Niewdzięczniku
Aylwardzie Baratheon, pierwszy tego imienia i te de,

nie dalej niż dwa księżyce temu do Końca Burzy powędrowała beczka najlepszego weselnego poidła mojej drogiej siostry Nadiry, która wyszła za Terryna Mormonta, dziedzica Niedźwiedziej Wyspy. DO DZIŚ nie doczekałem się choćby informacji jak daleko po niej rzygałeś, ani dziękuję, ani gratuluję, ani pocałuj mnie w dupę. Niech no tylko się dowiem, dlaczego milczysz, co ukrywasz i dlaczego nie piszesz do biednej Aryany, kiedy ja tu pilnuje dla Ciebie jej cnoty przed rozbuchanymi przyrodzeniami lordów. Cała hałastra tłumnie zebrała się w Winterfell na kolejne gody. Północ może być daleko, ale nie zapomina! Niech Cię Inni wezmą i przywiodą za rogi prosto przed mój... moje nogi.

Oddany, choć niepoinformowany dzikus z Północy, o którym nie pamiętasz,
Starszy nad beczkami bimbru etc. etc.

Aidan Stark of Winterfell

PS: Reinmar Arryn gości w Winterfell.
Powinienem podać pieczone kozice?
Nie znam jego upodobań tak dobrze jak Ty!

Harbercie,
ogromny żal przepełnia moją duszę odkąd przyjąłem wiadomość o tragicznej śmierci Twojego syna i narzeczonego Aryany, ser Aylwarda. Nie będę więc dłużej gratulował Ci zwycięstwa w wojnie z domem Martell, ponieważ czymże jest ta wielka wygrana wobec równie ogromnej straty? Zbrodniarz noszący na rękach jego przesiąkniętą trucizną krew nie zasługuje nawet na pogardę.
Nieważne jak trudno jest mi teraz mierzyć współczucie za pomocą słów, to zapewniam Cię, że Winterfell po wcześniejszej radości pogrąża się tylko w zatrważającym smutku oraz zadumie – wszyscy bowiem utraciliśmy niezwykle dzielnego, a zarazem honorowego młodego mężczyznę i prawdziwego wojownika, jakim był Aylward. Fakt odejścia dziecka boli jednak najbardziej, o czym sam boleśnie przekonałem się, gdy Loarhis zginął na wskutek ran odniesionych w trakcie polowania urządzonego z okazji dwudziestych urodzin bliźniaków. Nasze serca kurczą się pod ciężkim batogiem niezbadanych boskich wyroków; nikt z nas nie zna ani czasu, ani miejsca. Tylko nieliczni są gotowi.
Znamy się już tyle lat i wiem, że nie mógłbyś knuć przeciwko staremu Księciu Dorne w podobnie gorszący sposób. Goszcząca tutaj (dosyć niespodziewanie zresztą) Lady Hermia Dayne, która nazywa Starfall Twoimi sprzymierzeńcami, przedstawiła mi korespondencję świadczącą jednoznacznie o winie Alysanne Tyrell. Na szczęście, według listów, ta małoletnia dziewczynka działała w całości za plecami swojej familii, lecz przez wzgląd na szacunek cechujący głęboką przyjaźń łączącą Północ z Ziemiami Burzy, jestem wręcz zmuszony poddać przyrzeczoną Aidanowi pannę Cailet Tyrell pod osąd w obecności moich panów lordów. Jeżeli okaże się ona brać udział w zbrodni, odeślę ją wtedy niezwłocznie, choć mam nadzieję, że sprawy przybiorą pozytywny obrót i nie dojdzie do następnych konfliktów w tym wystarczająco już skłóconym kraju.
Ufam, że Twoja żona oraz dzieci pozostają w zdrowiu pomimo tak ponurych kolei losu. Pro forma jedynie dołączam do listu zaproszenie na uroczystość. Bez względu na okazję, Baratheonowie zawsze będą wyczekiwanymi gośćmi w naszych skromnych progach, zaś ja będę wielce rad móc Cię spotkać niebawem przy sprzyjającej wzniesieniu pełnego pucharu okazji.

