Celestine

Temat: Celestine Wto Lip 02, 2013 10:35 pm

Celestine

Wiek: 30 lat
Miejsce Urodzenia: Asshai
Stanowisko: Kurtyzana, właścicielka luksusowego burdelu w Królewskiej Przystani
Ród: bark

Wygląd:
Celestine to dojrzała i niebywale piękna kobieta. Ma silne ciało. Jest wysoka, mierzy sobie 178 cm wzrostu. Ma piaskowy kolor skóry, a mimo dojrzałego wieku próżno szukać u niej zmarszczek. Ma wysokie czoło, albo to zwyczajnie efekt nisko osadzonych nad oczami czarnych brwi. Kobietę zdobią jej grube czarne, falowane, sięgające pasa włosy i czarne jak noc oczy. Celestine nie ma ulubionego stylu ubioru, niemniej jednak zazwyczaj ubiera się bogato z dużą ilością ozdób i biżuterii. Mimo, że nie jest szlachetnie urodzoną damą - przynajmniej wedle kultury dzikiego Westeros, nie odstaje od tutejszych dam zarówno prezencją jak i manierami. Jest jednak zmienna. W jednej chwili ze zdobnej kreacji, wdzieje skórzane spodnie, albo lekki pancerz, w których czuje się równie swobodnie jak w jedwabiach.

Znak szczególny: ciemne, niemal czarne znamię na lewej łopatce przypominające spadającą gwiazdę.

historia:
Długo będzie opowiadać historię życia tej kobiety, gdyż dużo działo się przez te trzydzieści lat, które chodzi po ziemi. Przyszła na świat w dalekim Asshai jako pierwsze dziecko w rodzinie. Ma jeszcze brata i siostrę, ale nie dane jej było ich poznać. Jako trzyletnie dziecko została uprowadzona i sprzedana w niewolę. Z rodzinnych ziem, trafiła do Yunkai. Nawet tam była czymś egzotycznym, choć, nigdy nie trafiła do niczyjej kolekcji dziwów i cudów. Jako niewolnica została doskonale przeszkolona w miłosnej sztuce i jako dorastająca, piękna dziewczyna, bo dziewczynką po takim szkoleniu trudno było nazwać jakiekolwiek dziewczę, została sprzedana. Taki los niewolnika, z rąk do rąk i robić co pan karze. Była jednak zawsze silna i butna, miała ostry charakterek, za co była karana. Niektórych niewolników się chłosta innych głodzi, albo torturuje w inny sposób. Ona musiała zostać piękna i zdrowa, więc bito tak by nie uszkodzić skóry i nie zostawić blizn. Tą siłę dostrzegł jej nowy pan. Celestine zadowalała go nie tylko w łożu, miała w sobie coś, co zazwyczaj szybko gaśnie w niewolnikach, wolę życia, pasję, niezależność i charakter. Pan oddał ją więc swojemu dziedzicowi.
Młodzian był energicznym zdobywcą w wodzem pokaźnej grupy najemniczej. Z początku traktował Celestine jak rzecz, z której robił użytek nocami, dziewczyna zaś jego traktowała jak pana... nic więcej. To zaczęło się szybko zmieniać. Narodziło się uczucie, Simon, bo tak miał ów wojownik na imię uwolnił Celestine i wziął ją za żonę. Cóż to był za dobry krok! Szybko pojawiło się dziecko, które niestety z rodzicami zostać nie mogło, ci wciąż walczyli i podróżowali, to nie dla bobasa miejsce. Wnukiem zajęli się dziadowie co wszystkim wyszło na dobre. Piętnaście nastepnych lat było ciągłą podróżą, nauką i walką. Celestine miała całą pulę talentów, nie tylko w łożu. Niebywale szybko uczyła się rachować, miała talent do języków i broni. Mąż uczył ją fechtunku i niedługo potem kobieta stawała już ramię w ramię z mężem do każdej walki. Dobrze sprawia się mieczem, choć zdecydowanie bardziej woli długie łuki, sztylety i ukryte ostrza. Kobieta nigdy siłą rosłemu mężowi nie dorówna, wiedzieli to oboje, dlatego też Celestin bliżej jest do assassina niż do wojownika, dlatego też Simon opracował dla niej parę specjalnych karwaszy z ukrytym wysuwanym ostrzem, dobra, poręczna rzecz, o broni nie zorientuje się nikt, póki jej nie zobaczy, a kiedy ją zobaczy zazwyczaj za późno jest już na jakąkolwiek reakcję.
Nie zawsze wszystko jednak szło dobrze, musiało przyjść załamanie. Dziesięć lat później starły się dwie kampanie najemnicze walczące o prym na Wąskim Morzem. Cóż, to był za bój! Niestety. Simon Watażka poległ, z nim cała kompania. Celestine cudem udało się uciec. Zajeździła konia by wymknąć się pogoni drugiej kompani. Wiedziała co by ją czekało, gdyby wpadła w ich ręce, a nie chciała na powrót zostać zakuta w łańcuchy, albo co gorsza zabita, po masowym gwałcie.
Uciekła do Bravos. Tam walki skończyły się, przynajmniej w tej skali, w której dotąd były rozgrywane. Kobieta założyła zamtuz, stała się kurtyzaną, a dzięki swoim umiejętnością szybko zbiła majątek. Nie zapomniała też jak trzyma się broń. Nieliczni wiedzieli, że prócz tego, że kobieta potrafi robić użytek z tego co ma między nogami, potrafi też cicho, szybko i skutecznie zabijać.
Wrodzona ciekawość i przysposobiona od męża chęć poznawania, podróży i zdobywania, zmusiły kobietę do spakowania i przeniesienia interesu do Westeros. Cztery lata w Bravos zapewniły jej dostatek do końca życia i możliwość urządzenia Zamtuza Pod Pąkiem Róży w Królewskiej Przystani, w samej stolicy!
Dziś imię kobiety znane jest wszystkim kompaniom najemniczym za Wąskim Morzem, wszystkim kurtyzanom i ich klientom, w półświatku znana jako skrytobójczyni Celestine z Asshai. Biegle włada Mową Cieni Asshai, Giscarskim, Valyriańskim, językiem Żółtego Miasta, Dothrackim i kilkoma innymi. Od niespełna roku prowadzi w Królewskiej przystani luksusowy i egzotyczny Zamtuz Pod Pąkiem Róży, nie mając w tym konkurencji. Ot, to cała nasza Celestine z Asshai.

ekwipunek:

1. Luksusowy Dom Uciech w Królewskiej Przystani
- 10 pracownic NPC
- bogate wyposażenie budynku: garderoby z kreacjami i nie tylko, księgi rachunkowe i nie tylko, itp, itd.
2. Koń - czarny ogier
3. Dwa sztylety z bogato zdobionymi rękojeściami
4. Długi miecz ze zdobioną rękojeścią i grawerowaną dziwnymi symbolami klingą
5. Lekka zbroja płytowa
6. Łuk długi z czarnodrzewia
7. Dwa karwasze z ukrytym wysuwanym ostrzem, zaprojektowane i wykonane przez jej nieżyjącego męża
8. Kupa szmalu - znakomita część w Bravoskim banku oczywiście.

Nie wiem czy aż tak dokładna rozpiska potrzebna, a i tak pewnie czegoś zapomniałam.

Temat: Re: Celestine Sro Lip 03, 2013 11:00 am

Gotowe

Liczba postów : 124 Join date : 10/04/2013

Akceptuję.