Harrion jest wysokim i dobrze zbudowanym mężczyzną. Chodź ma już swoje lata, to wygląda jak 25-latek, jest przystojny z sięgającymi do ramion ciemno-brązowymi włosami. Jego wzrost sięga do 180 cm, ma ostre, północne rysy twarzy, jest postawnej postury. Jego oczy są koloru głębokiej zieleni. Przez częste potyczki z Dzikimi stracił mały palec u lewej ręki. Posiada kilka małych blizn na twarzy, oraz wiele na torsie. Nosi czarne ubrania braci z nocnej straży. Głównie czarną kolczugę a na niej czarne futra, wilcze i niedźwiedzie. Ale zawsze nosi na sobie swój płaszcz z czarnego sobolego futra. Warto też wspomnieć że prawie nigdy się nie uśmiecha, jak już to gdy naprawdę jest z czego.

Harrion urodził się 31 lat temu w Karholdzie, jako syn brata Lorda Karstarka. Miał przyrodniego brata, bękarta którego nigdy nie poznał. Wychowywał się w Karholdzie. Od najmłodszych lat był bardzo mądry i inteligenty a także zręczny, szybki, silny i bystry. Gdy uczył się wojennego rzemiosła okazał się bardzo dobrym wojownikiem. Gdy minęło 15 dzień jego imienia, ojciec wysłał go na nauki wojennego rzemiosła do Winterfell. Tam poznał liczną rodzinę Starków. Nie wdawał się z nimi w jakieś przyjaźnie, większą uwagę zwracał na cel jego pobytu tu. Jednak miał tam jednego przyjaciela, zwał się Caryl, pochodził z jakiegoś pomniejszego rodu z okolic Barrowtown i szkolił się na zbrojnego tak jak Harrion. Minęły lata jego szkolenia. w wieku 18 lat został uczniem jednego ze Starkowskich zbrojnych. Pewnego dnia jego mentor wyruszył na polowania z kilkoma innymi zbrojnymi do Wilczego Lasu. Harrion jako jego uczeń musiał ruszyć z nim. Po pewnym czasie spotkali olbrzymiego dzika. Karstark podał swemu mistrzowi włócznię na dziki i podążył ,dzierżąc w dłoni topór do dobijania, powoli za swoim panem i innymi wojownikami zbliżającymi się do dzika. Jednak dzik ich zauważył i ruszył szarżą wprost na woja u który uczył Harriona. Dzik zręcznie ominął włócznię dzierżoną przez jego nauczyciela i wbił swoje kły w jego bok. Reszta przerażona cofnęła się. Lecz nie Karstark. Ruszył do przodu, wziął w dłonie włócznie na dziki i wbił ją odyńcowi w bok masywnej szyi. Nie uśmierciło to jednak dzika. Wziął do rąk topór i uderzył nim prosto w czoło dzika, to był śmiertelny cios. Wrócili z rannym do Winterfell, tam Maester opatrzył jego rany i wyzdrowiał, lecz nie może już walczyć tak jak dawniej. Harrion za ten bohaterski czyn został nagrodzony zkończeniem nauk i tytułem zbrojnego z Wintefell. I dopiero teraz córki Lorda Starka zauważyły go jako przystojnego, młodego wojownika. Karstark został jeszcze w Winterfell i służył u Lorda Starka. W wieku 20 lat postanowił odwiedzić swą rodzinę w Karholdzie, więc ruszył w długą i niebezpieczną podróż. Nie raz napotkał bandytów albo wilki lecz nie mieli oni z nim szans. Gdy dotarł do Karholdu rodzinna go bardzo ciepło przywitała. Ojciec był z niego dumny i na wznak tego podarował mu miecz który nabył specjalnie dla niego. Był to bardzo dobrze wyważony, stalowy Bastardowy miecz, wykuty specjalnie na zamówienie ojca Harriona przez najlepszego kowala w Westeros. Nosił nazwę : "Bękart Nocy". Po kilku miesięcznym pobycie w Karholdzie, postanowił on powrócić do Winterfell. Minęły od tego momentu 3 dni jego imienia, przez ten czas zdążył zdobyć duży szacunek mieszkańców oraz zakochał się w jednej z córek Lorda Starka. Pech chciał że jeden z żołnierzy Starków również się w niej zakochał. Pewnego deszczowego południa wyzwał on Harriona na pojedynek o nią. Nie było w pobliżu żadnych świadków tego pojedynku więc w razie śmierci przegranej osoby, wygrany zostałby skazany na śmierć lub Mur. Lecz Harrion nie myśląc o niczym zaślepiony dumą, gniewem i miłością przyjął wyzwanie. Pojedynek był krótki, żołnierz ów nie był jednym z najlepszych w Winterfell tak jak Karstark. Po kilku minutach Harrion przeciął mu pierś "Bękartem Nocy". W tedy zaczęła się nowa droga w jego życia, droga samotna i smutna. Został skazany za zabójstwo młodego żołnierza. Harrion wybrał Mur zamiast śmierci. Pożegnał się z tymi których darzył sympatią i ruszył w drogę. Najpierw żołnierze którzy mieli go eskortować zabrali go do Karholdu za zgodą Lorda Starka, by mógł się pożegnać z rodziną. Ojciec nie mógł w to uwierzyć lecz niestety to była prawda. Karstark ruszył na północ do Czarnego Zamku, do Muru. w Nocnej Straży przeszedł szkolenia jako najlepszy z rekrutów, zdobył sympatię reszty braci. Został zwiadowcą. Najpierw służył razem z Berandem Snowem, znanym zwiadowcą. Jednak podczas jednej z potyczek z Dzikimi Berand został zabity, i Lord Dowódca przekazał dowodzenie nad tą grupą Harrionowi. Przeżył już 8 długich, zimnych lat za Murem, zdobył ogromne doświadczenie i szacunek wśród braci. Przeżył wiele potyczek z Dzikimi i wiele wypadów. Podczas jednej z potyczek, pewien wódz dzikich odciął mi mały palec u lewej ręki ale potem Harrion jednym, pewnym cięciem "Bękarta Nocy" pozbawił go głowy. Chodź minęło tak wiele czasu i chodź Harrion pogodził się z nowym życiem i brakiem potomstwa, to nigdy się nie pogodził z utratą ukochanej mu osoby i ciekawiło go jakie ma życie. Wśród braci z Nocnej Straży i wśród Dzikich zyskał przydomek "Nocna Zmora".