Najszczersze kondolencje od członków rodziny Stark,
a także przedstawicieli rodów Cassel, Hullen, Poole, Mollen i pozostałych –
Winter is coming
Brandon Stark

Lord Winterfell
Królewski Namiestnik Północy

Lord Końca Burzy,
suzeren Ziem Burzy

Harbert Baratheon

Szlachetny Lordzie Baratheon,
z uwagi na przyjaźń łączącą nasze rody oraz olbrzymi dług krwi, który Dolina posiada wobec Ziem Burzy, wieści zawarte w tym liście okazać się mogą bolesne dla całej rodziny Baratheon, jednakże następujące słowa musiały odnaleźć drogę do waszych uszu - najważniejsze zaś, by podobna informacja dotarła do Końca Burzy z pierwszej ręki...
Żal, rozpacz oraz ból - uczucia te wypełniają serca mieszkańców Orlego Gniazda od długich tygodni, spędzając sen z powiek i nękając umęczone dusze wciąż narastającym cierpieniem. Ostatnie dni dla całej Doliny Arrynów były najsmutniejszym okresem od dziesięcioleci - długo wyczekiwany potomek Reinmara Arryna oraz jego szlachetnej małżonki Nihil, pomimo wytrwałych działań maestra, przyszedł na świat martwy. Przedwcześnie urodzona dziewczynka nie zdołała zaczerpnąć pierwszego oddechu, nie ujrzała swych rodziców, nigdy nie zaznała ich dotyku - Siedmiu zabrało ją z tego świata, nim ród Arrynów zdołał wznieść pierwszy toast za nowego członka rodziny... tragedia ta, choć olbrzymia, okazała się niczym wobec kolejnych wydarzeń, które wstrząsnęły Orlim Gniazdem w posadach - za utraconym dzieckiem podążyła matka, odchodząc z tego świata pośród ludzkiej bezradności i bólu, wciąż narastającego w sercach bliskich. Nihil Arryn, córa rodu Stark, zmarła na wskutek powikłań, które osłabiły jej ciało po porodzie i doprowadziły do śmierci. Żałoba spowiła Dolinę Arrynów, smutek wypełnił nasze myśli oraz odebrał chęć do działania - nasze cierpienia były jednak niczym wobec bólu odczuwanego przez Reinmara Arryna. Dziedzic rodu, pragnąc wyzbyć się okrutnych myśli, wyruszył ze swymi ludźmi w góry, gdzie też odnalazł choć cząstkę pocieszenia w kuflu ale... nie wiedział jednak, iż zaledwie w trzy tygodnie po odejściu małżonki i on pożegna ten świat. Pośród wietrznej, choć bezchmurnej nocy, tak typowej dla Doliny, poddał się żywiołowi - chwila nieuwagi sprawiła, iż znalazł się na krawędzi stromego urwiska i nim zdołał zawezwać kompanów na pomoc, pognał na spotkanie skał, kilkadziesiąt jardów niżej... śmierć wybitnego wojownika, dziedzica rodu, Starszego Nad Prawem, Namiestnika Doliny - wszystko to sprawiło, iż dotychczas spokojnymi ziemiami podległymi rodowi Arryn jęły targać niepokoje, nie pragniemy jednak nękać nimi zmęczony po wojnie na Południu ród Baratheon.  
Reinmar, mój brat, był człowiekiem honoru
- dlatego bez zastrzeżeń ufałem jego listom przychodzącym do Braavos, gdy to pisał o szczerej przyjaźni oraz olbrzymim szacunku, jakimi darzył Aylwarda Baratheona. Młodzieniec ten jako jedyny pospieszył Dolinie Arrynów na pomoc podczas agresji rodu Tully i na trwałe zapisał się w historii naszego rodu złotymi literami. Wiem jednak, iż w bitwie, w której to odniósł chwalebne zwycięstwo nad rodem Martell, został ciężko ranion - jestem pewien, iż Reinmar w pełni pojąłby jego nieobecność na obrzędach pogrzebowych, które odbędą się w Orlim Gnieździe dwudziestego dnia, dwunastego księżyca 262 roku po lądowaniu Aegona Zdobywcy. W tych ciężkich dla nas, mrocznych dniach przyjaźń rodu Baratheon jest na wagę złota. Niech zatem Siedmiu czuwa nad Końcem Burzy tak, jak robiło to dotychczas i niech wskazuje Twym potomkom drogę do chwały.

