Aliser Stark

Aparycja

Aliser mimo młodego wieku może poszczycić się ponadprzeciętnym wzrostem - 177 cm. Posługiwanie się mieczem półtoraręcznym zmusiło go do ćwiczenia swojej siły przez co zyskał dobrze rysujące się mięśnie. Ma długie, czarne (jak przystało na Starka) włosy, które dobrze komponują się z ciemnymi oczyma i lekko zapuszczonym zarostem. Zwykle nosi na sobie długą, czarną tunikę, która posiada dobrze dopasowane i elegancko wykute części zbroi - oczywiście nie mogło na niej zabraknąć rodowego herbu. Przy boku lubi nosić swój półtoraręczny miecz. W oczach kobiet uchodzi za przystojnego.

Biografia

Wieczorna łuna zasypiającego Słońca poruszyła jego sercem, gdy przechadzał się pomiędzy drzewami strażniczymi i brnął w głąb Bożego Gaju. Lubił to miejsce, jego mistyczną atmosferę i ten przedziwny spokój. Prawie codziennie oddawał cześć Starym Bogom stojąc twarzą w twarz z sercem uświęconego miejsca. Lecz ten dzień był inny...

Promienie oświetliły rzeźbione oczy tak, iż wydawało się, że bogowie patrzą w najdalsze zakątki jego duszy. Spuściwszy wzrok niczym skruszony złodziej postanowił okiełznać samego siebie.
Jak przez mgłę pamiętał, gdy jego ojciec zaprowadził go po raz pierwszy do Bożego Gaju, a może był to kolejny raz? Jednak było to jego pierwsze i zarazem najbardziej odległe wspomnienie. Brat lorda Brandona położył swoją prawą dłoń na ramieniu swego, wówczas, pięcioletniego syna i z wielkim zapałem odpowiadał o historiach związanych z tym miejscem. Aliser wsłuchiwał się w każde słowo i tak z dnia na dzień nabierał szacunku do Starych Bogów i do swego ojca. Niestety, dni mijały, lord miał coraz więcej obowiązków, a te beztroskie chwile ojca z synem przeminęły bezpowrotnie. W swym sercu nie odczuwał gniewu, gdyż wiedział, że tak ma być.
Czy ty, Drzewo Serce jesteś ojcem dla tych wszystkich drzew? Wyrozumiałym, mądrym, surowym, kochającym swe dzieci? Takim, jakim dla mnie jest mój ojciec? - ujrzał obraz mężczyzny, któremu zawdzięcza ten dzień i to zamiłowanie do bogów.
Czy może jesteś jak matka, kochająca niewyobrażalnie mocno, pocieszająca i otulająca swym matczynym płaszczem każde ze swych dzieci?- u boku męża pojawiła się kobieta, ta sama, która dawała mu siłę do dalszej walki.
Kochał swych rodziców. Potrafił z pokorą i zrozumieniem przyjąć każdą ich wolę i wykonywał ją z wielką pieczołowitością.
Dostrzegł drzewa strażnicze i widział swoje zabawy z rodzeństwem. Zawsze zostawał w cieniu brata, nie dało się ukryć, że nie łączyła ich tak silna więź jak ta łącząca go z siostrą. To ona była jedynym mostem potrafiącym połączyć dwa brzegi, którymi byli dla siebie bracia. Chciałbym, aby te czasy wróciły! - duszę rozdzierały myśli... wszystko się zmieniło od jej porwania. Po swym powrocie miała własne problemy, swój żal i smutek, a Aliser nie miał odwagi, aby jej pomóc. Oddalił się od rodzeństwa, stracił jedyną drogę prowadzącą do tak podziwianego przez siebie brata.

