Od dziecka wydawała się być najdrobniejsza ze wszystkich w rodzinie. Nawet najmłodszy brat zdążył prześcignąć ją we wzroście, co oczywiście nie przypadło jej do gustu. Marudzenie zostawiła na potem, rezygnując z chowania urazy do swoich możliwości względem losu jaki ją stworzył. Czasem wygląda na zaspaną, wtedy nie wiesz czy dziewczę zostało do krzty rozpuszczone i nudzi się całymi dniami, a może chce już odejść do swojej komnaty. Ma w sobie dużo energii, która po prostu czasem ją przerasta.
Mimo swojego wzrostu i wątpliwej postury, wygląda już jak prawdziwa kobieta. Rysy twarzy sugerują, że dopiero co wchodzi w okres dorosłości, ale śmiejące się oczy zaprzeczają jakoby była to dama w pełni ukształtowana. Mimo tego, zachowuje się jak przystało. Została nauczona jak się poruszać, reagować na inne osoby, sytuację. Wyprostowana sylwetka i jaśniejsza cera podkreślają, że jest córką jednego z lordów. I rzeczywiście, ma typowo baratheońską urodę. Włosy, choć brązowe, podchodzą pod czerń. Kiedy są mokre prawie nie można odróżnić koloru. Tęczówki, niesamowicie niebieskie z domieszką fioletu i czarną, małą kropką, której nikt nie dostrzega, a przecież majaczy gdzieś w prawym oku. Zgrabne dłonie, chytry uśmiech. A co przyodziewa na swe ciało? Najchętniej poszłaby boso hen w kierunku zielonych łąk, strumyków szumiących z wolna w płytkiej, chłodnej wodzie. Ale przecież jest córką lorda.

Biorąc powietrze w płuca przysięgała, że czuje całą sobą historię przesuwającą się przez każdy skrawek ziemi, po której chodzi. Bez przesadnego chwalenia tego co swoje, ani też potępienia wobec obczyzny. Traktowała świat jako jedną wielką zagadkę, ktoś mądry zauważył i nie omieszkał się podzielić swoimi przemyśleniami z młodą kobietą, że tak naprawdę świat widziany przez oczy jest... garstką tego co można odkryć.

Nie urodziła się w Końcu Burzy. Pani matka wprawdzie powinna zostać w zamku na dwa miesiące przed narodzinami córki, jednak rodzina zdecydowała się na podróż. Maester zapewniał o bezpiecznej dacie, jednak Orlaith, jakby nie słuchając nikogo, spojrzała na świat na dwa tygodnie przed wyznaczonym terminem. Najważniejsze było to, że dziewczynka urodziła się zdrowa.

Jakiś czas była najmłodszą osobą w rodzinie. Naśladowała starsze rodzeństwo patrząc na nich jak w obrazek. Orys, Allya, Aylward stali się dla niej wzorami, chociaż równie to bywało. Raz nawet rozpłakała się, że najstarszy brat ma narzeczoną. Nie zaniedbywała nigdy obowiązków domu, uczyła się odpowiednich dla damy rzeczy. Potrafiła grać na harfie, śpiewać, nawet haftowanie nie sprawiało dziewczynie problemu chociaż najchętniej rzuciłaby wszystko w czorty. A tańczyć... tańczyć nauczyła się później. Korzystając z tego, dla niektórych, przywileju bycia młodszym, pozwalała wypuszczać na świat naturę jakiej nikt nie znał. Wszystko mówią te oczy! Chciała uciekać, niestety powodzenie takich akcji należało do rzadkości. Wolałaby być gdzieś daleko poza murami zamku.
Przez lekkie nieposłuszeństwo dowiodła, że tak naprawdę należy do tego rodu wszczepiając głębokie korzenie. Dusza rwąca się do przodu tylko potęgowała ten akcent. Dzięki rozmowie z pewnym starcem zrozumiała pewne istotne rzeczy. Uspokoiła się i zwróciła uwagę na to, co faktycznie ważne. Miała bowiem pewien dar, z pozoru zwykły, niepotrzebny. Dzięki cierpliwości potrafiła uważnie słuchać, dobrze obserwować ludzi. Ich zachowania, reakcje, słowa, ton głosu. Potrafiła rozgryźć osobę w dziecinnych jeszcze domysłach swojej głowy. Z czasem potrafiła docenić ciszę. Rzeczy niedostrzegalne za pierwszym razem. Analizowała i wyciągała wnioski. Ów człowiek powiedział jej, że życie zależy od wyborów jakie podejmujemy. Nie ma żadnego przeznaczenia, czy losu, bo przecież wszystko składa się na przypadki. Jak rozgałęziony na kilka ścieżek trakt. Jak roślina, która zaczepiona głęboko korzeniami rozwija pnący się w górę pęd, umacnia trzon, buduje koronę. Uświadomił jej, że bez chęci rozwoju będzie należeć do bezsensownego motłochu. Nawet z krwią Baratheonów w żyłach. Od tamtej pory częściej można było ją spotkać z książką w ręku, piórem, które coś notuje, zamyśloną w sepcie, ale na co dzień - nadal pełną energii i dziwnych pomysłów. Dzięki wiedzy jaką zdobywa nie będzie tylko najmłodszą córką, ale może kimś więcej? Fascynują ją ludzie, nawet wrogowie. Wojna oraz nieznane dotąd dla jej oczu ziemie. Stare historie opowiadane przy kołysce. Może to wszystko istnieje naprawdę? Świat stał się przygodą i zagadką powoli odkrywaną.