Jasper Arryn

Drugi syn Lorda Doliny, dziedzic rodu

Selwynie, mój oddany przyjacielu!

Nigdy nie szło mi pisanie listów, zresztą, sam o tym wiesz najlepiej. Wiesz też, że nie pisałbym do ciebie, gdyby nie zdarzyło się coś, o czym warto byłoby wspomnieć. Myśl, by opowiedzieć ci w liście, co dokładnie się zdarzyło, zakiełkowała we mnie w kilka tygodni po powrocie do Końca Burzy z wesela królewskiego namiestnika z księżniczką Martell. Cała ta historia rozpoczyna się właśnie tam.

Widząc przysięgających przed ołtarzem młodych pomyślałem, że sam mógłbym się ożenić. Był to moment, w którym wybrałem już kogoś, kto mógłby stanąć u mego boku. Pewnie przewidywałeś to już wiele lat temu, a może wcale nie, lecz tak - chodzi mi o Twoją siostrę. Pamiętam, jak mówiłeś podczas jednej z naszych wielkich, kilkudniowych wypraw po wyspie, że chciałbyś, byśmy kiedyś zostali rodziną. Ja też bardzo tego chciałem, szczególnie w momencie, w którym spotkałem Sybille po powrocie z pogranicza. Nie sądziłem, że kiedyś będę ją postrzegał jako anioła, a tymczasem zdawała się postacią wręcz nadludzką. Byłem pewien, że po powrocie uda mi się przekonać lordostwo i poproszę ją o rękę, jednak sprawy potoczyły się zupełnie inaczej.

Na weselu poznałem córkę lorda Tully, Ophelię. Nie wypada mi się wyrażać w pewien sposób w liście, postaram się więc odpowiedzieć ci innymi słowami. Można uznać, że z pewnością ta kobieta nie była szczytem moich marzeń - jej złośliwość, głupota i inne cechy, które niespecjalnie mi przypasowały, objawiły się już przy pierwszych spotkaniu. Sądzę, że sam mógłbyś jej nie polubić, choć... kto Cię tam wie, Ty potrafisz odnaleźć się w każdej sytuacji i znaleźć dobre cechy w każdym.

W każdym razie, po powrocie postanowiłem przygotować się do oświadczyn. Miałem to już wszystko dokładnie przemyślane, lecz gdy pojawiłem się sali turniejowej, by rozmówić się ze stryjem i ciotką, stało się coś, o czym nie śniłem w największych koszmarach. Zaręczyli mnie z Ophelią Tully. Tak, tak, tą samą Ophelią, o której pisałem Ci już w tym liście. Nie mogłem wypowiedzieć słowa, zresztą, wiesz, obowiązek. Obowiązek wobec rodziny - tak się to teraz nazywa. Gdybym kiedykolwiek pragnął odmówić, myślę, że mogłyby po sobie nastąpić niezwykle nieciekawe wypadki, w których wolałbym nie brać udziału.

Jesteś moim najlepszym przyjacielem, Selwynie, razem spędziliśmy parę dobrych lat. Wierzę, że trafi Ci się lepiej, niż mnie. Zapewne ślub odbędzie się w Riverrun, a ja będę mógł już tylko zatańczyć z Twoją siostrą na swoim własnym weselu. Czuję, że każdy dzień, w którym choćby będziemy się mijać, okaże się dla mnie wyjątkową udręką. Mam nadzieję, że będę mógł wkrótce Cię odwiedzić - im szybciej, tym lepiej. Selwynie, nigdy nie daj się wciągnąć w poczucie obowiązku. Nigdy.

