Daenor Velaryon

Aparycja

*karta jest niemal kopią poprzedniej, stworzonej przeze mnie, tj Daana Hightowera*
Daenor jest mężczyzną o ponadprzeciętnym wzroście (179 cm). Jego ciało jest proporcjonalne. Nie można go nazwać ogromnym, ale nie musi wstydzić się swojej sylwetki. Długie podróże po południowych krainach spowodowały delikatne pociemnienie jego skóry. Widnieje na niej kilka blizn - pamiątek po walkach. Włosy Velaryona są jasne, tak jak broda krótko przycięte, aby nie przeszkadzały w codziennym życiu. Gdzieniegdzie występują ciemniejsze pasma, spowodowane nieustannym farbowaniem. Jego oczy zawsze przenikliwe patrzą na rozmówcę, często go deprymując. Twarz Daenora nie wyraża emocji.
Przez ostatnie lata nosił najróżniejsze stroje (w zależności od miejsca, gdzie przebywał). Najczęściej jednak były to biała tunika i lekkie, skórzane spodnie. Ze skóry wykonany jest też pas, do którego przytroczył swój qohoricki miecz, o matowej klindze oraz duży, myśliwski nóż, zaś w prawym bucie ukryty jest mały sztylet. Czasem zarzuci na siebie opończę, wams albo inną szatę. Zazwyczaj nie nosi biżuterii.

