Ysmay nie jest klasyczną pięknością, ale ma w sobie pewną dzikość, która przyciąga do niej mężczyzn. Charakteryzuje ją niski wzrost i szczupła, a nawet chuda sylwetka. Porusza się z kocią zwinnością właściwą doświadczonym łucznikom.
Ysmay ma skórę jasną jak kość, wydaje się być bardzo krucha i delikatna, lecz jak każdy Dziki potrafi się doskonale bronić. Jej płomiennorude włosy sięgają pasa. Ma drobne rysy twarzy - zadarty nos, małe usta, na których często gości kpiący uśmieszek oraz lekko zaróżowione policzki. Z jej dużych, szarych oczu emanuje tęsknota i smutek.
Ludzie powiadają, że jest pocałowana przez ogień. Wydaje się, że płynie on także w jej żyłach - mimo nieustannego mrozu panującego za Murem, Ysmay nigdy nie nosi futer. We włosy często wplata pióra.

Ysmay przyszła na świat jako pierwsza i jedyna córka Haldira - przywódcy klanu Spolosercych - jednego z najpotężniejszych klanów dalekiej północy. Jej matka zmarła przy porodzie.
Ojciec starał się wychowywać ją najlepiej jak umiał, a nawet ją rozpieszczał, na tyle na ile pozwalały warunki. Mimo to Ysmay nie umie czytać ani pisać.
Mając 11 lat odkryła w sobie dar wnikania w umysły innych istot. Wtedy też zaczęła wymykać się z obozowiska na długie samotne wędrówki. Podczas jednej z takich wypraw spotkała orła. Gdy wniknęła w jego umysł poczuła z nim więź głębszą i bardziej intensywną niż z jakimkolwiek innym stworzeniem. Nadała mu imię Galdor. Od tamtej chwili stali się nierozerwalnie złączeni więzami zrozumienia i przyjaźni możliwej tylko między wargiem a jego zwierzęciem.
Ojciec początkowo chciał zakazać ukochanej córce dalekich i pełnych niebezpieczeństw wypraw ze względu na zagrożenie, jakim są Inni, ale dowiedział się o darze Ysmay i o Galdorze przystał na nie.
Ysmay, jak każdy Dziki, jest zaprawiona w boju. Od wielu lat strzela z łuku. Potrafi się także posługiwać sztyletem. Dowiodła tego w wielu bitwach z Innymi. Odznacza się męstwem, odwagą, sprytem i przejawia talent strategiczny.
W przeciwieństwie do reszty Wolnych Ludzi nie darzy nienawiścią ludzi zza Muru. Od dziecka, słuchając opowieści swoich współplemieńców,odczuwa zafascynowanie lordowskimi zamkami i z tęsknotą spogląda na południe. Mimo wszystko swoją przyszłość widzi po północnej stronie Muru, gdyż z zasłyszanych opowieści wie, iż Południowcy nie darzą sympatią Dzikich, a  w szczególności wargów.
Ze względu na swą nietypową urodę ma wielu adoratorów, lecz żadnemu nie udało się zdobyć jej serca. Wciąż czeka na tego jedynego.