Shaiyra Darklyn

Aparycja

Shaiyra to drugie dziecko seniora rodu Darklyn. Już od małego wykazywała się żądzą przygód i ciekawością uważanymi za niewłaściwe dla dziewcząt ze szlachetnym pochodzeniem. Kiedy tylko nauczyła się chodzić, zwiedzała cały zamek bacznie badając każdy zakamarek swoimi dużymi, intensywnie niebieskimi oczami. Za każdym razem, gdy niania w końcu dawała radę odnaleźć ją w różnych dziwnych miejscach dworu i zanosiła do rodziców oczekując, że ukarzą oni dziecko, Shai rzucała im spod swoich długich, ciemnych rzęs urocze, niewinne spojrzenie, które ratowało ją przed największym wybrykiem. Może dlatego dla niektórych wydaje się być rozpieszczona. Taki sposób patrzenia został jej do dzisiaj i na niektórych wciąż działa.

Osiemnastolatka może poszczycić się 171 cm wzrostu(bardzo, jak na kobiety, wysoki wzrost), zgrabną, ale kobiecą sylwetką oraz długimi, smukłymi nogami. To wszystko zawdzięcza właśnie swojej dziecięcej ciekawości i energiczności. Dziewczyna nie lubi bowiem spędzać czasu siedząc w miejscu, dużo bardziej woli spacerować, bawić się z młodszym rodzeństwem na podwórku czy jeździć konno. Na obojczyku ma dużą bliznę, ciągnącą się od ramienia aż po szyję, która jest śladem po ataku wilka, jeszcze z dzieciństwa. Shaiyra nie lubi jej pokazywać, dlatego zawsze stara nosić suknie z rękawami oraz rozpuszczone włosy, falami opadające na piersi. Jeżeli ktoś jest spostrzegawczy i zauważy jej bliznę, dziewczyna tylko unosi dumnie głowę i szorstkim tonem odpowiada, że nie jest to dla niej istotne. Woli skłamać niż pokazać swoją słabość.

Młoda dama nie należy do kobiet, które lubują się w bogato złoconych tkaninach, z wymyślnymi wzorami i nadmierną ilością tiulu i bufek. Trzyma się prostego stylu, dobrej jakości materiału i nieskomplikowanych krojów w odcieniach bieli, jasnego fioletu i błękitu. Raczej nie nosi ozdób i ciężkiej biżuterii – zwykle ma na sobie tylko naszyjnik podarowany jej przez zmarłego brata oraz opaskę z białego złota układającą się w pędy bluszczu albo winorośli. To, co lubi najbardziej to jednak zwiewne, dornijskie tkaniny, w których nie czuje się skrępowana i usztywniona. Raczej nie uznaje gorsetów, Shaiyra nad życie lubi swobodnie oddychać, a gorsety bynajmniej w tym nie pomagają.

Dziewczyna ma też śmieszny nawyk ruszania brwiami, kiedy mówi. Jeżeli wciągnie się w konwersację jej brwi tańczą. Wszystko zaczęło się od tego, gdy w wieku siedmiu lat brat nauczył ją unosić jedną brew do góry. Nadal korzysta z tej umiejętności, kiedy chce podkreślić jakąś ironiczną uwagę lub zareagować sceptycznie na czyjąś propozycję, jej brwi jednak na tyle się już wyrobiły, że Shaiyra robi to nieświadomie.

Bywa tak, że Shai cały dzień chodzi z ustami zaciśniętymi w wąską kreskę. Kiedy jej wargi przyjmują taką pozycję należy się bać i co prędzej uciekać dziewczynie z drogi, ponieważ oznacza to, że coś naprawdę ją zirytowało. A to nie zdarza się często, bowiem ma ona dystans to świata i choć mylnie jest brana za wstrząśniętą lub zdenerwowaną, ona po prostu świetnie bawi się czyimś kosztem. Shaiyra to człowiek o wielu twarzach, oczywiście w przenośni, bo Boga bez twarzy jakoś nieśpieszno jej wyznawać. A matka zawsze jej powtarzała, że ma zadatki na aktorkę.

Biografia

Kiedy przyszła na świat, na dworze świeciło słońce, rażąc mieszczan po oczach i przypiekając ramion chłopów pracujących na polu od rana. Jej matka z wyczerpania spowodowanego porodem dostała wysokiej gorączki, co przeraziło pozostałą część rodziny. Na szczęście maestrowi udało się skutecznie ją zbić, dzięki czemu lady Darklyn mogła wkrótce wrócić do wychowywania nowo-narodzonego dziecka, jej pierwszej córki.

