Temat: Kronika Harrenhal Czw Paź 31, 2013 10:16 am
Największe potęgi buduje się na słabości innych, prawdziwą zaś - na ich sile .
Zamek Harrenhal został wzniesiony przez Króla Harrena Czarnego, władającego Żelaznymi Wyspami oraz Dorzeczem. Początek budowy datuje się na okres sprzed Podboju. Twierdza w obecnym kształcie stanowi owoc nieokiełznanej pychy Harrena, pragnącego stworzyć najwspanialszy, największy i najpotężniej ufortyfikowany zamek ze wszystkich istniejących. Jego budowa trwała czterdzieści lat. Niestety, wysokie mury i posępne wieże twierdzy Króla Harrena okazały się bezużyteczne wobec smoków, którymi władał Dom Targaryenów; Aegon i jego siostry żywcem spaliły Harrena i jego ludzi, chroniących się za murami. Ekstremalny żar ognia zwęglił i nadtopił bryłę zamku.
Harrenhal, położone nad brzegiem jeziora znanego jako Oko Boga, składa się z pięciu potężnych wież i równie ogromnych, masywnych murów obronnych. Po tym jak smoczy ognień spalił zamek i zdeformował żarem wieże (które ówczas przypominały ociekające topioną stearyną świece), zaczęły być one nazywane Wieżą Strachu, Wdowią Wieżą, Jęczącą Wieżą, Wieżą Duchów oraz Królewskim Stosem. Jęcząca Wieża wzięła swą nazwę od wiatrów zawodzących w pęknięciach jej murów. Powszechnie ów dźwięk uważa się za jęki Króla Harrena i jego zmarłych synów, choć w rzeczywistości dopełnili oni swego żywota w ogniu trawiącym Królewski Stos. U szczytu większości wież zalęgły się chmary nietoperzy.
Rozmiary komnat twierdzy bliższe były potrzebom gigantów niźli ludzi. Jedna z nich nosi nazwę Sali Stu Palenisk, choć w rzeczywistości mieści się w niej 34 lub 35 tychże. Drzewo – Serce rosnące w podzamkowym bożym gaju posiada przerażające, pełne nienawiści oblicze okraszone wykrzywionymi ustami i płonącymi gniewem oczami.
Ostatnio zmieniony przez Rossel Whent dnia Nie Mar 22, 2015 9:04 pm, w całości zmieniany 1 raz
Rossel Whent
Skąd :
Harrenhal
Liczba postów :
365
Join date :
23/06/2013
Temat: Re: Kronika Harrenhal Sob Lut 15, 2014 3:48 pm
Black wings, black words.
Ziemie rodu Whent ciągną się wzdłuż północnego brzegu Gods Eye, którymi rządzą z ogromnego i niezwykłego zamku Harrenhal, zbudowanego przed trzystoma laty przez Harrena Czarnego. Został im on przyznany po wygaśnięciu rodu Lothstonów. Rodem podległym Harrenhal, a co za tym idzie - Whentom, jest ród Wode, którego zawołanie brzmi "Touch me not".
Dokładny czas oraz przyczyna, dla której ród Whent zasiadł i zaczął rządzić Harrenhal nie jest do końca znana. Są oni siódmym rodem zasiadającym w ponurym zamczysku Harrena, poczynając od rodu Hoare, Qoherys, Towers, Harroway, Strong i kończąc na Lothstonach. Ostatni z wymienionych rodów wymarł w 212 roku po lądowaniu Aegona Zdobywcy. Równie spora liczba zarządców Harrenhal jest jakoby potwierdzeniem legendy, w której to zamek rzuca klątwę na każdego, kto stara się sprawować nad nim władzę.
Krótki wgląd w historię członków rodu Whent
227 AL - po śmierci ojca, władzę nad Harrenhal przejmuje jego pierwszy syn, ser Brynden Whent. Tego samego roku bierze on za żonę Lady Lysę Lychester.
230 AL - na świat przychodzi pierwsze i jedyne dziecko Lorda Whenta oraz Lady Whent - Rossel. Lysa umiera w połogu, pozostawiając swego pana męża oraz nowo narodzonego syna w żałobie.
