Megara należy do tych kobiet, które zdecydowanie wyróżniają się z tłumu, nie tylko dzięki swojemu wzrostowi (mierzy sobie prawie 170cm), ale również dzięki olśniewającej urodzie. Warta zapamiętania twarz Megary jest smukła i zazwyczaj trudno odczytać z niej jakiekolwiek emocje, okalają ją długie, idealnie proste i ciemne włosy. Jasne oczy dziewczyny są koloru letniego, bezchmurnego nieba. Jest szczupła lecz zgrabna i nieco umięśniona, co niewątpliwie jest skutkiem wieloletnich ćwiczeń walki z bratem oraz jazda konna. Dziewczyna posiada perłowy uśmiech, który zestawiony ze złowieszczym błyskiem w oku sugeruje zazwyczaj tylko kłopoty. Od małego uczona ją dumnej i wyprostowanej postawy, i choć w dzieciństwie trudno było jej to wpoić i widywano ją wiecznie zgarbioną. Przebywając z Aletheą, nauczyła się pewnie stąpać po ziemi.

Na dworze jako nosi wyszukane i bogato zdobione suknie, eksponujące jej figurę i kobiece walory. Natomiast poza nim można ją najczęściej spotkać w kostiumie, składającym się z koszuli i spodni, przeznaczonym do jazdy konnej oraz w ciasno splecionym warkoczu.

Megara urodziła się jako trzecie dziecko szlacheckiej rodziny Grimm. Ojciec każde swoje dziecko darzył miłością ogromną, ale to właśnie Megara potrafiła rozczulić jego dobre serce. Natomiast matka dziewczyny od samego początku miała dla swoich córek gotowy plan - pragnęła wydać je jak najszybciej za mąż, najlepiej za bogatych szlachciców lub członków rodziny królewskiej.
Od małego Megarze przypadała rola piastunki, podczas gdy jej starsza siostra podróżowała, Meg musiała zajmować się dwiema młodszymi siostrami. Również i część obowiązków domowych spadało na nią, gdy najstarszy i w zasadzie jedyny brat Megary był rycerzem gwardii królewskiej. Dziewczyna najbardziej ze swego rodzeństwa kochała właśnie brata, Torrence. To on, gdy byli młodsi, opowiadał jej zasłyszane opowieści o magicznych stworzeniach, o smokach, o przygodach na morzu i innych krajach. W późniejszym okresie, gdy tylko pojawiał się w rodzinnych stronach, oswajał ją z mieczem, nauczył ją łucznictwa oraz łowienia ryb. Przede wszystkim jednak, zaraził ją miłością do koni.
Osiągając 9 dni imienin, Megara musiała opuścić swój rodzinny dom i udać się na dwór Tyrellów. Ojcu zależało na edukacji i starannym wychowaniu jego ukochanej córeczki, z kolei matka Meg liczyła na to, że chociaż tej córce uda się rozkochać w sobie jakiegoś wysoko postawionego lorda. Zwłaszcza. że najstarsza córka bardzo ją zawiodła.
Megara nigdy nie sprawiała problemów, szybko się uczyła, przyswajała dobre maniery, kształciła poprawną retorykę, zaczęła zachowywać się tak jak na damę przystało, choć trudno było jej się rozstać z nieustannym przebywaniem w lasach na swoim rumaku w jakimś odizolowanym miejscu. Była jednak pokorna i posłuszna. Z czasem stała się towarzyszką, a zarazem powierniczką sekretów młodszej córki lorda Tyrella. Dzięki swojej lojalności, pomocy oraz wesołemu usposobieniu zyskała sobie sympatię Alethei, co pozwoliło jej stać się najbliższym przyjaciółką córki Tyrella. Nie odstępowała jej na krok i od tamtej pory już zawsze podróżowały wspólnie. Megara w ten sposób uzyskała dość dobrą reputację na dworze. Wiązało się to niestety z tym, że odkąd skończyła jedenaście lat nie spędziła ze swoją rodziną więcej niż zaledwie paru dni. Mimo to, matka dziewczyny wcale nie dostrzegała braku córki, wręcz za każdym razem, gdy ją widziała utwierdzała Megarę w przekonaniu iż następnym razem nie powinna pokazywać się w domu bez narzeczonego.
Meg miała piętnaście lat, gdy wieść o zaginieniu jej najstarszej siostry dotarła do Wysokogrodu. Dziewczyna bardzo się zaniepokoiła i niemal natychmiast chciała wyruszyć na poszukiwania siostry. Tym bardziej, że list od jej brata, który za bardzo pokochał hazard, dołożył jej tylko jeszcze więcej zmartwień. Jak głosiła jeszcze później wieść od ojca, ich rodzina popadła w długi, głównie z winy Torrence, w długi tak potworne, że ciężko było to spłacić. W związku z tym, Megara została obciążona obowiązkiem szybkiego zamążpójścia za kogoś, kto zdołałby wyciągnąć ich rodzinę z kłopotów majątkowych. Na szczęście Alethea obiecała Megarze pomoc w odnalezieniu godnego kandydata. Dziewczyna wbrew temu, co podpowiadało jej serce, musiała pozostać na dworze.
Została. I tak przez dwa lata dość kapryśnie odnosiła się do wszystkich swoich adoratorów. Bynajmniej nie wynikało to z próżności, jak sądzili odrzuceni mężczyźni, a z przekonania, że małżeństwo powinno być zawarte z miłości a nie z przymusu. I co ważniejsze i istotne dla samej Megary, obarczenie kogoś związkiem małżeńskim powinno mieć miejsce w nieco późniejszym wieku, bo póki co Meg skrycie marzyła o przygodach, podróżach i walkach. Na nic to jej jednak było, ponieważ musiała poddać się woli rodziców, presji zamążpójścia i swoim dworskim obowiązkom.