Lord Lannister nakazuje.


Armio mojego rodu, która dzielnie chciała podjąć walkę pod
Riverrun. Wydaję rozkaz, abyście powrócili do Casterly Rock jak najszybciej. Za tydzień odbędzie się ślub waszego dowódcy, Aarta. Żywię nadzieję, że zdążycie na czas, aby ze wszystkimi świętować ten wielki dzień dla naszego rodu, a także ludu nam podległego.

Wyruszajcie jak najszybciej.

Lord Lannister

Lancelu Tully, ostatni dziedzicu Riverrun,
początkowo przyjąłem Twój list z dozą rezerwy. Odkąd tylko sięgam pamięcią, zaś stosownych podpowiedzi gotowe dostarczyć będą trwałe zapiski kronik, mój dom oraz Twoją szacowną rodzinę zwykły łączyć niezmiennie poprawne stosunki oparte na zaufaniu i wzajemnym szacunku płynącym z obu stron. Rodzina, obowiązek, honor; te słowa nigdy nie były nam, Starkom z Winterfell, obce.
Odnajduję jednak w Twoich słowach pewną prawdę, młody Panie, do której postaram się odnieść najlepiej jak potrafię. For certes, cieniem na tej przyjaźni położyły się niedawne ambicje zajęcia Orlego Gniazda. Nie nam należą się przeprosiny, bowiem nie nam uczyniono ten afront, Lordzie Tully. Jak pewnie wiesz, pod dachem Winterfell gości obecnie przyszły mąż najmłodszej z moich cór, a mój nowy syn, Reinmar Arryn. Jutro w Bożym Gaju, w obliczu Starych Bogów, odbędzie się uroczystość zaślubin, która oficjalnie przypieczętowuje sojusz. Myślę, że rozumiesz już teraz w jak niewygodnej sytuacji stawia mnie Twoja prośba.
Jestem człowiekiem honoru w równie dużej mierze, co rozsądku. Rodrick Tully nie żyje, podobnie jego bracia, którzy stali za agresją. W świetle małżeństwa Artemis z Damonem Arrynem, a także otrzymania przez pokrzywdzony ród z Doliny stosownej kontrybucji wraz z rekompensatą ziemską nadaną przez samego króla Aerysa, uważam, że nie uczynię niczego złego, jeśli spróbujemy odtworzyć nić porozumienia. Do niczego dobrego nie zaprowadzą nas dalsze konflikty, a podtrzymywanie go zwłaszcza w Dorzeczu, kraju żyznych ziem, odbije się prędzej czy później na całych Siedmiu Królestwach. Zależy mi na zadowalających stosunkach z sąsiadami, chociaż granica między Północą a Dorzeczem zawiera się teraz jedynie w przesmyku ziem Mallisterów z Seagardu. Pozostaje mi jedynie spytać, czy rodziny znad Trydentu uznają Twoje zwierzchnictwo? Po blamażu na wojnie i ogólnym osłabieniu pozycji Riverrun, w siłę wzrosły z całą pewnością inne ośrodki, takie jak Harrenhal, Darry, Maidenpool.

W ostatnich słowach mojego listu pragnę życzyć Ci, Lordzie Tully, wytrwałości, siły oraz mądrości –

Winter is coming

Brandon Stark

Lord Winterfell
Królewski Namiestnik Północy

Lordzie Blackwood! Doszły mnie wieści o wymarszu twych armii, wszczynających jatki przeciwko rodowi Bracken. Na mocy pokoju królewskiego, Dolinie winieneś posłuszeństwo, a wszczynanie wojen bez wiedzy suzerena do uczynków karygodnych należy, bez względu na powody. Czekam na wyjaśnienia.

High as Honor!

Lord Arryn

Lordzie Tully. Piszę niezwłocznie w pacierzy ledwie kilka po tym, jak doszły mnie wieści o występkach między zwaśnionymi od dawien rodami Bracken oraz Blackwood. Spieszę z zapewnieniem, iż Vale nic wspólnego z napaścią nie miało, a Lord Blackwood działa bez naszej kooperacji bądź choćby wiedzy. Zapewniam, iż zależy nam na możliwie najprędszym wyjaśnieniu tychże terminów oraz ukaraniu winnych. Jednocześnie zastrzegam, iż Raventree Hall jest pod naszą jurysdykcją i jedynie ród z Vale ma prawo do wymierzania tam sprawiedliwości.

High as Honor!

Lord Arryn

L wie…
przyjmij proszę me najszczersze kondolencje z powodu tragicznej śmierci Twej niedoszłej pani żony lady Frey. Wiem, że być może jestem ostatnią osobą w Westeros, która powinna to pisać, ale uwierz mi, że wiem, co teraz czujesz… Dokładnie rozumiem, jakie mogą targać Tobą emocje, wątpliwości i jak wielki gniew ma prawo przepełniać Cię teraz na wskroś. Ubolewam nad tym, że nie mogliśmy porozmawiać przed Twym wyjazdem z Winterfell. Bardzo pragnęłam przekazać Ci słowa otuchy osobiście, zaoferować wsparcie i zwykłą rozmowę, która pozwoliłaby chociaż na chwilę poczuć ulgę. Być może me słowa zabrzmią teraz niestosownie i odbierzesz je jako nietaktowne, lecz uwierz mi, że ból, który w sobie nosisz z każdą chwilą będzie tracił na swej sile. Jestem przekonana, że kiedy ponownie przyjdzie mi Cię ujrzeć, zobaczę na Twej twarzy uśmiech. Pamiętasz ten, który malował się na mym obliczu? Czas leczy wszystkie rany, nawet te, które z pozoru wydają się głębokie. Proszę, zachowaj w pamięci taki obraz lady Frey, który nie pozwoli Ci ich stale rozdrapywać. Niechaj Siedmiu ma Cię w swojej opiece.

Twoja przyjaciółka

lady Jane Arryn