235 AL - Lord Whent w pięć lat po śmierci pierwszej żony, bierze za małżonkę Lady Sylvię Roote, pierwszą córkę pana na Harroway's Town.
237 AL - Lady Sylvia rodzi swe pieworodne dziecko; na świat przychodzi drugi potomek i jednocześnie pierwsza córka Lorda Whent.
241 AL - łono Lady Sylvii wydaje na świat drugą córkę.
255 AL - pierworodny syn Lorda Whenta oraz dziedzic Harrenhal bierze za żonę Lady Mariel z rodu Shawney.
261 AL - po sześciu latach małżeństwa, Lady Mariel ginie w tragicznym wypadku, spadając z jednej z wież Harrenhal.
Ostatnio zmieniony przez Rossel Whent dnia Nie Mar 22, 2015 9:06 pm, w całości zmieniany 1 raz
Po śmierci Jaehaerysa II Targaryena na Żelaznym Tronie zasiadł jego pierworodny syn, Aerys II Targaryen. Początki rządów nowego króla zapisały się na kartach historii krwawymi sylabami - jeszcze podczas uroczystości koronacyjnych w Królewskiej Przystani pomiędzy Dorzeczem a Doliną Arrynów wybuchł konflikt, który na długie tygodnie zachwiał pokojem w całym królestwie. Agresja rodu Tully, będącego suzerenem rodu Whent, swój finał miała pod Krwawą Bramą - to właśnie tam licząca dziesięć tysięcy mężów armia Riverrun napotkała opór zjednoczonych sił Orlego Gniazda oraz Końca Burzy. Kampania wojenna rodu Tully zakończyła się całkowitą klęską, okupioną krwią tysięcy wojowników, którzy zginęli podczas decydującej bitwy. Śmierć w niewoli rodu Arryn poniósł między innymi drugi syn Lorda Riverrun, Edan - krążą niepotwierdzone plotki, jakoby zmarł na wskutek tortur zadanych mu przez ówczesnego dziedzica Doliny, Reinmara Arryna.
Podczas, gdy pod Krwawą Bramą pobitewny kurz powoli opadał, część chorążych rodu Tully wypowiedziała posłuszeństwo suzerenowi, dogłębnie poruszona faktem, iż dopuścił się on bezmyślnej agresji na nieprzygotowaną do walki Dolinę - połączone siły rodu Frey oraz rodu Mallister (wspierane dodatkowo armią Lannisterów) przystąpiły do oblężenia Riverrun, które poddało się po samobójczej śmierci Lorda Tully oraz dziedzica rodu, Rodricka. Ród Frey oraz ród Mallister utworzyli tym samym Ligę Lordów Dorzecza, która miała umocnić niepewną sytuację na podległych im ziemiach.
Król Aerys II Targaryen nie przebierał w środkach, by zażegnać konflikt, który rzucał długi cień na sprawowaną przez niego władzę. To na wskutek jego rozkazu pokój między Dorzeczem a Doliną miał przypieczętowany zostać małżeństwem najstarszej córki zmarłego Lorda Riverrun, Artemis Tully oraz Damona Arryna, czwartego syna Lorda Orlego Gniazda. Z inicjatywy Doliny dokonano również podziału ziem należących do Dorzecza - w wyniku postanowień traktatu pod władzę rodu Arryn trafiły takie twierdze jak Bliźniaki i Raventree Hall.
W tym samym czasie Lord Whent oraz jego syn, Rossel, postanowili zadbać o stabilizację na niespokojnych ziemiach Dorzecza - Harrenhal opuściło ponad cztery tysiące wojowników, których głównym zadaniem było patrolowanie głównych szlaków handlowych oraz traktów; zajmowali się również wyłapywaniem niedobitków oraz dezerterów z armii rodu Tully. Choć z inicjatywy rodu Baratheon pomiędzy Harrenhal a Orlim Gniazdem zachowane zostały neutralne stosunki, animozje pomiędzy rodem Arryn a Whent stawały się coraz bardziej wyczuwalne. Z inicjatywy Rossela Whenta, Harrenhal wzięło pod tymczasową opiekę ziemie od Maidenpool do Harrenhal oraz od granicy z Włościami Korony na Czarnym Nurcie do Darry, tym samym znacznie utrudniając poszerzenie wpływów Doliny na terenach Dorzecza.
