Abraham nie wyróżnia się wzrostem wśród tłumów, plasując się, wraz ze swoimi 179 centymetrami, gdzieś po środku stawki. Co innego, jeśli mowa o szerokości, gdyż kto jak kto, ale należy on do wyjątkowo barczystych jegomości. I myli się ten, kto uznałby go za tłustego, czy nawet otyłego. Mężczyzna ma po prostu grube kości i masywne karczycho, niczym rasowy muł. Potężne umięśnienie ma swoje odzwierciedlenie w sile Abrahama, o której przekonać się może każdy, komu zamknie prawice w żelaznym uścisku. Wbrew pozorom, mężczyzna nie jest z tego powodu powolny, a porusza się ze swego rodzaju, dziką gracją. Jego długie, kruczoczarne i zwykle zaczesane w tył kudły tylko pogłębiają to wrażenie. Ciemne ślepia, głęboko osadzone w oczodołach, z pozoru czarne, a jeśli tylko się dłużej w nie wpatrywać, okazują się być barwy ciemnego granatu. Pomiędzy nimi znajduje się - nie do przeoczenia - kaflasty nochal. Może to lekka przesada, ale z pewnością nie należy on do małych i zgrabnych nosków, którymi szczycą się damy dworu. Zarost jego niemal równie bujny co włosy, okala twarz naszego barbarzyńcy, przez co wydaje się nieco starszy niż w rzeczywistości jest. Z rzadka chodzi w eleganckich strojach, by paradować wśród dostojników. Jako kapitan straży, najczęściej przyodziewa rynsztunek, na który składają się kolczuga i karwasze. Jako utalentowany łowca, zarzuca często na siebie futra złapanych własnymi rękoma zwierząt.

Urodzony, jak większość z jego rodu, w Dolinie, a dokładniej zamku Runestone. Już jako malec okazał się być wielkim człowieczkiem, przez co matka musiała się nie lada natrudzić, by wydać go na świat. Podobno stało się to powodem, że chowała do niego jakąś urazę i to jego brat otrzymywał lwią część jej miłości. Życie go nie rozpieszczało i mimo że dziecku niczego nie brakowało, poza zainteresowaniem matki, to jednak nie było to szczęśliwe dzieciństwo. W przeciwieństwie do brata, już od małego udawał się z ojcem na polowania, w których to zakochał się po uszy. Lata mijające na naukach i doskonaleniu fechtunku mijały, a młody Abraham coraz częściej wybywał z domu i ruszał na samotne polowania. Odnajdując tam spokój, żył z dala od zgiełku polityki i niuansów panujących na dworze. Odstawał coraz bardziej, przez co nadano mu nieoficjalnie przydomek barbarzyńcy. Wychowywany twardą ręką przez ojca, nabył wiele ważnych cech charakteru jak honor, lojalność czy kierowanie własnym losem. To z kolei przyczyniło się do coraz częstszych spięć z ojcem, gdyż Abraham nie był skory do całkowitego posłuszeństwa i wykonywania poleceń, których słuszności nie był pewien. Kolejna kłótnia z ojcem zakończyła się dość dużymi konsekwencjami, gdyż został odesłany z Runestone do Księżycowej bramy, gdzie objął posadę dowódcy z dala od dworskich spraw. W oczach innych było to swego rodzaju zesłanie, jednak sam zainteresowany cieszył się z takiego obrotu sprawy. Jego stosunki z bratem znacznie się polepszyły od tego czasu, jako że nie spędzali tak wiele czasu ze sobą i tym samym spięcia zniwelowano do minimum. Nasz bohater natomiast mógł w pełni oddać się temu, co kochał najmocniej - polowaniom i walce. W siedzibie, gdy nie przebywał na łowach, szkolił żołnierzy głównie w posługiwaniu się mieczem. Jednakże nabył on również zdolność posługiwania się buzdyganem i włócznią, chociaż nie w tak wielkim stopniu jak bronią prawdziwego rycerza.
Kolejne lata mijały, gdy przyszedł czas na ożenek. Głównie z obowiązku - Lady Bairre - ognistowłosa piękność z rodu Karstark została żoną Abrahama. Kobieta mimo wielu cnót, nie była żadną znaczącą personą ze względu na dużą odległość od głównej gałęzi rodu, a tym samym nie mogącą zostać nikim ważnym. Mimo wszystko, coś zaiskrzyło między tą dwójką, a owocem tego był przyszły pożar w postaci dwójki dzieci.
W czasie najazdu Tullych, mężczyzna nie narobił się. Głównie powierzono mu obronę Księżycowej Bramy w razie, gdyby Krwawa padła. Nie przeszkodziło mu to jednak wyruszyć na front, by wspomóc obronę i wziąć udział w chociaż jednej potyczce. Bitwy z Żelaznymi Wyspami oglądał z daleka, nie opuszczając nawet na moment centralnej części Doliny. Z powodu swej defensywnej roli w rodzie, niewielu wie o jego talencie do miecza. Nie korzystał z okazji, by wyszło to na światło dzienne, bo i nie potrzebował sławy. Jednak do tej pory wychodził zwycięsko ze swych pojedynków i mało kto był w stanie sprostać jego mieczowi.
W wyniku niepokojów w dolinie, krążą jednak plotki, jakoby miał on objąć funkcję ochroniarza jakiejś istotnej persony. Sam Lord Arryn, znający talent do miecza Abrahama, miał być źródłem owych plotek. Utrzymuje on dobre stosunki z Abrahamem, jako że za młodu udało mu się odbyć co najmniej kilka wspólnych wypraw na polowania, gdzie narodziła się ich znajomość.