Stanowi swego rodzaju wizytówkę Końca Burzy - to olbrzymia, wysoka budowla, która spełnia funkcję spichlerza, koszar, jadalni i kwatery Lorda. Całość wieńczą potężne blanki, które sprawiają, że z oddali zamek wygląda jak najeżona, kolczasta pięść stercząca z uniesionej ku górze ręki w geście groźby. Od strony morza wieża stoi na wysokim klifie, roztaczającym piękny widok na okalające wody. Z lochów, znajdujących się najgłębiej, bowiem blisko sto stóp pod poziomem morza, znajduje się kanał prowadzący do jaskini, dzięki której nieliczni wtajemniczeni mogą dostać się do podziemi zamku. Na samym szczycie wieży stacjonuje czteroosobowy patrol, którego zadaniem jest obserwacja wszystkich stron świata - dzięki olbrzymiej wysokości budowli, zauważony może zostać nawet pojedynczy statek przemierzający morze od strony Tarthu.

Ruszył żwawym krokiem w ślad za chłopcem, podziwiając przy okazji kolejne sale Wieży. Na miejscu dał sobie pomóc przy zbroi. Sala była nawet ładna, choć nie umywała się do tych w Wysokiej Wieży - dla nich Finnegan nie szukał odpowiedników nawet w Przystani - jeszcze by jakieś znalazł...
- Dobra chłopcze, wskaż mi drogę do Jadali i wracaj do pracy - rzekł puszczając słudze oczko i wstał, znowu się przeciągając.
***
Do sali jadalnej wkroczył nieco przed Ottonem, rozejrzał się trochę i bez większych skrupułów zatrzymał jakąś służkę - ładna była, Siedmiu wiedziało co robi.
- Dajcie no jakiej Jajecznicy, tylko bogato! i nie oszczędzajcie na boczku do niej -Jej też puścił oczko, może troszkę bardziej sugestywne niż w przypadku chłopca. Ta zarumieniła się nieznacznie i uciekła mu, widząc zbliżającego się już Baratheona.
- O Ottonie... - udał speszonego. - Nie myślałeś, że trafię tu przed tobą co? - usiadł za stołem. Narodziła się w nim nowa idea wyprawy za Mur, a nie tylko na północ. To byłoby coś! On i grupa wybrańców o których będą pisać pieśni! Sam na sam z chłodem, lodem i dzikimi potworami! A może...
- Powiedz mi przyjacielu... Zajmujesz się teraz czymś ważnym?

Baratheon chciał jak najszybciej przebrać się w odpowiedni strój i pójść do gościa oraz w końcu spożyć odpowiedni posiłek.  Ubrał na siebie wams w rodowych kolorach i herbie na piersi.
***
Dotarł do jadalni, w której znajdował się już Hightower.
- Mieszkam tu całe życie, a ty i tak jesteś przede mną.- Powiedział nutą zabawności Otton. Odwrócił się i zobaczył służkę.- Hej, tam dawać tu coś do jedzenia i piwa też nie szczędźcie! Umieram z głodu.- Ponownie zwrócił się w stronę Finna.
- Widzisz, Finneganie. Czasy w Westeros nie są teraz zbyt spokojne. Kto wie, co może się jeszcze wydarzyć?- W innych okolicznościach Otton mógłby pozwolić sobie na większą swobodę wyjeżdżając gdzieś lub móc oddać się zabawie.- Ród Baratheonów miał w ostatnich czasach wiele problemów. Najpierw atak Tullych na Dolinę, a potem najazd Dorne na nasze ziemie.- To były wydarzenia, w których Baratheonowie pokonali przeciwników, ale kto wie jak będzie następnym razem. Nie można, więc było teraz zbytnio rozjeżdżać się po Siedmiu Królestwach. Szczególnie, że Orys z Allyą przebywają w Reach, a Aylward stolicy. - Właśnie jak ci się podoba zamek i komnata? Jeżeli czegoś potrzebujesz to zwróć się do mnie.- Otton wolał odejść od tematów wojen. Gości nie powinno się witać opowieściami o swoich problemach.

/zt