Gość  | | Temat: Taron Lannister Nie Kwi 28, 2013 5:30 pm | |
| Taron Lannister
Wiek:
35 lat
Miejsce Urodzenia:
Casterly Rock
Stanowisko:
Drugi w kolejce do tytułu lorda Casterly Rock.
Ród:
Lannister
Wygląd:
Kiedy patrzą na ciebie zielononiebieskie, nieco ponure oczy Tarona Lannistera, zaczynasz się zastanawiać, czy ten człowiek w ogóle potrafi się śmiać lub biesiadować. Wcale nie wydaje się na to za stary, jego lannisterskie, złote włosy ledwo poprzetykane są srebrzystymi nitkami siwizny, a kilka zmarszczek na dostojnej twarzy nie robi różnicy. Mimo to powaga malująca się na jego obliczu śmiało mogłaby należeć do wiekowego septona czy królewskiego maestra. Prawda jest jednak taka, że Taron potrafi rozciągnąć swe usta w szerokim uśmiechu, który momentalnie ożywia barwę jego oczu i sprawia, że w ich kącikach pojawiają się niewyraźne kurze łapki, nadające Lannisterowi dobrotliwego wyglądu. Ale do czasu. Wzrost i smukłość jego wcale nie tak starego ciała są zarówno dumą, jak i atutem w walce. Może i Taron nie jest barczysty czy aż przesadnie umięśniony, jednak odpowiednie cechy wyglądu podczas walki robią z niego niebezpieczną, atakującą żmiję. Niewskazane jest też przy tym zapominać, że nagradzają go wówczas liczne westchnienia dam, które marzą, aby przystojny i dumny Taron został ich ukochanym. Co zaskakujące, nie są to wcale marzenia niemożliwe do spełnienia, albowiem Lannister nie znalazł sobie jeszcze żony i tak na dobrą sprawę chyba wcale jej nie szuka, choć świadomy jest tego, że z czasem zadziała to na jego niekorzyść. Taron, budzący zarówno szacunek, jak i strach, jest zatem twardym orzechem do zgryzienia dla wielu dam, lecz jego lannisterskie pochodzenie nierzadko czyni go bardziej cukierkiem maczanym w truciźnie, niż jakimś tam orzechem.
historia:
Niestety - nie dziedzic Casterly Rock. Sprawa, która kłuje Tarona dotkliwiej, niż jakiekolwiek inne ostrze i powoduje, że Lannister ma ochotę zakraść się pod osłoną nocy do komnat swego przeklętego brata i poderżnąć mu gardło od ucha do ucha. Oczywiście Taron nigdy nie wyrazi swoich myśli na głos, bo kierowany wrodzoną podejrzliwością twierdzi, że w każdym miejscu ściany mają uszy, a zdrajcy roją się wszędzie niczym mrówki. Również Casterly Rock, w którym Taron przyszedł pewnego słonecznego poranka na świat, może się okazać siedliskiem żmij, o ile już nim nie jest. Podejrzliwość Lannistera i ostrożność w pewnych sprawach nie wzięła się znikąd. Już jako dziecko lubił włóczyć się po zamku w przerwach pomiędzy nauką walki, czytania, pisania oraz historii Siedmiu Królestw, podsłuchując rozmawiających rycerzy i często podglądając przez dziurkę od klucza naradzającego się z innymi lordami ojca. Stronił od towarzystwa brata, którego nienawidził na pierworództwo i nawet nie wykazywał interesowania siostrą. Zmuszał się do oglądania ich na oczy tylko podczas ważnych uroczystości, kiedy to klasycznie robił dobrą minę do złej gry. Na co dzień wolał poświęcać się lekturze ksiąg, studiowaniu map i walce mieczem pod okiem jednego z zaufanych chorąży jego ojca. Bez rodzeństwa. Taronowi było tak i wygodniej, i lepiej.
Lannister wyrósł na typowego Lannistera, zarówno z wyglądu, jak i charakteru. Jednak to drugie bardziej zdominowała ponurość, niż skłonność do żartów, co w gruncie rzeczy było nawet zaletą. Taronowi nie brakowało dzięki temu umiejętności ogłady i zachowania zimnej krwi, nie wspominając już o sprycie. Z czasem nawet ojciec nauczył się polegać na swym młodszym synu w kwestiach polityki w Westeros, choć oboje nie pałali do siebie zbyt wielką sympatią. Ich stosunki były raczej chłodne, a ocieplały się jedynie przy interesach obu stron. Co więcej, za sprawą kilku negocjacji siostra Tarona została wydana za mąż szybciej, niż sam Lannister się spodziewał, dzięki czemu zniknęła ona z zamku na dłuższy czas. "Dzięki bogom!", chciało się wołać Taronowi, choć siostra nigdy nie wchodziła mu w drogę i nawet nie istniały powody, by się jej pozbywać.
Jednak gdy minęło trochę lat i dawno już było po trzydziestym dniu imienia Tarona, Casterly Rock zaczęło niepokoić się, że Lannister wciąż jeszcze nie ma żony, a przecież zgromadził już własny, spory majątek, który potrzebował przecież dziedzica. Taron wyrażał jednak średnie zainteresowanie znalezieniem sobie odpowiedniej kandydatki, więcej uwagi poświęcał swoim siostrzeńcom, niż chociażby zawiadomieniem, iż szuka damy serca. Mimo to gdzieś głęboko w nim narodziła się obawa, że z czasem jednak może zrobić się za późno, a w razie jego śmierci, cały majątek trafi do skarbca starszego brata...
ekwipunek:
» sakwa z niedźwiedziej skóry z trzydziestoma złotymi smokami i skradzionym bratu rodowym pierścieniem Lannisterów wykonanym ze złota, rubinów i szmaragdów
» na sobie: prosta, karmazynowa tunika obszyta u dołu skórą, bogato zdobiony kaftan z lwem Lannisterów, skórzany pas rycerski wysadzany jaspisami, przypasany sztylet z głowicą w kształcie ryczącego lwa, długie nogawice w ciemnym kolorze, wysokie buty wykonane ze skóry upolowanego przez Tarona dzika
» kilka starych listów, których nigdy nie ujrzały oczy ojca Tarona, choć powinny
» cztery cenne pierścienie wykonane ze szlachetnych kruszców w wełnianym mieszku na szyi
» flakon z lyseńskimi łzami, który nabył u wędrownego kupca
|
|
Valar Dohaeris Liczba postów : 139 Join date : 10/04/2013 | | Temat: Re: Taron Lannister Wto Kwi 30, 2013 5:25 pm | |
|
Akceptuję i życzę miłej gry! ^ ^
Kolejny Lannister, jak miło. < 3
|
|
