Grubas!
Świnia!
Baleron!
Lysa Whent przez całe życie musiała borykać się z podobnymi docinkami, jednak jeszcze gorsze były spojrzenia pełne pogardy jakie otrzymywała częściej niż złe słowa. W końcu jednak nauczyła się z nimi żyć. Tak samo jak ze swoimi przeszło stu kilogramami wagi. Co prawda szybko się przez to męczy a jej konie nie mają lekko, ale jak powtarzała jej zawsze lady Sylvia - "liczy się wnętrze". To zdanie stało się niejako mottem młodej dziewczyny dlatego dobroć serca przedkłada ponad fizyczny wygląd i u ludzi zawsze patrzy na to pierwsze.
Myli się jednak ten kto twierdzi, że Lysa ze względu na tusze jest brzydką kobietą. Wręcz przeciwnie. Rzadko która dziewczyna może pochwalić się tak pięknymi, długimi i czarnymi jak noc włosami. Również jej niebieskie oczy przykuwają uwagę mężczyzn a w jej piersiach chciałaby utonąć większość z nich. Piersi panna Whent uważa za swój największy atut, więc często stara się je eksponować, ubierając suknie z głębokimi dekolatami. Uwielbia szczególnie te różowe przez co często porównywana jest do świni.
Z tłumu oprócz kilogramów wyróżnia ją też wzrost. Nie sposób przegapić panny, która mierzy ponad pięć i pół cala. Także jej wysoki głos ludzie uznają za bardzo charakterystyczny a każdy kto usłyszy jej śmiech (podczas którego Lysa często ma napady czkawki) nie zapomni go do końca życia. Mimo uslinych prób nie zdobyła do tej pory umiejętności poruszania się z gracją jak inne młode damy w jej wieku, co często doprowadza ją do furii, co z kolei powoduje, że zaczyna się objadać.
Jest bardzo oczytaną panienką. Często gdy zamykała się w swojej komnacie wertowała przepastne tomy dotyczące historii czy geografii. Marzyła wtedy, że jest jedną z Targaryeńskich księżniczek niesionych po przestworzach przez smoki. W życiu codziennym stara się pomagać biednym, jest bardzo wrażliwa na krzywdę innych, pomaga nawet tym, którzy z niej drwią.

Po śmierci swojej pierwszej żony Lord Brynden Whent długo nie myślał o znalezieniu sobie nowej partnerki życiowej. W końcu jednak, bacząc na dobro rodu, wziął sobie drugą małżonkę. Pierwszym owocem ich związku była narodzona w 242 roku o.P. Lysa. Niewiele jednak brakowało aby historia zatoczyła koło, gdyż poród Lady Sylvii był długi i ciężki. Okazało się, że to przez rozmiary noworodka. Maester odbierający dziecko długo nie mógł nadziwić się jak w końcu dziewczynce udało opuścić się łono matki. Powiadano, że jest najgrubszym noworodkiem w historii Dorzecza.
Jednakowoż Lysa była bardzo radosnym dzieciątkiem i gdy jej matka wyzdrowiała wszyscy zapomnieli o komplikacjach porodowych jakich była autorką. Jej częsty i głośny śmiech wypełnił mury ponurego Harrenhal. Niejako w opozycji do zamkniętego w sobie brata, który wiecznie chodził swoimi ścieżkami, ona napełniania zamek radością.
Wszystko zmieniło się jednak, gdy dziewczyna skończyła 13 dni imienia. Wszyscy sądzili, że gdy Lysa zakwitnie, jej ciało zacznie nabierać bardziej kobiecych kształtów i straci na wadze. Nic takiego się jednak nie stało. Dzieci, które kiedyś śmiały się razem z nią, teraz śmiały się z niej.  Początkowo było to dla niej bardzo bolesne, nie rozumiała co takiego złego zrobiła, że ludzie odwrócili się od niej. Coraz częściej zaczynała wycofywać się z życia towarzyskiego. W oczach Lorda Bryndena i pani matki widziała tylko litość. Nikt nie zliczy ile nocy przepłakała w samotności.
Ciągle pozostawała jednak najstarszą córką Lorda Harrenhal, a więc całkiem dobrą partię. Wielu drugich synów czy owdowiałych braci pomniejszych lordów Dorzecza i Włości Korony próbowało oświadczyć się panience. Jej ojciec z chęcią oddał by jej rękę pierwszemu lepszemu kandydatowi jednak zawsze wkraczał Rossel - jej brat. Twierdził, że wyjdzie za kogoś ważnego a nie "czwartego syna brata Lorda Rosby". Gdy ojciec dalej upierał się przy jakimś mężczyźnie jego syn zawsze skutecznie potrafił odstraszyć adoratora.
I tak Lysa żyła dalej w wielkim zamczysku, z każdym rokiem coraz bardziej akceptując siebie taką jaką jest.