko - nie było w nim żadnych zapierających dech w piersiach przygód przeżytych w Essos, żadnych lotów na smoku; po prostu sielanka. Ponadto, oparcie miała w swym bracie Maevarze, który wspierał ją i kochał, do czasu gdy nie wypłynął w poszukiwaniu chwały i bogactw. Było to dawno temu, więc niestety młoda Velaryonka słuchała o nim tylko w opowieściach swych rodziców, które robiły jej dobrze na sercu. Mimo, że go nie pamiętała, to czuła, że się kochali. Oprócz tego, ciągle utrzymywali z nim kontakt listowy, więc wiedzieli, że żyje i ma się dobrze. To również pozwalało Daenerys zachować uśmiech na twarzy i być spokojną.
Młódka, pomimo swych zainteresowań może nieco nietypowych dla kobiety szlachetnie urodzonej, nie zaniedbywała pielęgnować tego, czego uczyła ją matka. Znała etykietę, umiała się zachować jak prawdziwa dama z wysokiego rodu, wyszywać i pięknie śpiewać. Rzeczywiście miała wręcz anielski głos, ale nie lubiła się tym zuchwalić. Jest wstydliwą dziewczyną, więc cóż się dziwić, że nie lubi śpiewać dla ludzi przy wielkiej widowni? Od zawsze była taka i nic nie zapowiada się na to, że zostanie to zmienione. Ot, taki charakter i już. Czasami jej to przeszkadza, bo jej policzki potrafią się zaczerwienić przy jakimkolwiek komplemencie byle rycerza, na co nieprzychylnym okiem spogląda jej ojciec, który postrzega to jako flirt i zapowiedź ślubu.
I tak oto żyje Daenerys, oczekując na coś przełomowego w swoim życiu. Wątpiła, że będzie to niebezpieczne igranie z życiem, czy jechanie na koniu u boku Dothraków. Bądź co bądź przeczuwała, że coś wisi w powietrzu i wkrótce nadejdzie. Szczególnie, że w korytarzach High Tide zaczęły przepływać plotki o rzekomym powrocie jej brata - Maevara, z Essos. Nauczyła się, aby nie ufać pogłoskom, jednakże w te chciałaby wierzyć. Wywoływały jej uśmiech na twarzy i szczęście w sercu.

Ekwipunek

- kilka sukien różnego typu i pary butów,
- perfumy,
- urok osobisty,
- kilka błyskotek (biżuteria),
- sakiewka z monetami

acidbrain