Sebastian to wysoki, nieco przygarbiony od przeglądania rachunków mężczyzna o obłej twarzy, która mogłaby się wydawać serdeczna gdyby nie poważne oblicze właściciela. Skórę ma zaniedbaną, widocznie smaganą morską bryzą i promieniami słońca, przez co trudno określić jego wiek, oscylujący między trzydziestoma, a czterdziestoma laty. Rzadko się uśmiecha, tylko wtedy, gdy wymaga tego sytuacja, musi oczarować klienta. Prowadzi ascetyczny, ale schludny tryb życia o czym świadczy jego prezencja. Gładko ogolony, ubrany w ponadczasowe, skromne i skrupulatnie wyprasowane szaty o barwie eleganckiej czerni. Fryzurę nosi krótką, idealnie przystrzyżoną z jednym tylko niepokornym kędziorkiem będącym oznaką szczypty ekstrawagancji w tym stonowanym człowieku. Mówi powoli, wyraźnie i flegmatycznie, z rzadka gestykulując i posiadając skromną mimikę twarzy, jednakże nie ma mowy o nieśmiałości. Niezwykle trudnym jest określić także jego aparycję, skrywaną pod luźnymi szatami, ale zważywszy na, niepasujący do charakteru Havelocka, energiczny, lekki chód można przypuszczać, iż jest osobą szczupłą.

Ród, jego historia i majętność jest oznaką statusu szlachetnych Domów Westeros. To właśnie dzięki swoim korzeniom sprawują władzę i dyktują prawa obecni Lordowie. Król jest królem właśnie dlatego, że jego przodkowie ujeżdżając przerośnięte jaszczurki ziejące ogniem zastraszyli cały kontynent. Inni zdobywali pozycje w pojedynkach jak pierwszy z Baratheonów, mariażami lub awansowali w hierarchii ze sług, niemal urzędników do pozycji Lordów dzięki cierpliwości i umiejętnościom podlizywania się odpowiednim ludziom jak było to w przypadku Tyrellów. Faktem jest jednak, że któryś z ich ambitnych przodków musiał zdobyć dla swego potomstwa tą wysoką pozycję. Musiał powiedzieć "teraz ja będę rządził". Tak było w przypadku dziadka Sebastiana, żeglarza z Essos, który na statku kupieckim pierwszy raz przybył do Siedmiu Królestw. Królewska Przystań, gdyż to tam dopłyną statek, okazała się wielce niegościnnym miejscem dla przybyszów i ich waluty zza Wąskiego Morza i przez bójkę w karczmie został kaleką, dzięki której nikt nie chciał przyjąć go na statek. Nie potrafiąc nic poza żeglowaniem przodek Sebastiana zatrudnił się jako prosty tragarz w porcie. Skrupulatnie odkładał każdy grosz, trochę kradł i kiedy zebrał odpowiednią sumę kupił kilka pierścieni z tombaku, które sprzedał udając nierozgarniętego podróżnika z obcych krain. To właśnie od imienia swego dziadka, przedstawiającego się jako Havelock, wzięło się nazwisko Sebastiana. Szybko się bogacił, zdobywał wpływy i powiększał swój majątek zostawiając swemu synowi i ojcu Sebastiana, Gustawowi, niemałą fortunę, której lwią część Gustaw szybko przetracił grając w kości. Sebastian więc musiał niemal od początku zdobyć to, na co jego dziadek pracował latami, a awanturniczemu życiu ojca zawdzięcza jedynie umiejętności szermierki, za które zresztą niemało płacił. Najpewniej zamierzał wykupić sobie herb, tytuł i chciał wychować syna na szlachcica, jednak przez pijaństwo, rozpustę i hazard zaprzepaścił taką szansę. Wychowując się wśród kupców, pamiętając nauki dziadka i prowadząc surowy tryb życia Sebastian zaczął odbudowywać imperium Havelocków. Przełomowym dlań momentem była pomoc militarna Końca Burzy dla Doliny, dzięki której dorobił się na handlu żelazem. Dzięki temu mógł wykupić sobie wysokie stanowisko w hierarchii jednej z gildii kupieckich Królewskiej Przystani. Zajmując się rachunkami gildii mógł z łatwością wykorzystać sprawowaną funkcję do nadużyć finansowych i defraudacji pieniędzy, ale prawdziwym skarbem okazała się wiedza. Gildia, jak każde państwo zresztą, funkcjonuje w zasadzie dzięki garstce osób, wśród których jest właśnie Sebastian. Dzięki wsparciu gildii może pozwolić sobie na gromadzenie kapitału pod rozbudowę swojego imperium, budowanie pozycji. Niedługo będzie mógł pretendować do tytułu patrycjusza, a kto wie, może jego synowie doczekają tytułów szlacheckich.