Twój obowiązkowy, dość zasmucony oraz zrezygnowany przyjaciel,

Derek Baratheon

Harbercie

Ciemność zagościła nad Casterly rock i nie chce nas opuścić już od dawien dawna. Po wielu zdarzeniach, które w cale nie podniosły marali moich ludzi, nadeszła kolejna smutna wiadomość, która ugodziła me serce z siłą pioruna.
Wnuczka ma, Maureen, przyrzeczona twojemu synowi odeszła z tego świata i podąża drogą ku poznaniu naszych bogów. Cały zamek mój, jak i okoliczne wioski przygotowują się do uroczystego pożegnania, które odbędzie się dwudziestego siódmego dnia, dwunastego księżyca 262 roku po lądowaniu Aegona Zdobywcy.
Mury Castery Rock, ostatnimi czasy widzą wiele, szkoda tylko, że nie tego, co powinno radować duszę. Tuż po porwaniu naszej kuzynki Aidy Dayne, wnuczka ma postanowiła osobiście sprawdzić pozostawiony po niej pokój. Podobno córa Starfall została porwana przez jakiegoś bękarta Dorzecza, zapewne to on pozostawił zatrute wino, które beztrosko spożyła Maureen.
Wnuk mój, Aart, na którego to spadła plaga nieszczęść zamknął się w sobie i chyba nie do końca wie co się dzieje. Zmożony poszukiwaniami złota, powrócił do Casterly Rock, aby dowiedzieć się o śmierci swojego przyjaciela, Reinmara Arryna. W drodze na jego pogrzeb dostał wiadomość o nieszczęściu, jakie spotkało jego młodszą siostrę. Nie zapominajmy, że kilka miesięcy przed tym, jego narzeczona Adrienne z rodu Frey, także została bestialsko pozbawiona życia na dalekiej Północy, gdzie przebywaliśmy na ślubie Reinmara i Nihil z rodu Stark. Zapewne bardzo dobrze znasz te imiona. Twoje dzieci bardzo często odwiedzały Winterfell.
Teraz to moje oczy, mimo łez przesłaniających widzenie skierowane są ku skupieniu się na zabezpieczeniu obronności Zachodu. Nasi wrogowie nie śpią, a gdy tylko dowiedzą się o problemach mojego wnuka, mogą zaatakować. Mam nadzieję, że nie nastąpi to w ogóle, jednak trzeba mieć plan na każdą ewentualność.
Nie chcę w tym liście poruszać polityki. Zapraszam cię do Casterly Rock, abyśmy to mogli porozmawiać o takich sprawach w cztery oczy. Mam nadzieję, że niedługo ponowimy rozmowy o połączeniu naszych rodów małżeństwem.

Z poważaniem,

Lorcan Lannister

Aylwardzie
kochany bracie

Aylward!
Wybacz, że piszę po tak ogromnym czasie milczenia. Nim ze złości lub niedowierzania list ten spalisz lub ciśniesz w morze, proszę pozwól mi się wytłumaczyć.

Widzieliśmy się raz ostatni na mym weselu aż sześć lat temu. Ubolewam nad tym faktem niezmiernie, ale los tak ułożył moją ścieżkę. Jako żona, musiałam wiernie podążyć za Panem mężem. Mam nadzieję, że Ty i reszta naszego kochanego rodzeństwa a zwłaszcza Pan ojciec zrozumiecie i nie będziecie mieli mi za złe tej rozłąki.  

Wiem bracie, żeś witał w Orlim gnieździe, a także powiodłeś siły Burzy na odsiecz starszemu bratu mego męża - Reinmarowi. Nie spotkaliśmy się wtedy. Gdy otrzymałam te wieści serce mi krwawiło. Niestety. Wraz z mężem i synem byłam w Bravos. Jasper wszedł w srogi zatarg ze swym ojcem, a jako młodszy syn nie miał czego szukać w Orlim Gnieździe. Szukaliśmy domu i szczęścia tam. Niestety czarne wieści sprowadziły nas z powrotem, tu gdzie nasze miejsce.


Cczarne pióra, czarne słowa. Jak wiele w tym prawdy. Nawet będąc za Wąskim Morzem dostawaliśmy wieści z Westeros.   Wojny, krwawe bitwy. Wszystkie wielkie rody zapłaciły wygórowaną za to cenę. Wieści o Twoich ranach, a potem zgonie zasnuły moje serce czarnymi chmurami. Byłam gotowa pieszo przejść przez wzburzone morze. Dzięki bogom wieści o Twej śmierci były przesadzone. Choć jeden promyk słońca w tej ulewie.

Tym co ostatecznie zadecydowało o powrocie były wieści o chorobie Pana ojca Jaspera i śmierci jego brata i jego rodziny. Jasper zapewne rozesłał już kruki, dlatego ja piszę prywatnie.