Shaiyra nigdy nie była jak inne damy dworu, nad czym ubolewali jej rodzice, szczególnie matka. Oni liczyli raczej na poukładaną dziewczynkę, którą wkrótce będą mogli wydać za mąż i poczynić tym jakiś wpływowy sojusz lub układ. Tymczasem ich córka, kierowana ciekawością i żądzą przygód wyczyniała cuda, by pokazać innym, że nie jest taka jak reszta. Kiedy miała pięć lat, z kowalskiego warsztatu wykradła miecz i niezdarnie ciągnąc go po ziemi zawlokła na plac ćwiczebny. Srogo jej się wtedy dostało od ojca. Miał nadzieję, że skutecznie wybije jej w ten sposób ciągotki do broni. Nie wyszło.

W wieku lat 7 udało jej się dosiąść jednego z najbardziej narowistych młodych koni w stajni i wyjechać na nim z dziedzińca. Kiedy ogier ją zrzucił była zdziwiona, ale szczęśliwa. Po raz kolejny została za to ukarana, tym razem dodatkowymi zajęciami wyszywania przez aż 30 dni. Dla nadpobudliwej Shaiyry była to istna katorga, ale lekcje zniosła dzielnie, starając się nie pokazywać swojej złości, by nie dać rodzicom satysfakcji. Od zawsze była dumna i wszyscy w zamku szybko się o tym przekonywali.

W 10 dniu swojego imienia wymknęła się z dworu, korzystając z faktu, że tego dnia do miasta przybywało dużo kupców i turystów, prosto do lasu. Sama, w butach i spodniach skradzionych młodemu giermkowi. To właśnie wtedy zaatakował ją wilk. Gdyby nie szybka interwencja patrolującego okolice żołnierza skończyłoby się na czymś więcej niż bliźnie. Spędziła wtedy niemal 2 miesiące w łóżku, zwijając się z bólu i powoli uspakajając swój temperament. To właśnie to wydarzenie sprawiło, że dziewczyna nabrała nieco dystansu do świata, przestała rozrabiać i przejęła się trochę bardziej swoim wyglądem, starając się ukrywać bliznę na wszelkie sposoby. Kilka się sprawdziło i stosuje je do dziś.

Shaiyra miała czwórkę rodzeństwa. Starszego i młodszego brata oraz dwie młodsze siostry. W zamku mieszkał z nimi także ich wuj, brat lorda. Dziewczyna raczej nie dogadywała się dobrze ze swoim rodzeństwem. Wyjątkiem był starszy brat, który jako jedyny  wiedział, gdzie zamierza wymknąć się jego siostra, co jej nie pasuje i kogo nienawidzi. Była w niego zapatrzona po sam czubek nosa. Zawsze chciała być tak jak on, skąd mogła się wziąć jej niezwykła chęć do nauczenia się władania mieczem. Ojciec jednak nigdy nie pozwalał córce na wzięcie oręża do ręki, co nie podobało się starszemu bratu. On, w przeciwieństwie do wszystkich szlachetnych rodów był zdania, że nadchodzą trudne czasy i dama powinna umieć się obronić. Kiedy Shai skończyła 13 lat sam uczył ją walki, oczywiście potajemnie. Gdyby ktoś się dowiedział, oboje mieliby przechlapane. Na szczęście ich nauka pozostała tajemnicą.

Podczas gdy ona niechętnie podchodziła do nauk rzeczy ściśle kobiecych, jej siostry świetnie się bawiły. Shai doskonale wiedziała, że jej siostry dużo bardziej nadawały się na księżniczki i kandydatki na żony. Ale los chciał, że ona była najstarszą córką lorda Darklyn i na niej spoczywał obowiązek godnego reprezentowania własnego rodu. Dlatego dwa lata później, kiedy skończyła 15 lat, zaprzestała potajemnej nauki ze starszym bratem i postanowiła nauczyć się jak najwięcej o byciu wzorową damą. Jakoś jej to szło, z początku nie najlepiej, ale po pewnym czasie była już całkiem dobra w odgrywaniu roli posłusznej i szlachetnej córki lorda. Tak, odgrywaniu, ponieważ w rzeczywistości nigdy nie potrafiła pogodzić się z tym, że musiała urodzić się na szlachetnym dworze. Zdawała sobie sprawę, że z punktu widzenia innych miała ogromne szczęście, ale czym jest dostatek w obliczu i pragnieniu wolności? Jedynie kolejną marną wartością, która sprawia uczucie szczęścia.