Kolejne miesiące mijały w atmosferze względnego pokoju - po tragicznej śmierci królowej Ravath Targaryen, dziedzic rodu Whent udał się do Królewskiej Przystani, by złożyć hołd zmarłej władczyni oraz przekazać kondolencje rodzinie królewskiej. Dopiero w chwili, gdy na rozkaz Reinmara Arryna zaczęto budowę twierdzy warownej leżącej w nurtach Czerwonych, Zielonych oraz Niebieskich Wideł, zaniepokojenie rodu Whent znacznie wzrosło - Riverrun wciąż starało się ustabilizować swą pozycję w Dorzeczu i wykazywało nikłe zainteresowanie zaognioną sytuacją na wschodzie krainy; Rossel Whent udał się do Królewskiej Przystani, by uzyskać sygnowany przez króla Aerysa II Targaryena, oficjalny odpis pokoju zawartego między Doliną Arrynów a Dorzeczem. Po uzyskaniu odpowiednich dokumentów, udał się w drogę powrotną do Harrenhal, wcześniej biorąc udział w zaślubinach Namiestnika Westeros, Maegora Targaryena oraz dornijskiej księżniczki, Ivory Martell.
Rossel Whent
Skąd :
Harrenhal
Liczba postów :
365
Join date :
23/06/2013
Temat: Re: Kronika Harrenhal Nie Mar 22, 2015 9:19 pm
Black wings, black words.
Wielki Turniej w Harrenhal
Trwający, 263 rok po Lądowaniu Aegona Smoka, dla poddanych miłościwie panującego króla Aerysa Drugiego Targaryena będzie zalążkiem nowej, obiecującej lepsze jutro ery. W królestwie od długich miesięcy trwa pokój, echa wojen, które nękały Westeros, odchodzą w niepamięć, zaś samo Dorzecze powoli leczy rany zadane w ubiegłym roku. Aby uczcić stabilizację panującą na tych terenach królestwa oraz wynagrodzić poddanym ból oraz cierpienie wywołane konfliktami zbrojnymi, ród Whent z Harrenhal postanowił zorganizować Wielki Turniej Rycerski.W porozumieniu z rodziną królewską oraz przy aprobacie miłościwie panującego króla Aerysa Drugiego Targaryena, ród Whent będzie gospodarzem dla rycerzy ze wszystkich części Siedmiu Królestw, zaś sam legendarny zamek Harrena Czarnego zapewni wikt oraz opierunek każdemu gościowi wywodzącemu się ze szlachetnych rodów Westeros. Przed Harrenhal na przestrzeni wielu dziesiątek jardów rozciągać będą się pola namiotowe, gdzie pojawi się możliwość zakupienia owoców rzemieślniczej pracy, spróbowania lokalnego ale oraz poznania zwyczajów przybyszy z terenów całego królestwa.Sam Turniej rozpocznie się piętnastego dnia trzeciego księżyca 263 roku po Lądowaniu Aegona Zdobywcy i trwać będzie aż do połowy czwartego księżyca tegoż roku. Przy akompaniamencie śpiewu bardów i głośnym aplauzie widowni, na polu turniejowym odbędą się dwie konkurencje, które pozwolą wyłonić najdzielniejszych oraz najbardziej uzdolnionych rycerzy Westeros. Jako pierwsze będą mieć miejsce walki na miecze, gdzie to udział zgłosić może każdy mężczyzna posiadający rycerski pas. Zwycięzca otrzyma nagrodę w wysokości pięciu tysięcy złotych smoków oraz okryty zostanie wieczną chwałą. Podobne laury czekać będą na tryumfatora walki na kopie, która przewidziana została jako druga konkurencja, stanowiąca ukoronowanie Turnieju w Harrenhal - jej zwycięzca poza pięcioma tysiącami złotych monet otrzyma również przywilej wybrania spośród zebranych dam Królowej Miłości i Piękna. W pierwszej rundzie starć walki na miecze dziedzic Riverrun, ser Koen Tully, pokonał w pojedynku dziedzica Stonehelm, ser Marcusa Swanna i zapewnił sobie tym samym udział na kolejnym etapie potyczek. Druga z walk toczona była pomiędzy ser Devonem Freyem, dziedzicem Bliźniaków, oraz ser Derekiem Baratheonem, bratankiem Lorda Końca Burzy. Starcie zakończyło się zwycięstwem dziedzica Przeprawy, który przeszedł do kolejnej rundy rozgrywek. Beren Umber, dziedzic Ostatniego Domostwa, zwyciężył walkowerem nad niedysponowanym rycerzem z rodu Reyne, dzięki czemu bez utraty sił dotarł do kolejnego etapu pojedynków.W walce na kopie rycerz Gwardii Królewskiej, ser Daeron Targaryen, zrzucił z konia swego przeciwnika ser Treveta Mallistera dzierżącego tytuł dziedzica Seagardu. Najmłodszy brat Miłościwie Panującego Aerysa II Targaryena dotarł tym samym do drugiej rundy rozgrywek, oczekując na wynik starcia pomiędzy kolejnymi walczącymi.
