Gebbeth od zawsze uchodził za przeciętnej urody mężczyznę. Brzydki nie był, ale i wielu przystojniejszych dało się znaleźć. Głównym jego problemem był zapewne wzorst. 166cm które osiągał, były znacząco poniżej normy zwłaszcza jak na osobę która nigdy na niedostatek narzekać niemogła. Ratowała go sylwetka, po której od razu widać było iż to mężczyzna silny i wysportowany. Jego ciało było dobrze umięśnione za sprawą dobrze przestrzeganych i nigdy nie zaniedbywanych treningów. Miał szare oczy i krótkie ciemno brązowe włosy, krótko ścięte. Dość często marszczył czoło, co nadawało mu wiecznie zamyślonego i nieco niezadowolonego wyrazu twarzy. Sama twarz obarczona była też sporym wyzwaniem jakim był nos, który w oczach tylko Gebbetha, był zbyt wielki i był źródłem wielu jego problemów, jako iż był to jeden z nielicznych jego kompleksów. Zarost z rzadka przycinany lubiał osiągać mniej lub bardziej wielkie długości, zawsze jednak był obecny na twarzy Gebbetha. Ci którzy mniej go znali mawiali że pewnie pod burzą czarnych włosów chowa jakąś brzydką bliznę. Były to oczywiście tylko podłe plotki. Niemniej Gebbeth miał pewne defekty ciała, nabyte na szczęście - nie wrodzone. Jednym z takowych była cienka blizna biegnąca 1.5cm na lewo od prawego sutka, 3cm w dół oraz 1cm w górę, szeroka na nie więcej niż 0,2cm. Nie posiadał też małego palca u lewej nogi. Gebbeth wolał luźne stroje, zrobione z lekkich i zwiewnych tkanin albo ze skóry. Nie bardzo interesowało go to, czy przystoi mu chodzić w takich strojach, aczkolwiek szanując decyzje rodu, oficjalnie poruszał się tylko w drogich tkaninach. Na polu bitwy starał się nie ubierać zbyt ciężko, najczęstszymi elementami obronnymi były skórzane nagolenniki, takie same acz ćwiekowane karwasze oraz cienki stalowy napierśnik. O charakterze Gebbetha nie mówiło się na zamku zbyt wiele, a jak już to po cichu i za jego plecami. Był on zawsze bowiem skryty i milczący, pogrążony we własnych nieznanych nikomu myślach. Mężczyzna nader religiny, modlący się do samej "Śmierci", być może poszukujący jej? Prócz jego skrytości wartymi odnotowania cechami były na przykład lenistwo, które objawiało się raczej przez niewielkie zaangażowanie w sprawy maście wszelakiej i podążanie niczym kot, własnymi ścieżkami. Dopiero zmuszony słowem osób które szanował lub też z własnych pobudek słuchał zmuszały go do wykonywania czynności nader irytujących. Jedną z nielicznych czynności jakim oddawał się z przyjemnością była bitka, czym szybko zaskarbił sobie szacunek wielu ludzi, tym bardziej że w czym jak w czym, ale w tym był dobry.

