==> Główny hall

Diryan był wyjątkowo poruszony postawą przyszłej małżonki jego wuja. Po incydencie w głównym hallu skierował się od razu do swej komnaty, gdzie położył się spać. Miękkie, puchowe łoże było czymś wspaniałym po całodniowej jeździe konnej i zabawie weselnej. Kiedy tylko położył głowę na poduszce - zasnął.
Nazajutrz wstał rześki jak poranek. Ubierając się, mimochodem rzucił okiem na dwa miecze, leżące na stole - Swit i Zmierzch. Dobrze służyły jemu i Loarhisowi, lecz na Północy walka dwoma mieczami nie zawsze zdawała egzamin. Diryanowi przydałaby się tarcza. I to najlepiej nie byle jaka tarcza.
Wyszedł z siedziby swego rodu i od razu skierował się do Winterfellskiej zbrojowni. Przebył wąskie, kręte uliczki Serca Zimy i dotarł do surowego budynku z dwoma szyldami. Na jednym ujęto dwa skrzyżowane miecze. Drugi zaś prezentował młot i kowadło.
Wyjący o Swicie pchnął ciężkie drzwi i wszedł do środka. Panował tu dziwny zapach. Topione żelazo, wyprawiana skóra i jeszcze kilka innych dziwnych woni mieszało się, przyprawiając go o zawroty głowy.
Pewnym krokiem wszedł w głąb budynku, rozglądając się za kimś, kto wyglądałby na kwatermistrza.

Diryan skinął tylko głową w odpowiedzi na pozdrowienie. Uniósł prawy kącik ust, wykrzywiając je w uśmiech nieco niechętny (temperatura i zapachy poszczególnych zakładów robiły swoje), lecz szczery. Zmierzył kwatermistrza wzrokiem. Nie pamiętał dobrze tego mężczyzny. W rzeczywistości w ogóle nie wiedziałby, że to właśnie z zarządcą zbrojowni Winterfell ma przyjemność, gdyby nie to, że wielki facet niezwykle pewnie czuł się w tym miejscu. Tak, jakby należało ono do niego. Sam Diryan nie potępiał takiego podejścia. Kwatermistrz był bowiem najważniejszą osobą w każdym magazynie, składzie zapasów, spichlerzu, czy też właśnie - zbrojowni. Kimże zresztą był Wyjący o Swicie, żeby potępiać, bądź aprobować jego postępowanie? Dla pewności jednak postanowił upewnić się, czy ten człowiek to rzeczywiście ten, którego szukał.
- Witam. Kwatermistrz, jak mniemam? - Diryan uniósł nieznacznie brew w geście zapytania. - Potrzebuję tarczy. Mocnej. Poręcznej. Z herbem mego rodu.

Kształt i tworzywo. Diryan zastanowił się.
- Chciałbym, żeby była lekka i wytrzymała jednocześnie. Drewniana tarcza z metalowym okuciem byłaby dość dobra, czy możesz zaproponować mi lepsze rozwiązanie?
Ta odpowiedź jednak nie wystarczyła. Kwatermistrz zbrojowni zasypał młodego Starka kolejnymi pytaniami.
- Preferuję walkę konno - odparł po chwili zastanowienia. - A to moja broń.
Wyciągnął z pochwy Zmierzch, aby zaprezentować go mężczyźnie. Był to zwyczajny długi miecz, jakie są preferowane przez północnych wojowników. Nie było na nim żadnych udziwnień za wyjątkiem półksiężyca wtłoczonego w głowicę rękojeści.
- I co sądzisz? Moje wymagania są możliwe do zrealizowania? - uśmiechnął się porozumiewawczo do mężczyzny.

- Proszę.
Uniósł brew, kiedy kwatermistrz dokonywał oględzin jego miecza. Zabawnie wyglądała jego fizys, pogrążona w głębokim zamyśleniu. Diryanowi wydawało się, że jest raczej prostym człowiekiem, ale jeśli chodzi o pracę, to zna się na rzeczy. Może być spokojny - jego tarcza rzeczywiście będzie dobra.
- Możesz wysłać ją na dwór. Nigdzie się stamtąd jak na razie nie wybieram - zaśmiał się lekko i z ledwie dosłyszalną ironią. - Wynagrodzenie otrzymasz niebawem. Powiadomię ojca, aby opłacił ci fatygę. To wszystko?