Temat: Kronika rodowa Lannisterów Pią Mar 13, 2015 7:14 pm
Tak jak wiele innych wielkich rodów Westeros Lannisterowie swe korzenie mają w Erze Herosów. Wtedy to śmiałek znany jako Lann Sprytny odebrał w nieznany sposób Casterly Rock ich prawowitym właścicielom - rodowi Casterlych. Nikt nie ma pewności jak tego dokonał, jednak w pewnym momencie dawni panowie Skały zniknęli z kart historii a ich miejsce zajęli potomkowie Lanna, którzy w ciągu kilku pokoleń stali się rodem tak licznym, że zaczęło brakować dla nich miejsca w samym Casterly Rock. Kilkoro z nich przeprowadziło się do odległej o kilka mil wioski. Tak właśnie powstał przesławny Lannisport, który w momencie przybycia Andalów był drugim co wielkości miastem Westeros. Bogatsze było jedynie Stare Miasto rządzone przez Hightowerów z Wysokiej Wieży.
Duże zasoby złota Skały a także wzmożony handel sprawiły, że Lannisterowie zostali jednymi z najbogatszych rodów i otoczyli swe miasto potężnym murem. Wkrótce zaczęli tytułować się królami. Pierwszym prawdziwym królem co do którego mamy pewność, że istniał był Loreon Lannister znany także jako Loreon Lew, który uczynił Reyne'ów z Castamere swoimi wasalami biorąc za żonę dziewczynę z tego rodu, a także po trwającej dwadzieścia lat wojnie, pokonał Morgona Baneforta - Zakapturzonego Króla. Potem przez tysiąclecia potomkowie Loreona nosili tytuł królów Skały. Dopiero jednak po nadejściu Andalów ich królestwo osiągnęło pełne rozmiary. Pierwsze andalskie ataki na Ziemie Zachodu kończyły się niepowodzeniem. W miarę jednak jak na zachód zaczęły napływać coraz większe grupy Andalów, król Tyrion III i jegl syn Gerold II zdali sobie sprawę, że nie dadzą rady wiecznie odpierać nieprzyjaciół. Zamiast tego, ci mądrzy królowie zaczęli aranżować śluby pomiędzy najpotężniejszymi andalskimi wodzami a córkami wielkich rodów Zachodu. Z wrogów uczynili lojalnych przyjaciół. Z biegiem czasu w żyłach smaych Lannisterów andalska krew zdobyła przewagę nad krwią Pierwszych Ludzi. W następnych latach królowie Skały coraz bardziej poszerzali swoje terytorium. Podbili Złoty Ząb i okalające go wzgórza a także Piękną Wyspę. Przez pewien czas władali także Starym Dębem i okolicznymi ziemiami. W ciągu tych stuleci wielokrotnie toczyli wojny z Gardenerami z Reach, Żelaznymi Ludźmi i licznymi królami z nad Tridentu. Wśród panów Casterly Rock trafiło się kilku, którzy niezbyt chwalebnie zapisali się na kartach historii jednak większość królów z rodu Lannisterów było ludźmi dzielnymi i nieustraszonymi. Z roku na rok rosło także ich bogactwo.
I wtedy rozpoczął się Podbój.
Nikomu zapewne nie trzeba przypominać jak strasznym wydarzeniem w historii Siedmiu Królestw było Pole Ognia. Poległo tam wielu dzielnych mężów jednak na szczęście król Loren I uszedł cało z tego pogromu, a widząc co stało się z Gardenerami, w swej mądrości ugiął kolano przed Aegonem i oddał koronę Królewstwa Skały. Wstał już jako lord Casterly Rock i Namiestnik Zachodu.
Maester Vilebert
Ostatnio zmieniony przez Selyn Lannister dnia Wto Kwi 14, 2015 6:50 pm, w całości zmieniany 1 raz
W 42 roku o.P. w Casterly Rock schronienie znaleźli książę Aegon Targaryen i jego żona a jednocześnie siostra, księżniczka Rhaena. Lord Lyman Lannister nie poparł jednak nigdy praw księcia do Żelaznego Tronu. Wsparł dopiero jego młodszego brata - Jaehaerysa.
W roku 101 o.P. podczas Wielkiej Rady lord Tymond Lannister poparł księcia Viserysa.
Podczas Tańca Smoków Lannisterowie poparli Aegona II. Po wojnie, gdy na tronie Siedmiu Królestw zasiadł Aegon III, ser Tyland Lannister został mianowany królewskim Namiestnikiem.
W roku 196 o.P., podczas pierwszego buntu Blackfyre'ów, Lannisterowie poparli dobrego króla Daerona II. W bitwie pod Złotym Zębem z rąk Quentyna Balla zwanego Kulą Ognistą zginął dzielny lord Lefford Lannister.
Czternastego dnia drugiego księżyca wśród murów Casterly Rock rozbrzmiała radosna nowina - Lady Lannister powiła pierworodnego syna, który w przyszłości miał stać się namiestnikiem Zachodu. Dla dziadka od strony matki chłopiec otrzymał imię Lorcán.
