Mężczyzna w brunatnym stroju wśród tłumu nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym. (Zwłaszcza gdy mu na tym zależy.) Podobnej postury, postawy, wzrostu i szerokich ramionach co niemal każdy osobnik wywodzący się z północy, który przeszedł odpowiednie szkolenie. Jednak dobrze zbudowana sylwetka nie do końca oddaje umiejętności młodzieńca. Pod warstwami, najczęściej czarnej, brązowej, ewentualnie rdzawej, skóry niemal zawsze kryje się lekka zbroja, która pod żadnym pozorem nie ogranicza jego ruchów. Zarówno tych naturalnych, jak i precyzyjnych, błyskawicznych, celowych oraz wyćwiczonych.
Mało kto zwróci na niego uwagę, jeśli nie poświęci większej uwagi twarzy często skrytej pod kapturem. Dopiero pod nim jesteś w stanie dojrzeć błyszczące oczy koloru jasnego nieba o poranku lub grubej warstwy lodu, odbijającej promienie księżyca. Zaraz potem można spostrzec cień, a następnie błysk kpiącego uśmiechu. Pod kapturem ukrywa się młody mężczyzna o owalnej twarzy, lekkim zaroście i nierzadko zmierzwionych, brązowych włosach. Niejedna panna - albo i Pani- zwróci uwagę na błysk w oku oraz nietuzinkową aparycję bruneta. Ponad to wygląd oraz sposób bycia Snow'a nie pozostawia żadnych wątpliwości, że nie jest on partią z którą młode kobiety mogą i winny przebywać. Niewątpliwie jest to wbrew ogólnie uznanym zasadom i zwyczajom, ponieważ mimo doskonałej wiedzy na temat dobrych manier i ogłady rzadko potrafi trzymać język za zębami. A to z całą pewnością nie oznacza nic innego jak kłopoty, których każda niewiasta usilnie się wystrzega, starając przestrzegać reguł... Jednak wszyscy dobrze wiemy, że istnieją tylko po to by je łamać.  

Niektórzy opowiadają, że przybył zza Muru. Inni, iż przyleciał zza morza. Od jeszcze innych usłyszysz, że spadł z nieba. Reszta upiera się, iż...
-Wykluł się z jaja!
-Głupcy! Wszyscy o zdrowych zmysłach potwierdzą, że zrodziła go Północ! Bogowie pobłogosławili go jeszcze jako Kruka w czystej formie. Wydłubał oczy drapieżcy, czyhającego na życie szczeniąt wilkora!
-Bromie, stary druhu. Zbyt długo trzymasz nos w książkach. Urodził się jako człowiek. Z krwi i kości. Jak ty czy ja. Zawarł pakt z ciemnymi mocami, ot co! Sensowniejszego wytłumaczenia nie ma!
I chociaż w każdej legendzie tkwi ziarno prawdy, rzeczywista historia jest bardziej przyziemna niż pozostałe.

Początkowo jego narodzinom nie towarzyszył krzyk, a szmer i szept. Ciche pomruki niezdecydowanego tłumu, zgromadzonego nad ciałem ciężarnej kobiety. Powtarzające się słowa, przechodzące z ucha do ucha brzmiały jak zaklęcie, przekleństwo, plotka lub wyrok. Zgon obu, czy żywot jednego? Jak wybrać między życiem, a śmiercią? Czy mieli do tego prawo?
Zgiełk tylko narósł, gdy tłum rozstąpił się przed dostojnym mężczyzną w sile wieku. Zwykle nieprzenikniona twarz wyrażała niezadowolenie spowodowane niepotrzebnym zamieszaniem. W komnacie zapadła grobowa cisza, kiedy przemówił głębokim głosem, bez wahania ogłaszając osąd. Życie dla dziecka, kosztem matki. Dla niego decyzja była oczywista. Byt ponad śmierć.
Tak też wyciągnięto chłopca z brzucha nieznanej pannicy i na życzenie Lord'a nadano mu imię Conall. Silny wilk.

Właśnie sił nigdy mu nie zabrakło. Zarówno do wypełniania nadanych obowiązków, a także sprawiania kłopotów.
Początkowo, jak już się pewnie domyślasz, Lord Stark zapomniał o obcym dziecku, poświęcając całą uwagę własnym. Los jednak chciał by akurat one relacjami z harców przypomniały o zgubie sprzed lat. Pan Północy dostrzegłszy zażyłość między dziećmi, natychmiast wykorzystał potencjał chłopca, który w każdej zabawie ginął broniąc życia Starków tak zażyle, jak on ongiś uratował jego.

W ten sposób ulubione zajęcia zostały zastąpione nauką, hektolitrami potu, szkoleniem i ciężka pracą... która po kilkunastu latach przyniosła odpowiednie korzyści. Nowe umiejętności, zdolności i dobre kontakty z pociechami Lorda zostały odpowiednio spożytkowane. Wykorzystując jego szybkość i nietykalność posłańca (zważywszy na cięty język bruneta) mianowano go oficjalnym wysłannikiem dziedzica. Jednak rzeczywiste obowiązki i przywileje Conall'a znacznie odbiegają od tych formalnych.

Tak też narodził się Kruk. Mężczyzna działający w cieniu, pod przykrywką. Oczy i uszy swoich panów tam, gdzie ich zmysły nie mają prawa sięgnąć. Mimo wszystko należy pamiętać, że Snow nie jest bezuczuciową maszyną do wykonywania poleceń. Często dokonania bękarta znacznie wykraczały poza otrzymane instrukcje, przez co z upływem czasu zaczęły opiewać w legendy o tajemniczej istocie z nadnaturalnymi zdolnościami, która wymierza sprawiedliwość na własną rękę. Dlatego każdy opowiadając - po raz kolejny - cudowną i nadzwyczajną - niekiedy niemożliwą - historię czy legendę o zagadkowym Kruku powinien mieć na uwadze, iż młody mężczyzna siedzący nieopodal dokładnie wie, gdzie jest jego miejsce.
W cieniu.

> Skórzana torba pełna ubrań, zapasów, pergaminów, ziół i bandaży.
> Prosty oraz lekki miecz długi. Kusza i kołczan.
> Fletnia, którą wyrzeźbił własnoręcznie.
> Kary koń o imieniu Cierń. Podarunek od przyjaciela.
> Ukryte sztylety.
> Nóż, bukłak.