Jej brat zasmucony faktem, że dziewczyna poniechała nauki walki przystał wkrótce na propozycję ambitnego wuja. Chciał on wziąć udział w polowaniu na białego niedźwiedzia sprowadzanego z północy. Ale zamiast szczęścia i sławy przywiózł do domu tylko smutek i żałobę. Brat poległ bowiem na polowaniu u boku wuja, co było na tyle dziwne, że obaj by;i świetnymi szermierzami. Stryj Shaiyry nie mówił dużo o śmierci jej brata. Właściwie za każdym razem ucinał temat. Jego stosunki z pozostałą częścią rodziny stały się nieco chłodniejsze i bardziej oficjalne. Ojciec poległego w boju chłopaka nie ufał już do końca własnemu bratu.

Lord i lady Darklyn byli załamani stratą pierworodnego, wobec czego Shaiyra musiała chwilowo przejąć stery w rodzinie. Opiekowała się dzielnie rodzeństwem, podnosiła ojca na duchu, w międzyczasie znajdując zaufanego nauczyciela brata i ponownie powracając do nauki. Było to o tyle trudniejsze, że coraz więcej osób zwracało na dziewczynę uwagę. Kiedy jej rodzice wrócili do stanu sprzed śmierci brata, mogła z powrotem wrócić do życia lordowskiej córki i snucia planów związanych z odnalezieniem zabójcy swojego brata.

Jej młodszy brat rozpoczął przygotowania do zostania dziedzicem majątku, a siostry wróciły do dworskiego życia. Shaiyra zaprzestała trenowania walk, a w komnacie brata odnalazła jego miecz, który chowa bezpiecznie w skrzyni pod łóżkiem.

Ekwipunek

> Pies Raksha podarowany jej przez ojca w dniu 16 urodzin. Shaiyra nigdy nie chciała psa, który przypominałby myśliwskie ogary ich łowczego. Wolała zwierzę z lżejszym kośćcem, bardziej smukłe i o miększym futerku. Specjalnie dla niej lord Darklyn znalazł hodowcę, który miał na sprzedaż wymarzonego psa dziewczyny. I chociaż do złudzenia przypominał on wilka atakującego ją wtedy w lesie, to dziewczyny pokochała szczeniaka całym sercem i obecnie Raksha jest jej jednym z najbardziej zaufanych przyjaciół. Mimo faktu, że jest stosunkowo młody, ma tylko dwa lata, to nie odstępuje dziewczyny na krok i jest doskonale wyszkolony przez samą właścicielkę. Czasem zbyt szybko chce jej bronić, w efekcie czego warczy na nieznanych mu ludzi, ale pod czujnym okiem Shaiyry pies uczy się bycia spokojnym.

> Miecz znaleziony w pokoju brata, skrzętnie ukrywany przez dziewczynę. Krótko po śmierci brata przeszukała jego pokój, chcąc znaleźć ewentualne poszlaki wskazujące na to, kto mógł go zabić. Kiedy znalazła miecz, zauważyła, że był sporo za mały i za lekki dla chłopaka, dla niej za to pasował idealnie. Zabrała go więc razem z pochwą i schowała u siebie w pokoju. Tak na wszelki wypadek.

> Bransoletka z szafirem podarowana jej przez pewną ważną osobę w jej życiu. Nie nosi jej na ręce, ale zawsze ma przy sobie w małym, aksamitnym woreczku - na szczęście. Nikt nie wie, kto sprezentował jej tą biżuterię, bardzo mało osób wie o jej istnieniu, a Shai uważa go za talizman.

> Sztylet z rączką smoka chowany każdej nocy pod poduszkę, a rano odkładany w bezpieczne miejsce. Córka lorda Darklyna stała się nieufna po przymusowym opiekowaniu się rodziną, gdy poległ jej starszy brat. Poza tym zawsze uczył ją, że ostrożności nigdy za wiele. I tego samego zdania jest sama Shaiyra. Zresztą nie widzi nic dziwnego w broni pod poduszką, która ma służyć za zabezpieczenie. Oczywiście lepiej byłoby, gdyby rodzice nie dowiedzieli się o tej formie zapewniania sobie bezpieczeństwa. Na razie nic nie wiedzą, więc nie ma problemu.

> Ogier Abellarion, - ten sam, którego w wieku 7 lat dosiadła. Wybaczyła mu to, że zrzucił ją z siodła. Był energiczny i młody, tak samo jak ona. Zaprzyjaźnili się jednak, a ojciec i stajenny pozwolili jej zatrzymać konia. Ogier ma już 12 lat, jest spokojny, lecz nadal szybki i wytrzymały jak kiedyś.

Oprócz tego oczywiście skrzynia sukni z porządnych materiałów, w minimalistycznym, ale szlachetnym stylu, płaszcz z futrem z białych norek, pieczęć rodowa, sakiewka złotych smoków, smakołyki dla psa i dobrej jakości siodło oraz ogłowie.

acidbrain