Jesteśmy jak książki . Większość ludzi widzi tylko naszą okładkę, mniejszość czyta wstęp, wielu wierzy tylko krytykom, nieliczni poznają naszą treść...

Iliana, wygląda jak na Dornijkę przystało. Długie, niemal czarne jak noc włosy okalają jej okrągłą twarzyczkę o ciemnej karnacji. Duże ciemne oczy ukryte za wachlarzem grubych rzęs, patrzą na świat z ciekawością i lekko wyczuwalnym chłodem.
Pełne, jasnoróżowe usta o wargach niemal tego samego kształtu, rzadko kiedy składają się do uśmiechu, chyba że jest to grymas lekko ironiczny, który Iliana pokazuje światu usłyszawszy uwagę na swój temat bądź plotkę, którą mogłaby dalej puścić w obieg. Czy jest piękna? To zależy od gustu oraz opinii poszczególnych osób. Jest niewysoka, bo mierzy zaledwie sto pięćdziesiąt osiem centymetrów wzrostu. Żadna z niej też szczupła dama. tu i ówdzie, pod materiałem delikatnych sukien, ujrzysz krągłości, a za ciasno zawiązanym gorsecikiem, dostrzec możesz sporych rozmiarów piersi, którymi dziewczyna się szczyci.
Tak, najmłodsza z Martellów mówi dużo i często nie myśli nad konsekwencjami swych słów. Nie zastanawia się nad tym, co robi, a to, co sobie uroi w swojej ślicznej główce, od razu musi wcielić w życie. Jak na Dornijkę z krwi i kości przystało, księżniczka ma iście ognisty temperament, który nie łatwo jest ujarzmić. Nie ujrzysz w niej ani krztyny pokory, czy układności. Za żadne skarby nie da się przekonać do zmiany zdania, a jeśli spróbujesz, będziesz się musiał zmierzyć z jej ciętym językiem i ostrym dowcipem.
Jak każda dama, Iliana kocha piękne stroje i biżuterię. Kufer, z którym zazwyczaj podróżuje wypchany jest niemal po brzegi dornijskimi szatami we wszystkich kolorach tęczy, które więcej odsłaniają, aniżeli zakrywają. Księżniczka, uwielbia prowokować, nie tylko strojem, ale także sposobem bycia. Nieśmiałości u niej nie znajdziesz, a raczej pewność siebie i samozadowolenie, które bije od niej na kilometr.

   Przyszła na świat w 246 roku po lądowaniu Aegona Zdobywcy, jako najmłodsze dziecko księcia Dorne Quentyna Martella oraz jego małżonki Badriyah Xho. Nadano jej imię Iliana i już od najmłodszych lat, starano się wpoić jej zachowanie godne damy.
Księżniczka wychowywała się w Słonecznej Włóczni oraz Wodnych Ogrodach, gdzie za towarzyszy zabaw miała starsze rodzeństwo oraz liczne potomstwo ludzi pracujących dla Martellów, a także ich chorążych.
Iliana, już od piątego dnia swego imienia, została oddana pod opiekę sept, które zmieniały się jak rękawiczki z powodu licznych wybryków rodzeństwa Martell. Mimo wszystko, dziewczynka otrzymała od nich solidne wykształcenie. Uczyła się jazdy konnej, gry na harfie oraz wyszywania. do tego ostatniego zajęcia brakowało jej niestety, odpowiednich zdolności, zaś jej krzywe ściegi, które tworzyła były potem obracane w żart przy rodzinnym stole.
Ponad wszystko, Iliana ukochała sobie czytanie starych, zakurzonych ksiąg, które chętnie udostępniał jej maester. Najbardziej, ukochała sobie historie o królowej Visenyi, która w bardzo krótkim czasie stała się dla dziewczynki autorytetem oraz powodem, dla którego mała księżniczka zapałała niewyobrażalną miłością do smoków.
Kiedy księżniczka trochę podrosła, zaczęła przeklinać bogów za to , że nie stworzyli jej chłopcem. Chciała być waleczna, tak jak jej ukochana bohaterka. Pragnęła strzelać z łuku, czy walczyć z innymi rycerzami.
Niestety, będąc kobietą musiała przywyknąć do myśli, że kiedy osiągnie odpowiedni wiek, jej starszy brat wyda ją za mąż, a kandydaci będą mieli prawo oglądać ją, jak klacz na targowisku. Bała się tego, że ten, który ją poślubi będzie miał prawo zrobić z nią wszystko. Jednak, czuła, że jej ognisty temperament pomoże jej przeciwstawić się każdemu mężczyźnie, który stanie na jej drodze, zaś ukryte za maską obojętności emocje, nie pozwolą mu dotrzeć, do głębi jej serca.
Obecnie, dziewczyna przebywa w Królewskiej Przystani, gdzie wraz z siostrą oczekuje na narodziny pierwszego książęcego potomka i marzy o tym, że pewnego dnia spotka mężczyznę, którego pokocha.