219 o.P.
W siedemnastym dniu piątego księżyca doszło do zaślubin lady Aileen Dayne z dziedzicem Casterly Rock. Małżeństwo to zakontraktowało sojusz pomiędzy obydwoma rodami.
235 o.P.
- Dziedzic rodu, jedyny syn Lorda Lorcàna, w pierwszym dniu nowego roku wziął za żonę Delie z Clegane'ów. Małżeństwo to okazało się owocne w potomstwo. - W ostatnich dniach tego roku na świat przyszło pierwsze dziecko młodej pary - córka, która w przyszłości wyjść miała za mężczyznę z rodu Targaryenów.
236 o.P.
W dwunastym księżycu na świecie zjawił się Willem Lannister, najstarszy z synów dziedzica rodu. Niestety nie było mu objąć władzy gdyż zmarł tragicznie przed 24 dniem imienia.
237 o.P.
Narodził się Aart Lannister. Młodszy brat Willema.
238 o.P.
Na świat niespodziewanie przychodzi drugie dziecko Lorda Lorcàna i Lady Aileen - Eleyna Lannister.
239 o.P.
Ród Lannisterów wzbogacił się o kolejnego męskiego potomka – Lamira.
242 o.P.
- W pierwszym księżycu tego roku na świat przychodzi druga córka dziedzica rodu - Maureen Lannister. - Na kilka dni przed nastaniem nowego roku na świat przychodzi jak dotąd ostatnie dziecko dziedzica Lannisterów i Delii Clegane -Selyn Lannister.
259 o.P.
Na mocy porozumienia pomiędzy rodami Lannisterów i Starków rozpoczęły się pertraktacje dotyczące planowanego ożenku Willema Lannistera i Aryany Stark. Sfinalizowanie małżeństwo okazało się jednak niemożliwe z powodu tragicznej śmierci Willema, która od tamtej pory jest powodem ciągłej waśni pomiędzy członkami obydwu rodzin.
Musimy być gotowi ponosić heroiczne poświęcenie dla pokoju, tak samo jak szczerze ponosimy je na wojnie.
Zdarza się, że kruki przynoszą wieści radosne niczym śpiew skowronka o poranku. Częściej zaś słowa, niedbale nakreślone na papierze, wywołują jedynie głęboki smutek i niedowierzanie. Otrzymawszy wiadomość, że Edan Tully plamiąc honor swego rodu (który wszak wierność honorowi w dewizie posiada) dokonał zdradzieckiego najazdu na siedzibę Arrynów, Lannisterowie pomni na dawniej doznane dobrodziejstwa postanowili wyruszyć w sukurs swym sojusznikom i zażądać kapitulacji. Dowództwo nad wojskami objął Aart Lannister. Lwy nie były osamotnione w pragnieniu utrzymania Królewskiego Pokoju - pod Riverrun zgromadziły się także sprzymierzone wojska Ligi Dorzecza pod wodzą Bryndena Riversa, bękarta lorda Waldera Freya. Gdy obie strony pojęły fakt posiadania wspólnego celu, zdecydowały się połączyć siły w celu oblężenia twierdzy Tullych. Zanim jednak do tego doszło, konflikt rozwiązał się za sprawą nieoczekiwanego pojawienia się maestra i równie zdumiewającej wieści, którą przekazał zgromadzonym pod murami - wieści głoszącej o śnie wiekuistym większości z obecnych w zamku członków rodu, która to spowodowała otwarcie bram twierdzy dla delegacji Lannisterów i lordów Dorzecza. Gdy sytuacja pod Riverrun uległa stabilizacji, a z Casterly Rock napłynęła wiadomość o przygotowaniach do ślubu Aarta Lannistera i Adrienne Frey, podjęto decyzję o powrocie wojsk na Zachód. Ród Lannisterów zachowując przyrodzoną skromność nie zagarnął dla siebie żadnych zdobyczy terytorialnych, uznając możliwość bronienia Królewskiego Pokoju za największy honor.
Radosny pokój nie mógł jednak trwać zbyt długo - napaść na Dolinę Arrynów nie była jedynym bojem czekającym Westeros w tak krótkim czasie po elekcji nowego króla. Również wojska Greyjoyów pod wodzą Żelaznej Damy, jak niektórzy zwykli nazywać córkę lorda Wysp, połakomiły się na pozornie nieskomplikowaną grabież ziem Zachodu. Szczęśliwie atak został udaremniony dzięki nieocenionej pomocy chorążego rodu Arrynów, a naszego dozgonnego dłużnika i przyjaciela, lorda Rethela Royce'a. Wojska Lannisterów pod wodzą Aarta Lannistera a przy pomocy przybyłych na ratunek wojsk Doliny odparły najazd. Straty w ludziach były znaczne, jeszcze mocniej zaś nie do odżałowania wydawał się być fakt, iż większości z ocalałych Żelaznych Ludzi udało się zbiec. Ci jednak, którzy dostali się do niewoli, z nawiązką ponieśli konsekwencje nierozważnego ataku. Najcenniejszym z jeńców okazał się być dowódca szturmu na Wyndhall, młody lord Rickard Harlaw zwany Czarną Kosą. Co było do przewidzenia, radość Lannisterów z posiadania w swych lochach tak istotnego jeńca nie mogła trwać długo - po kilku dniach na skutek niekompetencji strażnika lord Dziesięciu Wież zdołał popełnić samobójstwo. Lady Prudence natomiast tymczasowo uniknęła kary, wraz z częścią załogi pośpiesznie uciekając na Wyspy - może być jednak pewna, że trzy drakkary nie zmyją krwi plamiącej jej ręce i sprawiedliwość już wkrótce ją dosięgnie.