Masz być lordem, a nie cieniem ukrywającym się za plecami innych! - te słowa uderzyły w niego ponownie lecz po porannym gniewie nic już nie zostało. Wspomniał swego nauczyciela i przyznał mu racę - był cieniem, ale nie tchórzem! Od młodzieńczych lat unikał ludzi, uwielbiał obserwować wszystko z ukrycia. Mało mówił, a jego nieśmiałość zawstydzała wiele dam. Podobno w dzień jego urodzenia nie wydał z siebie nawet najmniejszego dźwięku. Myśli i obrazy z przeszłości napływały do jego głowy niczym kłębowisko dymu... uspokoił się, westchnął ciężko nadal czując na sobie niezwykle ciepłe spojrzenie czardrzewa. Lewą ręką zaczął nieświadomie pocierać rękojeść swego miecza, a na twarzy pojawił się, zwykle niespotykany, uśmiech. Podniósłszy wysoko głowę zobaczył gałęzie prastarego drzewca tańczące na wietrze uzmysławiając sobie, że ma swój własny, ukochany taniec. Taniec pełen krwi, bólu i śmierci lecz wiedział, że tylko tak tańcząc będzie w stanie ochraniać ukochane osoby. Należał do tych rozważnych i inteligentnych, zawsze wolał unikać konfliktu i rozlewu krwi. Co prawda chwalono go za umiejętności taktyczne i bojowe, ale nadal obawiał się prawdziwej walki - Te potyczki na zamkowym dziedzińcu są niczym w porównaniu z tym, z czym będziesz musiał się zmierzyć w prawdziwej bitwie.
Powędrował umysłem do dnia swoich ósmych urodzin. Tej pamiętnej doby pan ojciec oznajmił swemu synowi, iż rozpocznie naukę fechtunku. Mimo, że słowa brata Lorda Starka brzmiały surowo i wręcz rozkazująco to były dla niego tym, czym pieśń śpiewana przez najznamienitszego minstrela w uszach wielkich dam a nawet księżniczek. Dziecięce marzenia nabierały rozpędu. Uczył się zadziwiająco szybko i skrycie marzył o wielkich turniejach i polowaniach. Wszystko kształtowało się tak jak powinno. Ba! Lepiej chyba być nie mogło!
Bogowie dlaczego?! - przypomniał sobie żołnierza oznajmiającego o porwaniu swej siostry, uczucie przerażenia z tamtej godziny powróciło. Gdybym tylko był silniejszy i był przy niej... Godziny niewiedzy, zmartwień, lęków i oczekiwania w końcu przerodziły się w wielką radość, która nie trwała długo. Ojciec zabronił mu brać udziału w polowaniach i zbytnio oddalać się od miasta. Jak zawsze decyzję przyjął z pokorą i uniżeniem lecz nadal odczuwał wielką tęsknotę do swoich niespełnionych marzeń. Długo oczekiwany dzień nadszedł, teraz może spełnić swe pragnienia!

Powoli wyciągnął miecz, ułożywszy go na dłoniach ukląkł przed drzewem jak rycerz ofiarujący swoje usługi panu. Tym, nie wiedział do końca czy odpowiednim, gestem chciał oddać się pod opiekę Starych Bogów, tych samych co prowadzą jego ród przez trudy i niebezpieczeństwa napotykane na chwiejnej i krętej ścieżce.

Zapadła noc, jego policzek musnął jeden z opadających liści. Uznał, że bogowie przyjęli jego wyznanie i najwyższy czas wracać. Z dumą ucałował wilkora wyrytego na klindze miecza i powolnym krokiem odszedł w kierunku jaśniejących pochodni..

Ekwipunek

Półtoraręczny miecz zwany Kłem Północy
Zdobiony sztylet
Czarna, długa i ocieplana tunika zwężona w pasie z elementami zbroi (tak, aby pasowała do szlachetnie urodzonego i zarazem dawała chociaż trochę ochrony) - coś na wzór sutanny :)
Łuk refleksyjny
Kołczan pełen strzał
Własnoręcznie wykonany wisior na którym zwisa kamień z wyrytym herbem

acidbrain