MG

- Wrócili.
Stróżka światła przecinała w pół bladoniebieską tkaninę pościeli. Promienie słońca odnalazły drogę do dusznego środka komnaty przez wąską przerwę między kotarami zaciągniętymi we wszystkich oknach wedle surowych zaleceń medyka. Lord Arryn leżał sztywno na posłaniu, z rękami puszczonymi wolno wzdłuż tułowia. Dni mijały, a stan mężczyzny odizolowanego od reszty świata ze strachu przez nieznaną zarazą nieznacznie poprawiał się, choć ciężko było mówić, że niebezpieczeństwo życia sędziwego już Pana Doliny minęło raz na zawsze. Półmrok panujący tutaj miał w sobie coś z ciężkości, duchoty. Na stoliku obok leżało nietknięte śniadanie. Klatka piersiowa podnosiła się z wolna i opadała, zapadała się wręcz pod pierzyną. Kości obleczone skórą, pomyślał chłopiec, i ostrożnie ułożył okład na wysokim pomarszczonym czole pełnym bruzd.
- Reinmar wrócił, panie - powtórzył. - Z małżonką...
Dłoń też wydawała mu się bladoniebieska, zupełnie jak pościel, zupełnie jak chorągwie z sokołem zatknięte na zamku. Obmywał powoli nagie ramię, sieć spękanych żyłek pod skórą lada chwila posinieje, wyobrażał sobie, jak przerodzi się w barwy dorodnego buraka, gdy niespodziewanie szczupłe palce Lorda zacisnęły się mocno na jego przegubie. Wzdrygnął się.  
- Chcę rozmawiać - wychrypiał nisko i odchrząknął nagromadzoną flegmę. - Sprowadź mi ich. Teraz.
- Tak jest, panie - młodziak skinął szybko głową i wstając przez nieuwagę potrącił małą bale pełną wody. Sapnął zmieszany. Woda trysnęła na chodnik. Nie zauważy...
- I podnieś u licha te kotary, chłopcze - usłyszał jeszcze na odchodnym. Lord Arryn wbijał w niego ponaglające spojrzenie. - Nie będę bardziej martwy niż byłem.

O tym, że Lord Arryn życzy sobie ją ujrzeć, dowiedziała się od posłanego przez niego sługi. Naturalnym było, że najpierw wysłuchała co młodzik ma co powiedzenia, a następnie przeprosiła wszystkich obecnych w głównej sali Orlego Gniazda. Nihil nie dane było porozmawiać ani z Lordem Rethelem, ani z innymi możnymi, nie mniej nie godziło się, aby kazała na siebie czekać. Poprosiła, aby sługa był na tyle uprzejmy, aby jej wskazać drogę. I tak oto pokonywała kolejne stopnie, z każdym zbliżając się do lordowskich komnat. Było to jej pierwsze spotkanie z lordem, nie mieli okazji swobodnie porozmawiać, a wszelkie słowa, które między nimi padły, zostały wcześniej nakreślone na kawałku papieru. I choć bardzo chciała, ciężko było się jej pozbyć posępnych, nieprzyjemnych myśli. Coś się musiało kryć za tym, że tak niezwłocznie, mimo nie młodej godziny, zostali wezwani. Zrozumieliby brak ciepłego powitania ze względu na stan lorda, skąd więc ten cały pośpiech? Pokonanie tylu stopni było nie małym wyzwaniem dla brzemiennej Nihil, musieli ze dwa razy przystanąć, aby kobieta mogła złapać głębszy oddech przed kontynuowaniem wspinaczki. Na swój sposób musiało to hartować wszystkie Arrynówny.
Nie ociągając się już dłużej, Nihil pchnęła drzwi, wchodząc do dusznego pomieszczenia. Tak bardzo nie chciała wyczuć w mieszance mało przyjemnych zapachów woni śmierci. W tej chwili nie myślała nawet o tym, czy obecny jest już jej małżonek, czy w ogóle został wezwany do pana ojca. Jej spojrzenie automatycznie skierowało się na łoże, będące w centrum komnat, tak więc i w jego kierunku skierowało swoje kroki.
- Lordzie Arryn?

Vasyl skończył właśnie kolejną rozmowę z przedstawicielami lordów doliny. Kolejną rozmowę, która znowu nic nie wniosła. Poruszaną sprawą była agresja klanów, które rozpoczęły bunt. Jego rozwiązanie było proste, uderzyć twardo i zdecydowanie, nie brać jeńców, pokazać brutalną siłę rycerzy z doliny i stanowczość, co zagwarantowałby lojalność klanów, a na kolejny bunt zbieraliby się wiele dekad.
Niestety przedstawiciele lordów ciągle rzucali mu propozycje negocjacji, bądź inne rozwiązania, które tylko odwlekały cały konflikt. Gdyby Vasyl rozmawiał z samymi Lordami, wtedy mógłby ich przekonać, a ich pośrednicy boją się podejmować za nich jakiekolwiek decyzje.
-Banda drewnianych lordów! - burknął pod nosem, gdy opuścił komnatę, w której odbyła się cała rozmowa. Póki co tylko Royce podjął jakieś działania, aby rozprawić się z tym buntem, niestety nie poszło mu to najlepiej.
Ruszyło za nim kilku strażników, z którym kierował się do komnaty swojego brata, od jakiegoś czasu stan zdrowia Lorda Arryna nie był najlepszy. Pierw sprowadził medyka, który miał przebadać jego brata. Nie mogli teraz sobie pozwolić na okazywanie słabości, więc musiał przedyskutować z bratem sytuacje dotyczącą klanów.
Usiadł na krześle w pobliżu łoża, na którym leżał Lord Arryn.
-Jak się czujesz bracie? - Zapytał spokojnie, miał nadzieje, że jego brat będzie dość stanowczy i podejmie odpowiednie kroki w celu uspokojenia sytuacji w dolinie.
-Klany Doliny odwróciły się od nas. Śmierć Reinmara sprawiła, że nie chcą nam dalej służyć. Cześć lordów to zignorowała, inni mówią aby złożyć im korzystną ofertę, a co do mnie, to proponowałbym pokazać im siłę Doliny. Wystarczy, że zademonstrujemy im swoją siłę, a ponownie będą nam służyć. Co o tym sądzisz?