Nie otrzymaliśmy jeszcze wszystkich odpowiedzi, nie wiem, kto stawi się na pogrzebie, ale tak bardzo chciałabym was zobaczyć. Przykro mi, że w tak potwornych okolicznościach rodzina ma okazję się spotykać. Jeśli delegacja z Końca Burzy rusza w naszym kierunku, proszę miejcie baczenie na siebie, zwłaszcza gdy wejdziecie na ziemie Doliny. Dochodzą nas niepokojące wieści o plemionach.

PSJeśli kogoś z rodzeństwa naszego nie ma w zamku, a posiadasz wiedzę, gdzie przebywa, prośba moja, prześlij listy dalej.

Uściski od siostry
czekam na kruka

Alyssa Arryn

Orlaith Baratheon
siostrzyczko

Orlaith kochana!
Pamiętasz mnie jeszcze? Tą wiecznie siedzącą w księgach, albo przy haftowaniu, pogrążoną w smutnych rozmyślaniach o przyszłości starsza siostrę?
Na pewno.

Piszę do was skarby moje najszybciej jak tylko mogę. Ostatnie lata byłam z rodziną za Wąskim Morzem w Bravos. Wróciliśmy niedawno na wieści jakie otrzymywaliśmy z Westeros. Niestety nie wszystkie docierały na czas, albo nie były żetelne.  

Mąż mój Jasper Arryn, pisał zapewne już do naszego Pana ojca, dlatego ja prywatnie pisze do was. Napisz mi siostrzyczko co u was słychać? Jak wygląda Koniec burzy? Czy zdrowie w tych trudnych czasach dopisuje? Jak tam postępy Pana ojca w szukaniu męża dla Ciebie? Pisz mi wszystko co się działo proszę, mam tak małą wiedzę o tym co poza granicami Doliny.


Niestety ja prędko nie opuszczę Doliny. Zbyt wiele tragedii w Domu Arrynów miało miejsce ostatnimi czasy. Nie mogę zostawić Pana męża, gdy tak bardzo jestem mu potrzebna, a nastroje są bardzo złe. Wciąż wisza nad nami czarne chmury.
Mam nadzieję, że choć kruk od Ciebie przyniesie jakieś iskierki nadziei na lepsze jutro.

PSJeśli kogoś z rodzeństwa naszego nie ma w zamku, a posiadasz wiedzę, gdzie przebywa, prośba moja, prześlij listy dalej.

Uściski od siostry
czekam na kruka

Alyssa Arryn

Allya Baratheon
siostrzyczko

Allya!
Tak dawno się z wami nie kontaktowałam, że aż nie wiem co mogę pisać. Na pewno wypadałoby prosić o wybaczenie i zrozumienie i to czynię. Siostro moja kochana, trudno było mi pisać zza morza. W raz z Panem mężem wyjechaliśmy do Bravos kilka lat temu. Stąd ten zanik wieści ode mnie. Przepraszam.

Wieści jakie przybywały do nas wraz ze statkami z Westeros były złe i to one nas sprowadziły do domu. wojny, krwawe bitwy, rany naszego brata i tragedia w rodzie Arrynów. Wróciliśmy niedawno do Doliny. Piszę gdy tylko znalazłam pióro i kawałek pergaminu.  

Nnie wiem nawet czy jesteście w Końcu Burzy. Piszę na ślepo. Mam jednak nadzieję i wiarę w Bogach, że wiadomości moje dotrą do was. Pisz mi kochana siostro jakie wieści u Ciebie. Jak zdrowie? Jak życie? Jak rodzina? Nie mam żadnych wieści z kontynentu, niestety muszę skupić się na sprawach w Orlim Gnieździe i sama zapewne długo Doliny nie opuszczę, zostają mi kruki.


Allya, czekam na list od Ciebie z niecierpliwością. Błagam siostro,, pisz mi wieści od rodziny i sytuację w Domu i polityce. tak mało wiem.
Mam nadzieję, że Twój list choć nieco ogrzeje me serce.

PSJeśli kogoś z rodzeństwa naszego nie ma w zamku, a posiadasz wiedzę, gdzie przebywa, prośba moja, prześlij listy dalej.

Uściski od siostry
czekam na kruka

Alyssa Arryn