Gość  | | Temat: Bray Rivers Sob Maj 03, 2014 8:22 pm | |
| Bray Rivers
Wiek: 22 dni imienia.
Miejsce Urodzenia: Riverrun
Stanowisko: Bękart Zmarłego Lorda Tully
Ród: Tully
Wygląd:
Bray jest chłopcem, który wygląda bardzo niepozornie, wdawszy się bardziej w matkę niż ojca. Mierzy 168 centymetrów, znajdując się tym samym pośród niższych mężczyzn w Westeros, ale nie wyróżniając się jakoś szczególnie – ostatecznie to tylko dwa centymetry do normy. Nie jest szczególnie umięśniony, chudy czy gruby – „nieciekawy” to określenie, które najlepiej oddaje myśli przychodzące do głowy, kiedy zobaczy się zarys jego sylwetki. Kiedy młody mężczyzna zdejmuje swoje odzienie, widać, że jego ramiona i przedramiona pokryte są siatką krzyżujących się, cienkich, prostych blizn – takich, które trzebaby tworzyć z rozwagą, bo te powstałe w boju nie są tak regularne. Na wewnętrznych stronach obu dłoni również znajdują się blizny, pojedyncze, jakby ścisnął ostrze miecza.
Jego włosy, w zależności od światła, są płomiennorude lub ciemnopomarańczowe. Cierpi na heterochromię – jego lewe oko jest idealnie błękitne, jednak na prawym ten kolor przecina złocista plama. Ciekawą częścią twarzy na pewno są usta – odejmujące mu urodę, zbyt szerokie i pełne dla mężczyzny, podobnie jak zbyt duże są jego zęby, kiedy się uśmiecha. Całość dopełnia kilka piegów, ale w liczbie zbyt małej, żeby mówić, że jest piegowaty.
historia:
„Moja historia zaczęła się na długo nim pierwsi ludzie postawili stopy w Westeros” – tak zaczyna swoją opowieść, kiedy mówi do ludzi. Urodził się kiedy zmarły Lord Tully (ojciec na przykład Quentyna Tully'ego) poczuł słabość do jednej z kobiet pracujących w Riverrun – bękarciej córki któregoś z Tyrellów, która przeprowadziła się tam kilka lat wcześniej. Oczywiście sam Lord nigdy się nie dowiedział o ciąży, a matce Braya nieustannie powtarzano, że jest już za stara na posiadanie dzieci – mogła to być prawda, może właśnie dlatego bękart początkowo nie chciał oddychać, dopiero seria klapsów go do tego zmusiła. „Urodziłem się martwy, a to, co jest martwe, nie może zginąć.” – przerażający może być spokój, z jakimi wymawia te słowa do tych, którzy go słuchają.
Dorastając wydawał się wszystkim... dziwny. Nie płakał, nie bał się bólu. ”Ból mnie oczyszcza. Ból was oczyszcza. Nie ma nic czystszego i przyjmijcie go.” Często kłócił się z Septonami, mówił o tym, że bogowie są fałszywi, nie tak potężni jak się mówi, że dużo więcej mocy mają demony. ”Ja sam… Jestem tym, czym są wasi bogowie. I tym, czym są demony, których się lękacie.”. Głoszenie takiej herezji przyniosło mu kłopoty. Kobieta, która dała mu życie, zaczęła go bić. A potem zdecydowała, że ma się udać na mur, jeśli chce żyć. Razem z szesnastoletnim wtedy chłopcem w kierunku muru wyruszył przyjaciel matki, świeżo owdowiały mężczyzna. Oprócz wstąpienia do Nocnej Straży miał pilnować, żeby Rivers nie uciekł. Starczy powiedzieć, że do celu podróży nie dotarli. Drugiej nocy wspólnej podróży Bray poderżnął śpiącemu gardło.
Odkrył wtedy, że nie tylko nie boi się bólu, ale kocha przemoc. Możliwość bycia panem życia i śmierci, decydowania o losie innych. I zaczął dostrzegać przewagę, jaką dawało mu to nad innymi – nikt się nie spodziewał, że tak niepozorny chłopiec może być okrutny. Wykonał wtedy pierwsze nacięcia na swoich ramionach, posmarował twarz krwią i wpadł do jakiejś karczmy, udając, że on i jego wuj zostali zaatakowani kiedy spali, a jemu udało się cudem uciec. Kiedy spał w tej karczmie, naprawdę uwierzył. Odnalazł w sobie Boga, Boga o imieniu... Bray Rivers. Uwierzył, że jeśli on nie zbawi tego świata, to nadejdzie straszny kataklizm. Że wszyscy ludzie powinni za nim podążać. Więc podróżował i udało mu się przekonać trochę osób. ”Byliście niepewni. Dam wam pewność. Byliście przerażeni. Dam wam odwagę. Byliście brudni, dam wam ból.” Każda osoba, która chciała do niego dołączyć musiała przejść dwie rzeczy. Po pierwsze, ostrym sztyletem golił jej włosy z głowy. ”Te włosy symbolizują wasze stare życie, waszych fałszywych bogów.”. Po drugie kazał ściskać w dłoni ten sam sztylet, aby oczyścić duszę takiego człowieka. Dodatkowo, jeśli do jego rodziny dołączała kobieta, musiała mu się oddać. W ten sposób minęło pięć dni imienia, a w całym Westeros znalazło się niemal sto osób, które zdecydowało się go przyjąć do swoich głów i serc.
Jego matka w tym czasie myślała, że trafił na mur. Nie kontaktował się z nią, ale pamiętał o niej i o odrzuceniu. Mając na karku dwadzieścia jeden dni imienia, wrócił do Riverrun. Śledził swoją matkę, wiedział, co robi i kiedy. Aż w końcu pewnego wieczoru, kiedy weszła do ciemnego zaułka – poderżnął jej gardło. Bez słowa. ”Powiedzą wam, że jestem potworem. Nie słuchajcie ich. Że jestem oszustem. Nie słuchajcie ich, bo to oni oszukują. Mogę opowiedzieć wam tysiąc razy o tym samym, za każdym całkowicie inaczej, ale za każdym razem to będzie prawda. Bo ja decyduję o prawdzie.”
Jako, że wszyscy o nim zapomnieli, nie został powiązany z morderstwem. Udał się zresztą zaraz po nim do burdelu, udając chłopca, który nigdy nie miał kobiety, znowu odgrywając swoją rolę bez zarzutu. Przez rok, który minął od tamtego czasu, nie przerywał swojej podróży w celu nawrócenia innych. W końcu… Jaki los czeka świat, jeżeli on go nie oczyści?
ekwipunek:
Strój podróżny, sakwa z monetami, długi nóż przypięty pasami do łydki i sztylet w pochwie przypiętej w poprzek paska.
[/i][/i] |
|
Nihil Arryn Skąd : Winterfell Liczba postów : 341 Join date : 26/04/2013 | | Temat: Re: Bray Rivers Pon Maj 05, 2014 7:08 pm | |
| Dość... oryginalna postać. Wstępnie akceptuje, jeżeli administracja nie będzie miała uwag to nada kolorek. |
|
