Laenaya Mormont

Aparycja

Dane było ci spotkać kiedyś kobietę z Wyspy Niedźwiedziej? Mają one w sobie coś szczególnego, co sprawia że trudno je przeoczyć. Spójrz na przykład na najmłodszą córkę Lorda. Włosy o kolorze ciemnego brązu, sięgające do piersi, okalają bladą twarz, wyrzeźbioną przez północny wiatr. Jej wyraz świadczy o pewności siebie. Oczy o barwie brudnego cytrynu, spoglądające z uwagą i śmiałością. Zauważ kryjące się w nich ogniki, które ukazują jej otwartą stronę. Często będąc wśród innych szlachetnie urodzonych wyróżnia się pomimo ubrania w proste stroje, w kolorach ciemnego brązu lub zieleni. Prawdopodobnie jest to zasługa aury jaką wokół siebie roznosi. Prawie nigdy nie zachowuje się z wyższością, ma jednak w sobie rodzinną dumę. Porusza się zręcznie, zdecydowanie i z gracją, zarówno na balach jak i podczas walki. Jak każda Niedźwiedzica, Laenaya przywykła do ciężaru zbroi oraz broni, w których czuje się jak w drugiej skórze. Właściwie to woli chodzić w zbroi bądź stroju złożonym z spodni i koszuli, które uważa za bardziej praktyczne. Suknie zazwyczaj zakłada, gdy wymaga tego sytuacja, bądź po prostu najdzie ją ochota. Rzadko kiedy nosi biżuterię. Jest lekko wyższa, niżeli większość kobiet z swoim 167 centymetrami. Natura obdarowała ja kobiecymi kształtami, a także większą siłą w mięśniach, niżeli można byłoby się po niej spodziewać. Ma kilka blizn, a jej dłonie stały się szorstkie od trzymania ostrza i zimowego powietrza.
Młoda Mormont nie stroni jednak od uśmiechu. Od tego uprzejmego czy wymuszonego po śmianie się z całych płuc. Rozjaśnia to bardzo jej północne oblicze. Często będąc w gronie bliskich jej osób wręcz promieniej i potrafi bardzo dobrze się bawić.

