Haggard

Temat: Haggard Sob Lis 30, 2013 1:38 pm

Haggard

Wiek: ok. 25 lat
Miejsce Urodzenia: Braavos
Stanowisko: Wolny strzelec
Ród: Brak

Wygląd:
Haggard to człowiek specyficzny. Trudno o nim powiedzieć, by był urodziwy, bo nie jest ani słusznej postury, ani nie ma szczególnie szlachetnych rysów. Przynajmniej na pierwszy rzut oka trudno zobaczyć w nim kogoś więcej, niż niedojrzałego młokosa. Jak na swój wiek, wygląda wręcz przeraźliwie młodo. Chudy, z lekko zarysowanymi mięśniami (od ciągłych ćwiczeń) i dość wysoki - tak można go pokrótce opisać. Wystarczy pobyć przez chwilę w towarzystwie przybysza z Essos, by zmienić opinię na jego temat. Blond włosy czesane przez wiatr, zielone oczy, zgrabny nosek i usta oraz charakterystyczne linie szczęki - to wszystko sprawia, że Haggard zaczyna wydawać się atrakcyjny. Dodatkowo, jest właścicielem tajemniczego wyrazu twarzy, bystrego spojrzenia i swoistej aury egzotyczności, która nie odstępuje go na krok. Jest proporcjonalnie zbudowany, nie posiada szczególnych znaków na ciele, pomijając kilka blizn tu i ówdzie, i co ciekawe, raczej dba o higienę, jak na kogoś o takim statusie społecznym. Nie nosi zarostu. Posiada niesprecyzowaną barwę głosu i chociaż aparatu mowy nie używa zbyt często, to kiedy już się odzywa, brzmi, jakby był wiecznie zachrypnięty. Jako szermierz prezentuje dość osobliwą postawę, stawia zdecydowane kroki, w walce zamienia je czasem na susy. Jego chód jest bezdźwięczny i lekki.

historia:
Opowieść blondyna zaczęła się ponad dwadzieścia lat temu, kiedy to przyszedł na świat w Braavos, jako dziecko jednej z kurtyzan. Wypadki przy pracy zdarzają się przecież nawet najlepszym. Pomimo miłości, jaką darzyła swojego syna, za namową rodziny sprzedała go bezdzietnemu, emerytowanemu wojownikowi i mistrzowi fechtunku, po trzech latach opieki, którą sprawowały nad chłopcem służki. Fechmistrz stosunkowo szybko pozbawił go dzieciństwa. Zastąpił je ciężką pracą fizyczną i psychiczną. Zadbał przy tym o edukację i podstawowe wykształcenie pociechy, przez co Haggard nauczył się czytać, pisać i rachować, choć z tym drugim nadal ma problemy. Podstarzały opiekun traktował go jednak bardziej jako inwestycję, niż potomka. Pozbawił go imienia, a ich relacje pozostały chłodne do samego końca. Mimo tego, blondasek korzystał z nielicznych chwil, kiedy mógł zachowywać się tak, jak przystało na swój wiek. Rozrabiał, czasem sam, czasem z grupą innych łobuziaków. Z wiekiem zaczął się dystansować do ludzi. Surowe wychowanie ojczyma nasiliło się, kiedy Haggard skończył lat dwanaście. Od tamtej pory regularnie ćwiczył się w szermierce, od biedy chwytając w dłoń włócznię lub noże do rzucania. Był szkolony w sztuce kamuflażu, pozyskiwania informacji na różne sposoby, kradzieży... cięty fechmistrz natomiast nie kwapił się, by wpoić blondynowi jakieś konkretne zasady, pozwalając mu samodzielnie wykreować kodeks moralny, bądź zająć stanowisko wobec religii i wierzeń. Koniec kształcenia przypadł na dwudzieste pierwsze urodziny bohatera. Haggard wyraźnie różnił się od swoich rówieśników. Był bardzo spokojny, wiecznie zamyślony, niewiele mówił i rzadko zdradzał jakiekolwiek uczucia. Czuł się odrobinę zagubiony, bez żadnego celu do którego mógłby dążyć, acz z perspektywami. Ciekawy świata, został wysłany przez ojczulka na jedną z kupieckich galer. Z pokładu na ląd zszedł dopiero w Westeros, a konkretnie w Królewskiej Przystani. Sama podróż była jedynie początkiem problemów młodzieńca i gdyby intuicja nie podpowiadała mu od dawna takiego obrotu spraw, pewnie by się załamał. Bez żadnego kompana u boku ani majątku do rozdysponowania, postanowił spróbować szczęścia w zupełnie nowym miejscu. Tułał się nieustannie, chwytając każdą dostępną robotę, niekoniecznie uczciwą, byle tylko zarobić na pajdę chleba i dach nad głową. W międzyczasie doskonalił swój niecodzienny styl walki oraz inne umiejętności. Drogi i szlaki stały się jego nowym domem. Podczas tych kilku lat poznał kulturę i obyczaje Siedmiu Królestw, a brak przywiązania i tęsknoty do życia w Braavos pozwoliły na szybką aklimatyzację w nowym środowisku. Podczas jednego ze zleceń udało mu się zdobyć ciekawy przydomek, który wkrótce ewoluował i stał się oficjalnym imieniem młodzika. Wiodąc tak proste życie, Haggard nie zaznajomił się z polityką i intrygami. Jako lekkoduch, starał się trzymać z daleka od takich rzeczy. Przestał nawet liczyć dni, które upływały od momentu przybycia do Westeros. Wprawdzie bywało, że chodził spać głodny, niemniej można rzecz, iż pomimo wątpliwie bajkowej młodości, w dorosłość wchodził z podniesioną głową, jako szczęśliwy człowiek. Los miał jednak wiele planów wobec blondyna i kto wie, może zamierza zakończyć jego sielankę...

ekwipunek:
- Lniana koszula.
- Skórzana, pikowana kurtka, podszyta kilkoma metalowymi płytkami w okolicach barków, z ukrytą kieszenią wewnątrz której schowane są jakieś drobne.
- Wzmacniane, skórzane nogawice.
- Wysokie, skórzane buty; są na tyle eleganckie, że bez przeszkód można domyślić się, iż zostały skradzione.
- Pozszywane ze sobą szmaty z różnego materiału, przypominające nieco wyświechtany płaszcz. Razem z kapturem tworzą funkcjonalne, wierzchnie odzienie, dobrze chroniące przed deszczem.
- Zwyczajny, nieco wyszczerbiony, ale bardzo wytrzymały półtorak.
- Krótka włócznia ze stalowym grotem.
- Pusty mieszek przy pasie oraz bukłak z wodą.
- Klaczka maści tarantowatej, stosunkowa młoda, nieoswojona w pełni, aczkolwiek posłuszna i lojalna.

Temat: Re: Haggard Sob Lis 30, 2013 2:28 pm

Wszystko w porządku. Najpóźniej w niedziele zostanie nadany kolorek.

Temat: Re: Haggard Sob Lis 30, 2013 2:39 pm

Skoro tak, to życzę miłej gry :)

Akcept :)