Ahari większość swego wyglądu odziedziczyła po ojcu- Maegorze Targaryenie. Jasna cera, ostre rysy twarzy i włosy w barwie białego złota tak typowe, dla rodu Smoków. Nawet oczy w odpowiednim świetle zdają się mieć delikatnie fiołkową barwę. Jednak normalnie są jasnoniebieskie. Po swej matce dziewczyna odziedziczyła jedynie sylwetkę. Wysoka i szczupła, jednak z lekko zarysowanymi mięśniami. Dość szerokie biodra i wcięcie w tali nadają jej sylwetce kobiecości, choć, stety czy niestety, dziewczyna nie może się pochwalić ładnym dekoltem o odpowiednim rozmiarze.
Wychowywała się z wiedzą o tym, kto jest jej ojcem i czuje się bardzo blisko związana ze Smokami. Za ród Targaryenów zabiła by i oddała własne życie. Widać to zresztą po niej. Porusza się z gracją i pewnością siebie. Zawsze wyprostowana, nigdy się nie garbi. Widocznym jest, iż uważa się za nieco lepszą od innych bękartów. Przyodziewa się co prawda skromnie- tak, jak na jej status przystało, jednak tylko w czerwień i czerń. No dobrze, głównie czerń z elementami czerwieni. Co jedynie podkreśla jej jasną cerę, niemal białe włosy, ostre rysy twarzy i szczupłą sylwetkę.
Na pierwszy rzut oka widać po niej, że ma w sobie Smoczą Krew. Choć nie jest tak piękna jak czysto krwiste Smoczyce. Jej rysy twarzy mają w sobie więcej ostrości i dzikości, ciało jest bardziej kościste a oczy lodowo błękitne.

Urodziła się na Smoczej Skale szesnaście lat temu, jako córka służki rodu Targaryenów i jednego z przedstawicieli tego znakomitego, królewskiego rodu. Matka przez pewien czas nie chciała się przyznać do tego, który ze Smoków jest jej ojcem, jednak w końcu, mając pięć lat poznała tak ważne dla niej imię. Maegor. Zostało jej wtedy tez bardzo dokładnie wyjaśnione, jak ważne jest, by znała swoje miejsce w szeregu. Była bękartem. Naturalnym dzieckiem. Owocem namiętności. I nic poza tym. No, prawie nic. Płynęła w niej krew Smoków. Zabrudzona, rozrzedzona. Ale zawsze.
Tego dnia też po raz pierwszy stanęła przed swym ojcem. Czy owy dzień zapadł jej w pamięć? Czy pamięta go dokładnie, jakby to było wczoraj?
Lubi tak myśleć. Choć wie, że pewnie wiele z tego co pamięta nie jest prawdą a jedynie wytworem wyobraźni. Jednak mogła by przysiąść, że tego dnia odziana była w swoją popielatą sukieneczkę, a w śnieżnobiałych włosach zaplecione miała czarną i czerwoną wstążkę. Stała dość niepewnie spoglądając na mężczyznę, którego już nie raz nie dwa widziała. tym razem jednak wydawał jej się bardziej... bliski? Realny i nierealny zarazem.
Zawsze był z rodziny królewskiej, teraz był kimś więcej, był jej ojcem.
Jest pewna, że pamięta jak ukucnął i przyglądał jej się bardzo uważnie. Że omal się nie udusiła, bojąc się oddychać. Przekrzywił głowę, uśmiechnął się w ten dziwny, dziki sposób. W sposób, jaki i ona się uśmiechała.
I nic nie mówiąc wstał i odszedł. Nawet nie patrząc na jej matkę.
I choć to właśnie matka dawała jej swą miłość, tuliła do snu, czesała włosy, ubierała i uczyła wszystkiego. To zawsze on był bliższy jej serca. To on był dla niej tym najlepszym i najwspanialszym.
Nawet, jeśli nigdy mu tego nie powiedziała. Nawet, jeśli jedynym, co od niego dostała do przelotne spojrzenie, ledwo dostrzegalny uśmiech. Ich uśmiech.
Nic więcej. Nigdy. Jednak coś, co dla innego było by niczym, dla niej było najistotniejszą rzeczą na ziemi.
W duchu lubiła więc mówić sobie, że jest smokiem. Nieco pokracznym, małym, ale smokiem. Już rok później zaczęła pracować dla rodu swego ojca. Początkowo jako pomoc kuchenna. Obierała warzywa, przynosiła ze spiżarni potrzebne kucharce rzeczy, sprzątała. Gdy miała lat dziesięć zaczęła podawać śniadania, przystawki i kolacje. Rodzina szybko doceniła jej cichy chód, ładną prezencje i zwinność z jaką poruszała się po dworze.
Została zabrana do Królewskiej Przystani, by być służką na prawdziwym zamku. Pierwszy raz w życiu opuściła Smoczą Skałę mając dwanaście lat i czuła się z tym dziwnie. W końcu Smocza Skała była jej domem. Należała tam. Pierwszy raz była gdzieś obca.
Jednak jest smokiem, prawda? Jej krew jest nieczysta, jednak jest krwią smoka. Musiała dać sobie radę. Nie mogła zawieść swojego rodu. Po kilku miesiącach znała już najważniejsze skróty i zakamarki w zamku, po roku poruszała się po nim, jak gdyby tam się urodziła.
Robiła wszystko, by być najlepszą i najmilej widzianą z dziewcząt służących na zamku. I choć jej sercu bliżej było do nauki walki stała się jedną z lepszych w układaniu włosów. Umiała doradzić jeśli chodzi o dodatki dla dam. Subtelnie i delikatnie, jednak trafnie. Przydało się też jej doświadczenie w kuchni. Szybko nauczyła się kto co i w jakich okolicznościach lubi jeść i pić.
Szybko pięła się w górę po szczebelkach kariery. Bo w końcu bycie służką na dworze króla to kariera, o jakiej większość dziewcząt może tylko pomarzyć.
Zwłaszcza ona. W końcu jej jedynym marzeniem jest służyć Smokom. Cóż innego mogła by robić w życiu?

Teraz ma lat szesnaście i wyrosła na wysoką, młodą kobietę, która może nie powala urodą, jednak ma w sobie to przedziwne coś. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę, jednak nie umniejsza to jej pewności siebie. Praktycznie całe życie spędzone na dworze nauczyło ją umiejętności pojawiania się i znikania w odpowiednim momencie, odczytywania zachcianek i potrzeb wyżej urodzonych oraz zauważania rzeczy, które dla innych są niezauważalne.
I choć jest osobą dumną i próżną potrafi to kontrolować.
Zna swoje miejsce.
Jest bękartem, nigdy nie zostanie uznana. Nawet tego nie potrzebuje do szczęścia. Jej ojciec nigdy nie kochał jej matki. Ona sama dawno temu przestała już ją kochać. Nie chce wyjść za księcia z bajki. W zasadzie w ogóle jej do ożenku nieśpieszno, a jej największym marzeniem jest zostać główną służką królowej.
Bo i co innego, lepszego mogła by osiągnąć?

Nie znaczy to jednak, iż jej życie towarzyskie nie istnieje. Wręcz przeciwnie. Ahari wdała się w swoich rodziców. Oczywiście musi uważać by jej gorący temperament nie zaszkodził jej w karierze, jednak zdarza jej się być w karczmie. Często taki wieczór kończy się na igraszkach z poznanym owego wieczoru mężczyzną. Nigdy jednak nie przesadza z alkoholem. Pilnuje tego, by na drugi dzień być czystą, świeżą i gotową do pracy.