- Nie mogę bawić się z tobą - odparł lis. - Nie jestem oswojony.

Ktokolwiek, kto na nią by spojrzał, potrzebuje chwili by uświadomić sobie z kim ma do czynienia. Jest dość niską kobietą, jak na swoje lata, przez co wielu wędrowców ma problem z oszacowaniem wieku, jak i zagrożenia. No, bo w końcu któżby przejmował się drobną, szczupłą osóbką, która spokojnie przejdzie mu pod pachą? Z pewnością ktoś, kto swoim rozumem jest wyraźnie spokrewniony z krzesłem, albo inną rzeczą, której iloraz inteligencji jest równy zeru. To dość logiczne, że osoba posiadająca w swym herbie lisa, oraz ktoś na pierwszy rzut oka niepozorny bywa najbardziej trudny do rozszyfrowania, no i niebezpieczny.
Alysanne nie należy do elity piękności, która pojawiła się w Siedmiu Królestwach, jednak potrafi sprawić, że niewielu przejdzie obok niej obojętnie. Dziewczyna ma w sobie „to coś”, coś czego wiele innych kobiet może jej po prostu pozazdrościć, oraz coś, co sprawia, że wybicie sobie z głowy spojrzenia jej miodowych oczu staje się niezwykle trudne.
Specyfikę swojej postaci zawdzięcza nikomu innemu jak matce, przy drobnej pomocy ojca, Arstana. Nie udało jej się wywinąć spod lisich kłów i to właśnie po nim odziedziczyła delikatnie odstające uszy, oraz badawcze, dość poważne i nie pasujące do reszty spojrzenie. Jej włosy, swoją barwą przypominającą dojrzałe żyto w jeden z upalnych dni, zwijają się w rozkoszne jak u niemowlęcia loki i sięgają jej do połowy pleców. Twarz jej nieco dziecinna, wiele osób twierdzi, że wygląda rozkosznie, zwłaszcza, gdy na pełne, nieco sine wargi wstępuje szeroki uśmiech. Z reguły bardzo rzadko jednak jej twarz obdarzana jest tą emocją, najczęściej towarzyszy jej maska do złudzenia przypominająca kobietę chłodną i raczej zdystansowaną do świata, jak i egzystencji ludzkiej. Usta otwierają się dość rzadko, Jasnowłosa bowiem wyznaje zasadę, że lepiej nie odzywać się wcale, niż palnąć jakieś głupstwo za które będzie trzeba słono zapłacić.
Ubiera się tak, jak przystało każdej kobiecie- suknie preferuje w barwach natury. Szczególnie upodobała sobie zieleń i wszystkie odcienie brązu, z reguły obnosi się skromnie. Mimo iż nie przepada za przelewaniem krwi na bezbronnych, to nie omieszka mieć przy sobie sztyletu z rękojeścią zrobioną z poroża i poprzeplataną gdzieniegdzie srebrem- jej ulubionym, zaraz po bursztynie tworzywie do zdobnictwa. Od biedy nosi przy sobie łuk refleksyjny i komplet strzał.