Początek 264 roku po Lądowaniu Aegona Zdobywcy bez wątpienia zaliczyć można jako jeden z historycznych momentów Westeros - wydarzenia w Królewskiej Przystani były ledwie przedsmakiem tego, co pierwszego księżyca nowego roku zaszło w Dorzeczu. Ród Frey wypowiedział przynależność do Doliny Arrynów, pragnąc po dwóch latach powrócić na łono Dorzecza - wystosowany do Orlego Gniazda list stanowił preludium do wydarzeń u ujścia Tridentu. Devon Frey, dziedzic Bliźniaków, ruszył Królewskim Traktem na południe, każde dziewięć przebytych mil oznaczając chorągwią przedstawiającą dwie bliźniacze wieże na srebrnoszarym polu. Droga na całej długości od Przesmuky po skrzyżowanie Rzecznego oraz Górskiego szlaku oznaczona została sztandarami Freyów, które dobitnie świadczyły, że zarówno Bliźniaki, jak i ziemie na zachód od Królewskiego Szlaku ponownie powróciły w granice Dorzecza. W tym samym czasie Rossel Whent, dziedzic zamku Harrenhal, udał się na wschód wraz z liczącą pięciuset ludzi jazdą, by spotkać się z Devonem Freyem w miejscu, gdzie Zielone, Czerwone i Niebieskie Widły spotykały się, aby stworzyć jedną rzekę. To właśnie u ujścia Tridentu w trakcie dwóch ostatnich lat powstał przyczółek rodu Arryn - niewielka twierdza położona na skalistej wysepce pośród spienionych wód rzeki stała się celem dokładnie zaplanowanego ataku połączonych sił rodów Whent oraz Frey. Każdy z trzech mostów wiodących do rzecznej twierdzy obsadzony został żołnierzami i gdy tylko zapadła noc, przystąpiono do realizacji planu. Bramę zachodnią wojacy Arrynów otworzyli na wskutek fortelu zastosowanego przez Rossela Whenta, który pod wrota twierdzy wysłał przywiązanego do konia trupa kasztelana nadrzecznego zamku - w tym samym czasie Devon Frey wraz z kilkoma ludźmi wspiął się na wschodnie mury twierdzy i otworzył dwie pozostałe bramy, swej misji niemal nie przypłacając życiem. Gdy tylko wrota zostały otwarte, ciszę nocy rozdarł dźwięk rogu, który zawiadomił jeźdźców, iż mogą przystępować do ataku - z trzech stron na zamek uderzyli zakuci w stal rycerze i po krótkiej, bezpardonowej walce przejęli nadrzeczną twierdzę, chorągwie Arrynów zastępując bliźniaczymi wieżami Freyów oraz dziewięcioma nietoperzami Whentów. Nocna bitwa nazwana została Bitwą na ostrzach Wideł, rozegrała się bowiem u ujścia Czerwonych, Zielonych i Niebieskich Wideł - rzek, które od tysiącleci niosły mieszkańcom Dorzecza życie.