Biografia

Lord Velaryon nie musiał długo czekać na drugiego syna. Niewiele ponad rok po urodzinach Aenora urodził się Daenor. Chłopiec od najmłodszych lat otaczany był najlepszymi nauczycielami. Ojciec jednak nie miał czasu na osobiste wychowanie syna. Przez to z każdym rokiem ich stosunki stawały się coraz bardziej oschłe. Szybko nauczył się czytać i pisać. Nauka zaciekawiła go i chciał poznawać coraz więcej. Maesterzy z Cytadeli uczyli go historii i ekonomii, przynosili mu księgi, które chłonął. Był raczej cichym i inteligentnym dzieckiem.
Daenor nie rozwijał się jednak wyłącznie intelektualnie. Szkolił się w fechtunku i łucznictwie. Mimo młodego wieku często brał udział w polowaniach. W wieku szesnastu lat został pasowany na rycerza. Wtedy też nadszedł najcięższy okres w jego kontaktach z ojcem. Zaczęli się kłócić o niemal wszystko. Daenor nie godził się z takim stanem rzeczy. Oznajmił mu, że opuszcza Driftmark i liczy na to, że po jego powrocie (o ile wróci) będą mieć o sobie lepsze zdanie. Do tej pory myśli, że w głębi serca darzyli się uczuciem, jak każdy ojciec z synem.
Wsiadł na statek handlowy i popłynął do Tyrosh. Trafił akurat na czas konfliktu o sporne ziemie, kiedy łatwo było zaciągnąć się do biorących udział w walkach najemnych kompanii. Walczył na tych terenach, jako członek Długich Lanc. Wsławił się umiejętnościami bojowymi i odwagą. Zdołał zebrać całkiem sporą sumę pieniędzy. Zmienił również poważnie swój wygląd. Przefarbował włosy na ciemny brąz. Powodem tej decyzji była pamięć o konflikcie z ojcem, a symbolicznie miało to zakończyć waśń trwającą w głowie młodzieńca. Weszło mu to w nawyk.
Następnym miastem, które zaciągnęło tę grupę najemników był Qohor. Brał udział w obronie należących do tego miasta ziem przed najazdami Dothraków. Strzegł też karawan handlowych, ale i zdarzało się, że eskortował ważne osobistości. Kilkukrotnie byli nimi członkowie qohorickiej Rady Kapłanów. W czasie podróży jednego z jej członków, karawana wpadła w dothracką zasadzkę. Niemal wszyscy najemnicy. Przeżyło tylko pół setki, w tym ranni, wśród których był także i Daenor. Zanim jednak stracił przytomność powalił wielu przeciwników i uratował qohorickiego kapłana przed zaszlachtowaniem go arrakhami. Ten nie pozostał mu dłużny i w zamian za ocalenie życia pozwolił wybrać młodemu Velaryonowi swoją nagrodę. Nie spodziewał się raczej prośby o wykucie dla niego miecza wykutego według metod znanych tylko Qohorickim kowalom. Wojownik otrzymał klingę, która według lokalnych mistrzów jest niebywale wytrzymała i ostra.
Przetrzebione  Długie Lance zostały zwolnione ze służby. Daenor odłączył się od nich i dostał do Volantis, gdzie przebywał przez kilka tygodni, po czym wyruszył na wschód. Jego celem był Qarth. Dotarł do niego, po drodze opływając wschodnie wybrzeża Zatoki Niewolniczej.
Qarth ogromnie mu się spodobał. Mieszały się tam kultury wschodu i zachodu. Przebywał w nim niewiele ponad rok. Większą cześć tego czasu spędził w grupie łowców dzikich zwierząt, towaru cieszącego się niemałym popytem. Dzięki temu eksplorował Wielkie Moraq i dane mu było zobaczyć nabrzeżną puszczę Sothoryos.
W mieście poznał Letniaka imieniem Xandor. Był on nawigatorem, który służył na wielu okrętach. Został towarzyszem Daenora i wiele sobie zawdzięczają. Udało mu się nawiązać kontakt z kapitanem letniackiej floty handlowej, która zawitała do Qarthu i pozwolono im dołączyć do wielkiej wyprawy na wschód, której celem było Asshai.
Wielkie statki łabędzie płyną szybciej niż każdy inny okręt (a przynajmniej tak uważają Letniacy), więc podróż do tego miasta przy Cieniu nie była zbyt długa. Droga wiodła przez porty Asabhadu, Yin i Turrani.
Ogromne Assahi to miejce, które Velaryon zapamięta do końca życia. Czerń, wszędzie czerń. Dni są szare, jakby kamienie, z których port jest zbudowany pochłaniały łapczywie najmniejszy nawet promień słońca. Wody rzeki wydają się być czarnym olejem, lub smołą. Jednak w mieście jest coś pozwala nazwać je pięknym, choć przerażającym. Na ogromnym targu dostępne były towary z całego znanego świata. Wszechobecny mrok i uczucie czarnej magii odcisnęło piętno na Velaryonie. Stał się bardziej posępny. Filozoficzne myśli dotyczące istnienia życia, coraz częściej gościły w jego umyśle. Z drugiej strony niezwykłość tego miejsca spowodowała, że zapragnął iść dalej śladami swojego sławetnego przodka Corlysa Velaryona i odkrywać nieznane miejsca w świecie.
Nadszedł dzień, gdy Letniacy postanowili wrócić do domu. Daenor popłynął z nimi. Droga wiodła nie przez Qarth, ale Port Moraq na południu tej wyspy. Marynarze z Wysp Letnich wybrali ją, gdyż jest krótsza.  Dzięki temu miał okazję zobaczyć ten niesamowity archipelag. Odwiedził kilka miejsc, w tym stolicę Port Lotosu. W końcu jednak postanowił powrócić do domu. Wyruszył z kolejnym statkiem handlowym do Lys, skąd udał się prosto do Driftmarku. Trwająca ponad dekadę podróż już niedługo miała się zakończyć. Wojażom tym zawdzięcza ogromny bagaż doświadczenia i wzbogacenie się. Z szesnastoletniego, świeżo upieczonego rycerza stał się wytrawnym wojownikiem, sprawnie posługującym się wszelaką bronią i doświadczonym marynarzem. Przez całą swoją podróż uczył się języków, poznawał kultury. Sporządzał też zapiski, dzięki czemu utrwalił to co widział i przeżył.

Ekwipunek

- miecz z Qohoru
- sztylet i nóż myśliwski
- opończa
- łuk kompozytowy, kołczan i strzały
- brygantyna
- klejnoty, biżuteria, złoto zebrane i zarobione w czasie podróży
- dwa płaszcze z piór z Wysp Letnich
- kilka barwnych tunik i par skórzanych spodni
- zapiski z podróży oraz mapy

acidbrain