Biografia

Podczas ostatniej znanej ludności Westeros, trwającej dłużej niż rok, wiosny, na świat przyszła kolejna członkini północnego rodu Mormont. Była to dziewczynka, najmłodsza z dzieci Lorda Wyspy Niedźwiedziej- Laenaya. Jako że była w czwarta w kolejce do dziedziczenia dóbr jej rodu, można by było powiedzieć że miała więcej swobody niż jej starsze rodzeństwo. Poniekąd była to prawda, jednak znaczyło to także że czasami, rzadko ale jednak, poświęcano jej mniej uwagi. A że młoda Mormont była bardzo rozgadanym i energicznym dzieckiem, szybko zaczęła znajdować nowych kompanów do zabaw czy też rozmów by zastępować ich uwagę nieuwagą rodziny. Bardzo szybko wśród mieszkańców Wyspy Niedźwiedziej rozniosła się wieść o małej, towarzyskiej Mormont. Laenaya dzięki temu za to jeszcze bardziej związała się z wyspą oraz poznała wiele nowych rzeczy lub opowieści słyszanych od innych dzieci. Miała też istny talent, który polegał na tym że tak jak na zawsze wszędzie było jej pełno, tak jak coś przeskrobała to nikt nie mógł jej znaleźć.
Ważnym elementem jej historii jest stary Maestr, dobry przyjaciel jej dziadka. Mężczyznę wyróżniał nie tylko godny podziwu wiek. Pochodził bowiem z Dorne, na co wskazywała między innymi to że jego pomarszczona skóra była ciemniejsza od większości północnych mieszkańców. Dzieci wykłócały się między sobą wymyślając coraz to nowsze powody, z jakich Dornijczyk mógłby osiedlić się na Wyspie. Krążyły plotki o tym że został przeklęty, bądź że jest nieśmiertelny i co kilka stuleci przenosi się z jednej krainy do drugiej. Co starsze dzieci mówiły że prawdopodobnie został wygnany bądź przybył tu ze względu na starego Lorda Mormonta. Laenaya, jako wielce ciekawskie i odważne dziecko, podeszła któregoś razu do staruszka i zapytała o to. Był to początek ich przyjaźni. Szybko powiem człowiek ten stał się jej powiernikiem i zawsze wspomagał radą. Dziewczynka chętnie słuchała jego opowieści o innych krainach Westeros. Gdy miała szesnaście lat otrzymała od niego parę sztyletów, które należały do mężczyzny, jeszcze zanim opuścił Dorne. Laenaya bardzo o nie dba, szczególnie że staruszek zmarł nie długo potem. Co ciekawe na pytanie dlaczego osiedlił się na wyspie nigdy nie otrzymała odpowiedzi. Nieważne kiedy pytała, raz za razem otrzymywała niewinną, wymijającą odpowiedź np. „Chciałem zobaczyć niedźwiedzia” bądź „Nigdy nie przepadałem za gorącem”.
Pomimo większej swobody, jej rodzice bardzo poważnie podeszli do jej wychowania, więc dzień Laenayi był pełen zajęć. Ta jednak jako pełna energii, nie narzekała a często sama prosiła o dodatkowe lekcje. Uczona była wszelakiej maści rzeczy. Czytać, pisać, historii Westeros, umiejętności, które przydatne byłby by gdyby, nie daj bogowie, kiedyś została Panią Wyspy. Nie można jednak powiedzieć że wychowywana była jedynie na damę, ponieważ taką samą wagę przykładano do jej wojowniczej postaci. Z nauk szydełkowania i tańców, przechodziła na ćwiczenie z bronią i nauką ataków lub obron. Spędziła w zbroi prawie tyle samo, jak nie więcej, czasu w zbroi. Nauczyła się jeździć na koniu i polować, tak samo jak rozmowy w towarzystwie i obyczajów. Miała być obyta w sprawach szlacheckich tak samo jak w wojennych.
Laenaya porównywała sposób jej wychowania do wyrzeźbionej w ich wrotach kobiety w niedźwiedziej skórze, z dzieckiem w jednej ręce a toporem drugiej, na który od dziecka patrzała z podziwem. Pomimo że z duszy jest bardziej wojowniczką niż panną, zawsze przykładała się na obu rodzajów zajęć. Nigdy nie wykazała chęci do bycia Panią Wyspy Niedźwiedziej i dobrze czuje się z Kevanem jako dziedzicem, to co zawsze było jej głównym celem było zapewnienie wyspie bezpieczeństwa. Dlatego razem z innym, kiedy zachodzi taka potrzeba staje w szranki z osobami zagrażającymi wyspie. Na także świadomość, że dla dobra układów politycznych jej ojciec może wydać ją za mąż. Co prawda przez jakiś czas, chodziły plotki o znalezieniu dla niej dobrej partii, jednak szybko ucichły . W sprawie małżeństwa Laenaya nie stawia jakiś większych oporów,  jak każdy wolałaby by wyjść za mąż z miłości, jednak dla dobra wyspy jest skłonna nie protestować. Została jednak wychowana aby nie być zależna od mężczyzny, więc zapewne nie będzie cicho siedzącą żoną a jej mąż nie będzie miał z nią lekko.
Śmierć jej najstarszego brata, zasmuciła ją tak samo jak kilka lat wcześniej zgon maestra. Pokazało jej to że śmierć dopada każdego bez wyjątku. Nie zmieniło to jednak jej żywiołowego i otwartego usposobienia które uzupełnia się doskonale z jej typowymi dla Północy i Mormontów cechami.

Ekwipunek

-trochę ubrań (suknie, strój podróżny, koszule oraz spodnie w odcieniach ciemnego brązu i zieleni)
-lekka w większości skórzana zbroja z herbem rodu
-miecz jednoręczny
-dwa zdobione sztylety o lepszej jakości niżeli miecz, prawdopodobnie pochodzące z Dorne (prezent od starego maestra)
-drewniany wisior w kształcie głowy niedźwiedzia
-peleryna z futrem niedźwiedzia
-koń o czarnej sierści, którego nazywa Upiorem
-mieszek z mała ilością monet

acidbrain