Ivory Targaryen

Aparycja

Nie wybija się krasą ponad tłum kobiet, mierzy sobie bowiem sto sześćdziesiąt jeden centymetrów wzrostu, jednakże uwagę przyciąga z niemalże zwierzęcym magnetyzmem jej szlachetna, egzotyczna uroda, uosabiająca Dorne. Śniada skóra księżniczki nie jest skalana żadną skazą, każdego dnia pielęgnowana wonnymi olejkami. Ciało ma smukłe, zgrabne, aczkolwiek nie pozbawione kobiecych krągłości. Wątłe ramiona równają się biodrom, a kibić jest odpowiednio wcięta. Brzuch ma płaski, nogi długie, a pierś pełną i kształtną. Na łabędziej szyi osadzona jest owalna twarz zachwycająca łagodnością swych rys, a zarazem dużymi, żeby nie powiedzieć "wielkimi", oczyma o barwie niemal czarnej i kształcie migdałów. Ramą dla nich są gęstwina rzęs oraz wygięte w łuki brwi. Jeśli spojrzeć niżej można dostrzec prosty, delikatnie zadarty nos, acz dodaje jej to jedynie uroku. Karminowe, pełne wargi rozchylają się często w uśmiechu, odsłaniając proste, białe zęby księżniczki. Obramowaniem dla delikatnej twarzy są gęste, lśniące pukle hebanowej barwy.
Księżniczka przywdziewa suknie oraz stroje skrojone na południową modłę, nie stroni od biżuterii oraz wszelkiego rodzaju dodatków. Włosy najczęściej nosi finezyjnie upięte, lecz bywają chwile, gdy pozwala im opadać swobodnie na ramiona. Nigdy nie odmawia sobie skropienia ciała wonią kwiatu lotosu. Nim jednak wyczuje się tę delikatną woń, usłyszeć można jej niski głos, aczkolwiek bardzo kobiecy. Jej ruchom nie brak niewymuszonego wdzięku oraz gracji, a postawie pewnego dostojeństwa charakterystycznego dla osób wysoko urodzonych.

Biografia

Przed osiemnastu laty łono księżniczki Dorne wydało na świat czwarte dziecię, które ze wszystkich latorośli pary książęcej wydawało się najbardziej egzotyczne i uosabiające Dorne, a jednako mające w sobie pewną szlachetną godność oraz wdzięk. Druga córka została nazwana Ivory, co było zwyczajnym kaprysem matki, była więc pierwszą tego imienia. Kobiety powiadały, iż narodziła się, kiedy słońce stało wysoko na niebie i grzało doprawdy niemiłosiernie. A może było to jedynie gadanie, kiedy Ivory wszyscy zwali już Słońcem? Od najmłodszych lat była bowiem niezwykle radosna i pogodna, rzucała blask na każdego, kto znalazł się w pobliżu. Jej uprzejmość nie była jedynie konsekwencją lekcji etykiety, lecz również wrodzonej dobroci księżniczki. Nie oznaczało to jednak, że odznaczała się słabym, niewieścim charakterem oraz naiwnością. Jak każde dziecię Martellów została nauczona jak się bronić, umie więc posługiwać się sztyletem, jednakże były to dla Ivory lekcje dość nużące.
Zawsze była pojętną i ciekawską dziewczynką, której ulubionym pytaniem było "dlaczego?". Wiedzę chłonęła jak gąbka już od najmłodszych lat, odnajdując w tym zwyczajną przyjemność, więc gdy Badriyah Martell krwi Xho pragnęła odwiedzić swe rodzinne strony, Ivory uparła się, aby zabrała ją ze sobą. Chciała poznać inny świat, ujrzeć, czy Dolina Słodkiego Lotosu wygląda tak jak w opowieściach matki. Prezentem na jej dziewiąty dzień imienia była podróż na Wyspy Letnie, gdzie spędziła kilka miesięcy z krewnymi swej matki, ucząc się ich języka, lecz nigdy nie czuła większej ulgi, gdy znowu ujrzała Wodne Ogrody, miejsce, gdzie spędzała większość swego czasu. Nie wyobrażała sobie inszego domu. Miejsce, pustynne, gorące piaski łączyły się z białymi falami - tutaj czuła się doskonale. W żarze dornijskiego słońca i z sokiem pomarańczy na palcach.
Kiedy nadszedł piętnasty dzień jej imienia, a ku jej czci zorganizowano huczną ucztę oraz nieduży turniej, ojciec podarował jej drogocenny sztylet z valyriańskiej stali, zastrzegając, iż nie jest on zabawką, a ma uratować jej życie w krytycznej chwili. Ivory była zachwycona pięknem i kunsztem sztyletu. Nie dla niej jednak była broń oraz walka, nawet trucizną. Jej prawdziwym powołaniem była nauka. Astronomia, historia, kartografia, języki obce... Mogła przesiadywać nad księgami godzinami, choć matka karciła ją, iż nie jest to odpowiednim zajęciem dla odpowiedniej księżniczki. Ojciec powiadał, że niewiasta nie powinna być za nadto światła, aby nie przyćmiewać swego męża. Zaraz jednak dodawał ze śmiechem, że przecież Ivory jest Słońcem, jaśniała więc najmocniej. A młodziutka księżniczka pragnęła jaśnieć wiedzą! W szczególności umiłowała sobie gwiazdy oraz mapy nieba, którymi była zafascynowana. Przez pewien okres w swym życiu, kiedy liczyła sobie trzynaście, czternaście dni imienia, sądziła, iż w gwiazdach rzeczywiście zobaczyć przyszłość, tak jak rodacy matki z Wysp Letnich. W późniejszym okresie nieco sceptyczniej podchodziła do tej teorii, aczkolwiek jej miłość do gwiazd nie ostygła. Choć powtarzano jej, iż na nic nie zda jej się ta wiedza, kiedy przyjdzie jej wyjść za mąż i powić syna, Ivory uparcie odpowiadała: "I cóż z tego?". Wyrosła na kobietę o niezwykłej inteligencji, bystrości umysłu oraz wielkiej sile ducha.

Ekwipunek

-Lekkie, zwiewne suknie skrojone na południową modłę oraz tę pochodzącą z Wolnych Miast.
-Medalion rodowy.
-Sztylet z valyriańskiej stali, który podarował jej ojciec.
-Kary wierzchowiec, którego imię brzmi Sahir.
-Egzotyczna kotka o imieniu Bastet, która przypłynęła na jednym ze statków aż z Volantis.
-Kilka fiolek trucizny.
-Wiele starych ksiąg oraz woluminów, których tematyka dotyczy astronomii, historii oraz alchemii.
-Sporo biżuterii, woalek, wstążek, halek, pantofli oraz buteleczek perfum.
-Sokole pióro.
-Flet poprzeczny.
-Pieczęć rodu.
-Pełna monet sakiewka.

acidbrain