Elmira

Temat: Elmira Sro Cze 05, 2013 10:41 pm

Elmira

Wiek:
23 lata
Miejsce Urodzenia:
Summerhall
Stanowisko:
Służka Lady Artemis Tully, skrytobójczyni
Ród:
Brak

Wygląd:
Kogo widzisz kiedy spoglądasz na Elmirę? Młodą, niewysoką dziewczynę o przeciętnym wyglądzie. Na pierwszy rzut oka z tłumu nie wyróżnia jej nic specjalnego. Ani nie jest piękna ani brzydka. Jej włosy o barwie pszenicy sięgają jej trochę dalej niż do ramion. Zazwyczaj nosi je rozpuszczone wokół głowy, gdy jednak pracuje związuje je w kok. Jedyną rzeczą, która ją wyróżnia wśród innych są oczy. Jedno ma barwę kasztana, drugie natomiast morza. Jej twarz zazwyczaj nie wyraża żadnych emocji, jest obojętna i zimna jak lód. Na jej ustach rzadko widnieje uśmiech, a nawet jeśli to nie jest to najprzyjemniejszy widok. Poza tym niewiele można powiedzieć o Elmirze. Jest bardzo szczupła, wręcz chuda. Niezauważana w tłumie porusza się cicho niczym myszka. Potrafi jednak być szybka i zręczna. Zazwyczaj można zobaczyć ją ubraną w skromną suknię jak przystało na służącą.

historia:
Elmira narodziła się pewnego letniego dnia jako córka służącej i piekarza na zamku Summerhall. Z początku była maskotką całej służby. Wszyscy rozczulali się jakie to niesamowite, że jej oczy mają różne barwy. Z czasem jednak tracono nią zainteresowanie i wszyscy zaczęli rozchodzić się do swoich codziennych obowiązków pomału zapominając o córce piekarza i służki. Nawet dzieci po jakimś czasie straciły zainteresowanie dziewczynką o niezwykłych oczach i zaczęły bawić się we własnym gronie. Wtedy o kilkuletniej Elmirze można było usłyszeć takie słowa jak ‘ Wiedźma’ i to nie w tym miłym znaczeniu. Tak mała dziewczynka pozostała w otoczeniu tylko własnej rodziny, jej rodziców i dwójki młodszego rodzeństwa – Kareny i Edmera. Pomagała matce w opiec nad gośćmi zamku, ścieliły razem łoża, prały pościele i zmywały podłogi. W wieku nastoletnim dostała nawet posadę opieki nad jedną z dam odwiedzających fortecę. Był to dla niej wielki zaszczyt, a ona wywiązała się z niego bardzo dobrze. Nie był to jednak szczyt jej marzeń. Dlatego mając około 15 lat odeszła z domu. W nocy, kiedy piekarze nie zdążyli jeszcze wstać, a służące już głośno chrapały. Wyszła tak po prostu nie pozostawiają żadnej wiadomości, nie informując o tym nikogo. Z łatwością udało ominąć jej się straże, których rozkład wart nie zmienił się od czasów jej narodzin. Gdzie poszła? Tam gdzie idą wszyscy pragnący lepszego życia, do stolicy Westeros. Co na pewno nikogo nie zdziwi, nie udało jej się znaleźć szczęścia. Tak, jak spora część ludzi, wylądowała na ulicy, bez dachu nad głową, bez bochna chleba w ręce. Wiele kobiet w jej wieku wybrałoby najpewniej inną drogę, w burdelach zawsze było pełno miejsc dla kobiet poszukujących czegokolwiek. Mimo to ona nie miała zamiaru upadać tak nisko. Przysięgła sobie, że nie zrobi tego w nawet najgorszym wypadku. Ale los jej nie sprzyjał i z każdym dniem było jedynie gorzej. Chodziła coraz bardziej chuda, mimo że co jakiś czas udało jej się ukraść coś do jedzenia. Mijały tak dni, tygodnie, miesiące. Aż pewnego dnia odnalazł ją pewien mężczyzna. Nic nie robił, jedynie patrzył. Elmira także nie odwracała wzroku, tylko odwzajemniała spojrzenie z całą mocą. Po kilku minutach wpatrzenia się nawzajem w siebie mężczyzna zaproponował jej jedzenie. I w dodatku nie chciał nic w zamian. Niechętnie ruszyła za nim, przecież i tak nie miała nic do stracenia. Jednak zamiast obiecanego posiłku, mężczyzna złożył jej kolejną propozycję. Aby została tym kim był on sam, skrytobójcą. To wydawało się wręcz niedorzeczne. Dlaczego akurat ona? Najpewniej ktoś doniósł, że sieje postrach na ulicy zabijając jakiegoś głodnego człowieka, który postanowił się jej przeciwstawić. Wtedy jednak dziewczyna nie miała o niczym zielonego pojęcia. Zgodziła się jednak, ponieważ jak mówiłam wyżej, nie miała nic do stracenia, a jedynie do zyskania. Otrzymała wtedy nie tylko ciepły posiłek, ale także nowe ubrania i czystą wodę. Dalej nie trudno domyślić się co się działo. Po dwóch latach postanowiła ruszyć dalej w drogę. Nie powrotną, wręcz w przeciwnym kierunku. Tym razem poinformowała swojego towarzysza o postanowieniu podróży. Nie mógł się nie zgodzić, ona była dorosłą kobietą, a on jedynie jej nauczycielem. Po długiej wędrówce i wielu wydarzeniach dotarła w końcu do Riverrun. Tam postanowiła zakończyć swoją wycieczkę i odpocząć trochę. Otrzymała posadę służki, taką samą jak jej matka. Z początku miała zamiar pozostać jedynie kilka tygodniu. Ale one zaczęły dłużyć się w miesiące, a następnie lata. Ostała tam u boku swojej Pani, do której przydzielono ją na stałe. W międzyczasie dotarły do niej wieści o Summerhall. Dziwnym sposobem obeszły ją jednak. Było jej jedynie trochę żal rodziny u boku, której dorastała. To także nie miało większego znaczenia. Odnalazła w życiu spokój, ostoję, a przynajmniej takiego jest zdania.

ekwipunek:
- suknie odpowiednie dla służącej
- długa czarna peleryna z kapturem
- kilka sztyletów
- parę fiolek o nieznanej zawartości
- sakiewka z niewielką ilością pieniędzy

Liczba postów : 465 Join date : 23/03/2013

Akceptuję :)