262 rok po lądowaniu Aegona, a wraz z nim koronacja króla Aerysa II Targaryena przyniósł wiatr zmian dla rodu, który mimo częściowej upadłości finansowej i przeciwności losu wciąż zbiera siły, by zademonstrować światu swój ryk.
Wkrótce dzięki małżeństwom i zakontraktowanym sojuszom dojdzie do połączenia Lannisterów z innymi szacownymi rodami Siedmiu Królestw. Goście z całego Westeros przybybędą na ślub Aarta Lannistera i Adrienne Frey, również wizja związania Maureen Lannister i dziedzica Końca Burzy Orysa Baratheona zdaje się być coraz bardziej realna.
Czy jednak rok 263 o.P. okaże się łaskawszy i pozwoli potomkom Lanna Sprytnego sięgnąć po należną im chwałę i bogactwo? Cóż, czas pokaże.
Wciąż tak przeplata się smutek ze szczęściem, jak dobro ze złem, czy przyjaźń z miłością.
Lannisterowie na serdeczne zaproszenie swego sojusznika Reinmara Arryna udali się do Winterfell, by razem z nim i innymi przybyłymi goścmi móc radować się jego zaślubinami z córą Północy Nihil Stark. Wzruszająca ceremonia przebiegła bez zakłóceń, a przyjęcie weselne pomimo początkowych problemów organizacyjnych należało do udanych. Stanowiło ono także okazję do odnowienia niekiedy zapomnianych już więzi pomiędzy zaproszonymi rodami. W pełnym radowaniu się połączeniem tych dwóch rodów przeszkodziło jednak zaniepokojenie Lwów, wywołane przez tajemnicze zniknięcie Adrienne Frey, niedoszłej małżonki przyszłego pana Zachodu Aarta Lannistera. Ten, biorąc do pomocy zaufanych mężów oraz towarzyszącą Arrynom dziką Verę wyruszył na poszukiwania ukochanej. Niestety – okrutny los nie zezwolił na ponowne spotkanie narzeczonych jeszcze za ich życia. Serca wszystkich członków rodziny miały od tej chwili zostać przepełnione smutkiem. Dzięki wyostrzonym zmysłom Very udało się odnaleźć ciało Adrienne, niestety okrutnie poniżone przez plugawych złoczyńców. Sprawcy jej śmierci poznali jednak karzącą rękę sprawiedliwości. Pogrążeni w żałobie Lannisterowie wyruszyli w drogę do Bliźniaków, gdzie oddali zmarłej ostatni hołd.
Jeszcze nie opuściła nas żałoba po Adrienne Frey, gdy wszystkich zasmuciła wieść o tragicznej śmierci Maureen z rodu Lannisterów, która zginęła pijąc zatrute wino. Była młoda i pełna życia. Wkrótce miała zostać żoną dziedzica Końca Burzy. Człowiek który dopuścił się tak strasznego czynu winien być na wieki przeklęty przez Siedmiu. Uroczystości pogrzebowe zgromadziły wszystkie ważne osobistości Zachodu a kondolencje napłynęły z całego Westeros. Nad Casterly Rock zawisły ciemne chmury.
Gdy rycerze Zachodu wrócili do swych zamków zakończył się, jak na razie, czas miecza a wraz z jego końcem nastała zima. Coraz sroższe wiatry dawały się we znaki Lannisterom z Casterly Rock, a fale coraz silniej biły w klify. Mylić się mogę Ci, którzy uznają, że to czasy żałoby. Choć na starego Lorda Lorcana spadło wiele ciosów, to on się nie poddał. Nie miał zamiaru zamykać się w murach rodowej twierdzy i czekać. Podjął kroki niezbędne jego zdaniem do poprawienia sytuacji Lannisterów. Chciał odbudować wszystko co wojna wydarła Casterly Rock. Potrzebował pieniędzy, a więc wysłał wnuków by osobiście nadzorowali poszukiwanie nowych źródeł złota. Wszystko miało swoją cenę, a Lannisterowie chcieli być gotowi ją zapłacić. Konieczny był jednak spokój na granicach. Sojusznicy byli daleko, a granicy w najlepszym wypadku był neutralne - zbyt liche i złudne to zabezpieczenie. Eleyna odwiedziła Wysogród, zaś Aliser Riverrun, by szukać przyjaciół w Reach i Dorzeczu.
