Serwyn Vance ma 39 lat na karku, mimo to już siwieją mu włosy. Wzrostem naprawdę się wyróżnia, bo ma około 175 centymetrów. Gdyby jeszcze dodać do tego muskularną budowę ciała, której nie posiada, to wyszedłby niezły osiłek. Zamiast tego mamy kogoś kto przypomina patyk. Jest tak bardziej za sprawą pohamowania i wstrzemięźliwości w sprawach jedzenia, niźli biedy. Nie stara się też zagłodzić. Po prostu unika obżerania się niczym wieprz, co niektórzy z miłą chęcią i regularnie praktykują. Pozostawmy w spokoju jego chuderlawe ciało i zabierzmy się za twarz, która jak wszak wiadomo, główną wizytówką człowieka. Poczynając od górnych partii. Ni to długie, ni to krótkie ciemne włosy. Zaczesane do tyłu. Czoło może wydawać się nieco duże, lecz jest to przez włosy zaczesane tak, a nie inaczej. Nad brązowymi oczyma znajdują się gęste brwi.  Nos prosty, lecz na końcu lekko zakrzywiony. Na dole dokładnie przystrzyżona broda czy raczej bródka. Na ogół Serwyn nosi czarny wams, a na nogi bardzo ciemne, lecz nie czarne nogawice. Buty również czarne. W całej tej czerni chodzi o to, że nie trzeba zastanawiać się co na siebie włożyć, gdy wszystko jest takie samo.

Serwyn jest drugim synem lorda rodu Vance, a dokładnie tej odnogi rodu wywodzącej się z Wayfarer’s Rest, uważanej przeważnie za tę dominującą. Nawet najstarsi już ludzie nie pamiętają  dlaczego ród Vance dzieli się na dwie osobne rodziny, tak po prostu jest i tyle, Serwynowi nie potrzeba więcej wyjaśnień w tej sprawie. Imię Serwyn nadano mu po znanym rycerzu, który żył i wsławił się w czasach, gdy żyły jeszcze Dzieci Lasu. Jego brat miał być rzecz jasna przyszłym lordem, Serwynowi przypadała za to inna rola. Pan ojciec nie życzył sobie kolejnego rycerza w rodzinie, za co Serwyn był mu później bardzo wdzięczny, chciał kogoś bardziej użytecznego. Toteż zamiast kłaść nacisk na szermierkę czy wojenne rzemiosło w ogóle, nacisk kładziono na znajomość sztuki zarządzania, pisania, czytania czy też liczenia. Nie zaniedbywano jednak znajomości walki, bo jak wszakże wiadomo najlepszym ochroniarzem jest swój własny miecz. Dzieciństwo i dorastanie Serwyna upłynęło na ciężkiej nauce, przyswajaniu sobie treści całej masy książek i ogólnie rzecz biorąc braku zabawy.
Po swym 16 dniu imienia stał się już prawie całkiem niezależny od rodziny. Nie chodzi tu o sam fakt bycia dorosłym, lecz o to, że podczas uczty z okazji dnia imienia ojciec Serwyna został otruty, gdy ten wznosił toast. Oznaczało to parę rzeczy, ale najważniejszą z nich był fakt odziedziczenia tytułu lordowskiego przez jego brata Lancela. Ani to Serwyna nie poruszyło, ani nie zaskoczyło, ojciec od dawna robił sobie wrogów wśród dworzan i wasali. Poza tym mieszał się w zbyt wiele spraw. To było tylko kwestią czasu zanim ktoś się za niego weźmie. Jest to jeden z kilku powodów, dla których stronił od dworskiego towarzystwa, powodów tych było znacznie więcej, lecz zbyt dużo ich się uzbierało, by wszystkie wymienić. Serwyn był człowiekiem ambitnym, toteż nic dziwnego, że ciągle próbował coś osiągnąć, nie zawsze w sposób uczciwy i prawy. Gdy już popadł w tarapaty, to wyciągał go z nich zawsze lord, pełen bratniej miłości do Serwyna, niestety nie odwzajemnionej. Okres edukacji skończył się dla niego, mimo to wciąż się edukował. Wciąż czytał książki i kształcił się, doskonalił swoją wiedzę.
Wracając do wkraczania w dorosłość, ojciec przed śmiercią zdołał zaręczyć go z jedną z córek lorda rodu Smallwood. Nawet ładną, zależy kogo spytać. Ślub odbył się dopiero kilka lat po pamiętnym dniu śmierci lorda Vance, było tak przez jeszcze zbyt młody wiek przyszłej żony. Ślub został rzecz jasna należycie skonsumowany. Na początku związku miłości pomiędzy Serwynem, a jego żoną o dość przyjemnie brzmiącym imieniu, Alayne, nie było, zaczęła się ona pojawiać późno, stopniowo wraz z upływem wielu lat. Lecz szybko przeszła ona w przyzwyczajenie. W tym czasie zmarł obecny kasztelan Wayfarer’s Rest, po którym Serwyn przejął stanowisko. Praca kasztelana była mimo początkowych obaw spokojna i wymagała zdolności, które posiadał. Poza tym, wkrótce zauważył , że pomimo usilnych prób i starań, jego żona wciąż nie dała mu dziecka. Pomysł, iż mogła być to jego wina wydawał mu się niedorzeczny. Uznał, że jest to celowe działanie jego małżonki i postanowił ją za to ukarać, nie bacząc na to czy rzeczywiście była w tym jej wina. Postanowił zrobić to na dosyć wymyślny sposób. Zapłacił paru ludziom, by ci ją zgwałcili i ciężko pobili nie rozpowiadając o tym nikomu. Cały misterny plan runął, gdy okazało się, że przesadzili nawet jak na gwałt i któryś w uniesieniu poderżnął gardło żonie Serwyna, tak to już bywa z seksem bez zabezpieczeń. Dwa dni po ich złapaniu urządził publiczną egzekucję wcześniej wspomnianych jegomości, by wyrazić swój smutek po stracie ukochanej. Wszystko to głównie na pokaz, wciąż żywił do niej żal i złość. Później sam już nie wiedział dlaczego,  miał czas gdy żałował. Jej ciało odesłano potem z kondolencjami do rodu Smallwood. Serwyn nie lubił się bawić w pochówki. Jednak po głębszym zastanowieniu stwierdził, że nie ma nad czym rozpaczać, w końcu i tak była bezużyteczna. Całkiem poświęcił się roli kasztelana na zamku. Jego brat Lancel był zbyt zajęty bardziej przyziemnymi sprawami, takimi jak zdradzanie żony czy polowanie. Za to Serwyn był odpowiedzialny za prawie wszystko co działo się na ziemiach podległych jego bratu, często wykraczał poza swoje uprawnienia. Świat stawał się coraz bardziej niespokojny, do Wayfarer’s Rest dochodziły wieści o wojnach pomiędzy rodami i absurdów na królewskim dworze. Wszystko to zwiastowało okazję, którą Serwyn miał zamiar wykorzystać.