Gdy pierwsza żona Lorda Qorgyla umarła, ten zmuszany do kolejnego małżeństwa szukał jakiejś formy zemsty na swoim ojcu. Toteż wybranką została córka bogatego kupca z Braavos. Oczywiście ród oponował przeciw związkowi z nie szlachetnie urodzoną ale po wielu rozmowach zdecydowano zezwolić na ślub, zyski mimo wszystko były spore. Lord szybko odkrył iż kobieta ta owinęła go sobie wokół palca a on zakochał się w niej mimo że z początku miała być jedynie pomstą na Ojcu. Rok po ślubie powiła mu dziecko jednak zmarła przy porodzie. Oszalały z rozpaczy Lord z początku chciał zabić swego syna, ostatecznie jednak wysyłał go do jego dziadka, do Braavos, nie mogąc oglądać dziecka które przypominało mu o jego stracie. W Braavos Gebbeth wiódł życie nie wiele gorsze od tego jakie miałby w Sandstone, mimo to czuł że czegoś mu brakuje. Nie żywił urazy wobecj ojca, nie dlatego że rozumiał motywy jakie nim kierowały, a dlatego że już od dziecka Gebbeth był dziwny i po prostu ta sprawa nie zaprzątała jego głowy. Zdecydowanie bardziej przejmował się własnym nosem, przez co nie raz wdał się w bójkę z osobami które wiedząc o jego słabości nie raz mu ją wytykały. Gdy skończył jedenaście dni imienia, poznał swego mentora, starego bezdomnego z ulic Baavros, który za czasów swej młodości był wielkim wojownikiem aren wolnych miast. To on nocami, nauczał młodego chłopaka sztuki władania mieczem czy rzucania Dzirytami, choć w tym zbyt dobry nie był. Gdy jego mentor umarł, gdy Gebbeth miał szesnaście dni imienia, poprosił swego dziada o nauczyciela fechtunku. Ten uważając Gebbetha za żółto dzioba zaczął go uczyć niesamowicie prostych rzeczy, co Gebbeth mu wypomniał, zaznaczając też że jeśli mężćzyzna nie umie wiecej, to zdecydowanie nawey on go pokona. Ugodło to w dumę mężczyzny który postanowił dać chłopakowi nauczkę, nieopacznie jednak ranił go zbyt mocno rozcinając głęboko skórę na jego piersi. Przerażony zaczął się płaszczyć, chłopak jednak nakazał mu wstać i walczyć i wtedy podczas pojedynku skrócił mężczyznę o głowę. To właśnie wtedy zdał sobie sprawę iż jego mentor przed śmiercą nauczył go wszystkiego co sam umiał. Kolejni, mądrzejsi już nauczyciele szkolili go w rzutach Dzirytami, jeździe konnej czy na wielbłądzie oraz samoobrony. Uczył się też strategii, czyania, pisania, geografii oraz polityki westeros. Gdy skończył dwadzieścia dni imienia został wyznawcą R'hllora, oczywiście tylko na pokaz bowiem wewnątrz wierzył jedynie w śmierć. Dwa dni imienia później, przybył posłaniec z Sandstone, jego Ojciec go wzywał. Gebbeth spakował się i ruszył więc wraz ze swym wiernym wielbłądem. Gdy tylko dopłynęli do Sandstone ojciec wydał mu polecenie pozostania w domu, a także w pokrętny typowy dla szlachty sposób przeprosił syna za to że wygnał go gdy ten był niemowlakiem. Pierwszy rok w Sandstone upłynał Gebbethowi na poznawaniu miasta, ludzi oraz własnego rodu. Dwóch wujków nie dażyło go sympatią, to samo tyczyło się jego starszego brata. Starsza siostra oraz nieznane Gebbethowi kuzynostwo - zawsze ich bowiem unikał - mieli co do niego mieszane uczucia i nastawienie. Jedynymi życzliwymi mu osobami w zamku byli więc - prócz ojca - młodszy brat Gebbetha, trzecia żona jego ojca oraz dziadek. Mimo to cały zamek szybko przekonał się o zdolnościach bojowych Gebetha, nie tylko gdy pokonał dowódcę straży ale i gdy w fechtunku wygrał ze swym starszym bratem. Gdy nastał dwudziesty trzeci dzień imienia, poprosił ojca o możliwość zostania mistrzem miecza Sandstone i uczenie walki nie tylko młodszego brata ale i resztę rodu. Była to jego jedyna prośba od przybycia do Westeros toteż Lord nieoponował, jednak zaznaczył iż wkrótce jako jego syn, będzie musiał przysłużyć się rodowi i wziąć sobie żonę z jakiegoś szlachetnego rodu co by umocnić pozycję Qorgyle'ów.