Daan jest mężczyzną o ponadprzeciętnym wzroście (179 cm). Jego ciało jest proporcjonalne. Nie można go nazwać ogromnym, ale nawet przez nałożone ubranie widać zarys mięśni. Długie podróże po południowych krainach spowodowały delikatne pociemnienie jego skóry. Widnieje na niej kilka blizn - pamiątek po walkach. Włosy Hightowera są ciemnobrązowe, tak jak broda krótko przycięte, aby nie przeszkadzały w codziennym życiu. Jego niebieskoszare oczy zawsze przenikliwe patrzą na rozmówcę, często go deprymując. Twarz Daana nie wyraża emocji.
Przez ostatnie lata nosił najróżniejsze stroje (w zależności od miejsca, gdzie przebywał). Najczęściej jednak były to biała tunika i lekkie, skórzane spodnie. Ze skóry wykonany jest też pas, do którego przytroczył swój qohoricki miecz, o matowej klindze oraz duży, myśliwski nóż, zaś w prawym bucie ukryty jest mały sztylet. Czasem zarzuci na siebie opończę, wams albo inną szatę. Zazwyczaj nie nosi biżuterii. W czasie bitwy nieodzownym elementem jego ubioru jest płytowa zbroja, nie wyróżniająca się niczym.

Jedenaście lat czekał lord Hightower na drugiego syna. Dzień, w którym przyszedł na świat Daan był jednym z najweselszych w ostatnich latach. Dziecko wyszło z łona matki pod wieczór, a zabawa, która w tamtym momencie się zaczęła trwała do rana.
Chłopiec od najmłodszych lat otaczany był najlepszymi nauczycielami. Ojciec jednak nie miał czasu na osobiste wychowanie syna. Przez to z każdym rokiem ich stosunki stawały się coraz bardziej oschłe. Szybko nauczył się czytać i pisać. Nauka zaciekawiła go i chciał poznawać coraz więcej. Maesterzy z Cytadeli uczyli go historii i ekonomii, przynosili mu księgi, które chłonął. Był raczej cichym i inteligentnym dzieckiem.
Daan nie rozwijał się jednak wyłącznie intelektualnie. Szkolił się w fechtunku i łucznictwie. Mimo młodego wieku często brał udział w polowaniach. W wieku szesnastu lat został pasowany na rycerza. Wtedy też nadszedł najcięższy okres w jego kontaktach z ojcem. Zaczęli się kłócić o niemal wszystko. Daan postanowił, że nie będzie więcej kłócił się z nim kłócił. Oznajmił mu, że opuszcza Stare Miasto i liczy na to, że po jego powrocie będą mieć o sobie lepsze zdanie. Do tej pory myśli, że w głębi serca darzyli się uczuciem, jak każdy ojciec z synem.
Wsiadł na statek handlowy i popłynął do Tyrosh. Trafił akurat na czas konfliktu o sporne ziemie, kiedy łatwo było zaciągnąć się do biorących udział w walkach najemnych kompanii. Półtora roku walczył na tych terenach, jako członek Długich Lanc. Wsławił się umiejętnościami bojowymi i odwagą. Zdołał również zebrać całkiem sporą sumę pieniędzy. Na tym nie zakończyła się jego przygoda z essoskimi wojnami.
Następnym miastem, które zaciągnęło tę grupę najemników był Qohor. Brał udział w obronie należących do tego miasta ziem przed najazdami Dothraków. Strzegł też karawan handlowych, ale i zdarzało się, że eskortował ważne osobistości. Kilkukrotnie byli nimi członkowie qohorickiej Rady Kapłanów. W czasie podróży jednego z jej członków, karawana wpadła w dothracką zasadzkę. Niemal wszyscy najemnicy. Przeżyło tylko pół setki, w tym ranni, wśród których był także i Daan. Zanim jednak stracił przytomność powalił wielu przeciwników i uratował qohorickiego kapłana przed zaszlachtowaniem go arrakhami. Ten nie pozostał mu dłużny i w zamian za ocalenie życia pozwolił wybrać młodemu Hightowerowi swoją nagrodę. Nie spodziewał się raczej prośby o wykucie dla niego miecza, ale ją spełnił. Wojownik otrzymał dzieło najlepszych kowali w Essos.
Przetrzebione Długie Lance zostały zwolnione ze służby. Daan jednak nie wyruszył dalej z nimi. Dzięki zarobionym pieniądzom dostał się do Volantis, gdzie przebywał przez kilka tygodni, po czym wyruszył na wschód. Jego celem był Qarth. Dotarł do niego po blisko ośmiomiesięcznej żegludze, po drodze zatrzymując się tylko w Nowym Ghis.
Qarth ogromnie mu się spodobał. Mieszały się tam kultury wschodu i zachodu. Przebywał w nim niewiele ponad rok. Odkrywał również Wielkie Moraq. Po tym czasie stwierdził, że chce wyruszyć dalej. Nie miał jednak funduszy, by popłynąć na wschód, obrał więc przeciwny kierunek. Nie będzie jednak tej żeglugi wspominał pozytywnie. Sztorm zniósł okręty na południe i rozbił na wybrzeżach Sothoryos. Rozbitkowie nie zamierzali eksplorować tych ziem i po kilku tygodniach udało im się naprawić jeden ze statków. Załoga nie była kompletna, bo wielu zginęło w czasie sztormu, lub z rąk tubylców.
Naprawiony statek nie był jednak wystarczająco wytrzymały. Nabierał wody i wiadome było, że zatonie. Szczęście zwróciło się do przebywających w potrzasku w postaci okrętu z Wysp Letnich. Daan nie potrafi nawet opisać jak dziękował Siedmiu i swoim egzotycznym wybawicielom. Popłynął z nimi, dzięki czemu zobaczył niesamowity archipelag, zamieszkany przez Letniaków. Odwiedził kilka miejsc, w tym stolicę Port Lotosu. W końcu jednak postanowił powrócić do domu. Ostatnie pieniądze, które ocalały ze sztormu, przeznaczył na  dary dla ojca i brata oraz opłacenie miejsca na statku płynącym do Starego Miasta. Trwająca dekadę podróż już niedługo miała się zakończyć.